Η ιδιωτική ασφάλιση έχει πλέον μπει με ξεκάθαρο τρόπο στο τραπέζι των συζητήσεων και του κυβερνητικού προγραμματισμού από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ήδη, έχει τεθεί σε εφαρμογή –δυστυχώς, όχι χωρίς δυσλειτουργίες¹– η παροχή έκπτωσης στον ΕΝΦΙΑ για κατοικίες φυσικών προσώπων που ασφαλίζονται για σεισμό, πυρκαγιά και πλημμύρα, ενώ προχωράνε και οι διαδικασίες για την υποχρεωτική ασφάλιση επιχειρήσεων.

Όπως ανακοινώθηκε πριν από λίγους μήνες από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, η υποχρεωτική ασφάλιση επρόκειτο να αφορά επιχειρήσεις με ετήσιο κύκλο εργασιών άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ. Από τη στιγμή της ανακοίνωσης του μέτρου, οι επαΐοντες της αγοράς υποστήριξαν ότι το όφελος θα ήταν σημαντικά μεγαλύτερο, εάν κατέβαινε το όριο του κύκλου εργασιών χαμηλότερα. Έτσι, θα περιλαμβάνονται περισσότερες σε αριθμό επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες είναι σήμερα ανασφάλιστες, σε αντίθεση με όσες έχουν κύκλο εργασιών άνω των €2 εκατ. Φαίνεται ότι η επιχειρηματολογία της αγοράς σε αυτή την κατεύθυνση πείθει τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη και σύντομα θα υπάρξει σχετική προσαρμογή.

Ταυτόχρονα, η ΕΑΕΕ εργάζεται συστηματικά και πάνω σε συγκεκριμένες προτάσεις για σημεία εφαρμογής του επικείμενου νομοθετήματος που προβληματίζουν την αγορά και τα στελέχη των ασφαλιστικών εταιρειών. Συγκεκριμένα, επιφυλάξεις έχουν εκφραστεί για τον τρόπο με τον οποίο θα εξασφαλιστεί η συμμόρφωση των επιχειρήσεων με τις νέες υποχρεώσεις για την ασφάλισή τους. Η αρχική σκέψη περιλάμβανε την πρόβλεψη επιβολής προστίμου, το ύψος του οποίου μπορεί να έφτανε τις 5.000 ευρώ. Η επιβολή προστίμου ωστόσο, σύμφωνα με εκπροσώπους της αγοράς, δεν θα διευκόλυνε ιδιαίτερα την εφαρμογή του νόμου, καθώς είναι πιθανό να υπάρξουν επιχειρήσεις που θα κρίνουν ως οικονομικά πιο συμφέρον να επιβαρυνθούν το πρόστιμο, παρά να ασφαλιστούν. Η Κυβέρνηση φαίνεται πως θα εισακούσει τις εισηγήσεις της αγοράς και προσανατολίζεται σε ρύθμιση που θα υποδεικνύει ότι οι ορκωτοί λογιστές θα πρέπει να διαπιστώνουν την ύπαρξη ασφαλιστηρίου συμβολαίου εν ισχύ, προκειμένου να υπογράψουν τους ισολογισμούς των εταιρειών.

Τι θα γίνεται, όμως, στις περιπτώσεις εταιρειών που δεν θα βρίσκουν κάλυψη στην αγορά; Η πρόταση που συζητείται ως προς αυτό το θέμα είναι να προσκομίζονται στον ορκωτό λογιστή τρεις έγγραφες αρνήσεις ασφαλιστικών εταιρειών, προκειμένου να υπογράψει τον ισολογισμό άνευ ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις μη εύρεσης κάλυψης, η αγορά ψάχνει να βρει την πιο ενδεδειγμένη λύση. Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο, ως έσχατη λύση, σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για τη δημιουργία σχήματος που θα αναλαμβάνει την ασφάλισή τους.

Το επόμενο συναφές σημείο προβληματισμού έχει να κάνει με το ποιος θα αξιολογεί εάν οι επιχειρήσεις έχουν ασφαλιστεί σωστά και επαρκώς ως προς τις καλύψεις και τα κεφάλαια. Είναι κι αυτή μια παράμετρος που προφανώς χρειάζεται ιδιαίτερη μέριμνα στον ορισμό της.

Αναμένουμε να δούμε, λοιπόν, πώς και σε ποιον χρονικό ορίζοντα θα οριστικοποιηθούν οι σημαντικές αυτές παράμετροι για την οριστικοποίηση του νομοθετήματος, που σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό ήταν στις προθέσεις του να ισχύσει από το τρέχον έτος.

Η ενεργή συμμετοχή της ΕΑΕΕ στις σχετικές συζητήσεις και οι στενές σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης που καλλιεργεί και ο ίδιος ο Πρόεδρος κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου με τα στελέχη της Κυβέρνησης που αρμοδίως ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά, επιτρέπουν στην ασφαλιστική αγορά να αισιοδοξεί.

Αμαλία Ρουχωτά