Έχει καταστεί αξίωμα πως η Γνώση επιδιώκεται με τη Μάθηση, επιτυγχάνεται, όμως, από τα… Παθήματα. Δεν είναι τυχαίο το: «Έπαθες και έμαθες».

Στα τελευταία χρόνια, ο θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης εισπράττει στο έπακρο την περιφρόνηση της Πολιτείας. Ως εκ τούτου, της αρνείται όχι μόνο την οικονομική και κοινωνική σκοπιμότητα και χρησιμότητά της, αλλά της δημιουργεί και προσκόμματα.

Η Πολιτεία εκπέμπει, πάση δυνάμει, προς την Κοινωνία την αμφισβήτησή της για τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης. Κορυφαίο ίσως παράδειγμα η άρνησή της στη συνεργασία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε τομείς που, από πολλά χρόνια, μόνον συμφέροντα ιδιοτελή εμποδίζουν την υλοποίηση της συνεργασίας αυτής.

Αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες, με τις επιλογές τους στα πρόσωπα και τα δίκτυα, στα προϊόντα και την τιμολογιακή πολιτική τους, εισέφεραν στο παράδοξο: ενώ η ζήτηση αυξάνεται, η παραγωγή μειώνεται.

Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ηγούνται των περισσότερων ασφαλιστικών εταιρειών –μιλάμε πάντα για την ελληνική ασφαλιστική αγορά– στελέχη που έχουν τη δυνατότητα και το ταλέντο περισσότερο στις δημόσιες σχέσεις και στις ευκαιρίες που δίδει η εταιρική κοινωνική ευθύνη και ολιγότερο με συνειδητοποιημένη και αποδεδειγμένη ασφαλιστική τεχνογνωσία.

Αυτοί οι συγκεκριμένοι ηγέτες βαπτίζουν εύκολα ασφαλιστικό προϊόν μια εγγυητική επιστολή, αλλά αρνούνται να εξαλείψουν κραυγαλέες εξαιρέσεις από τα συμβόλαια υγείας και εξωνοσοκομειακής περίθαλψης που παρέχουν. Το φαινόμενο διδάσκει, αρκεί να γίνει αντιληπτό και παραδεκτό.

Η Πολιτεία δεν μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει τη χρησιμότητα του θεσμού, οικονομικά και κοινωνικά.

Ιδεοληψίες περί την Ιδιωτική Ασφάλιση είναι αναχρονιστικές και επιζήμιες για το όποιο Σύστημα, και τελικά για την Κοινωνία.

Όμως και οι ασφαλιστικές εταιρείες και φυσικά αυτοί που τις διοικούν, Έλληνες και ξένοι, οφείλουν και πρέπει να αυτοελεγχθούν και να αναθεωρήσουν. Ζητείται σοβαρότης.

Δεν μπορείς να προσφέρεις το αγαθό της Ιδιωτικής Ασφάλισης με καιροσκοπικά στοιχεία και μέσω ακατάλληλων δικτύων.

Δεν μπορείς τη μία μέρα να επιλέγεις δίκτυα και την άλλη να αναθεωρείς και να συμπεριφέρεσαι σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ έχεις καταστρέψει προσπάθειες πολλών ετών που σου έχουν εξασφαλίσει την αναγνωρισιμότητά σου ως εταιρεία.

Δεν μπορείς να χαρακτηρίζεις υπέρτατη στιγμή εκείνη της Αποζημίωσης και να μην αντέχεις όταν έρθει η στιγμή να την υπηρετήσεις. Οι ιστορίες στην περσινή πυρκαγιά στο Μάτι ενέχουν και περιπτώσεις που το χρώμα τους ταυτίζεται με το μαύρο της καταστροφής.

Ασφαλώς στην ελληνική ασφαλιστική αγορά τα λάθη είναι πολλά και οι παραλείψεις μεγάλες.
Αν, λέμε ΑΝ, νιώθετε ότι για τον τόπο μας ξημερώνει μια άλλη μέρα, πρέπει να πιστέψετε ότι τα παθήματα έχουν γίνει μαθήματα.

Ας το ευχηθούμε και ας ελπίσουμε!

Δημήτρης Ρουχωτάς

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News