Θεωρήσαμε και θεωρούμε ένα σώμα, πάντοτε, τους εργαζόμενους και τη Διοίκηση μιας εταιρείας. Ακόμα κι όταν οι προσλαμβάνουσες οδηγούν τη Διοίκηση σε επιλογές διαφορετικές από εκείνες που οι εργαζόμενοι επιλέγουν, ακόμα κι όταν η ανοχή των εργαζομένων αποτελεί στήριξη στη Διοίκηση της Εταιρείας και τους καθιστά συμμέτοχους είτε στις καλές επιλογές της Διοίκησης είτε στις κακές.

Είναι πολύ σπάνιο στα επιχειρηματικά πράγματα και παρεξηγήσιμο ίσως να εμφανίζονται οι εργαζόμενοι ταυτισμένοι με τις επιλογές των Διοικήσεων. Κάθε κανόνας, όμως, έχει και τις εξαιρέσεις του.

Μια συγκεκριμένη εξαίρεση της πραγματικότητας που ζούμε είναι και η ταύτιση των προσπαθειών της Διοίκησης της ΑΤΕ Ασφαλιστικής με την προσπάθεια που καταβάλλουν και οι εργαζόμενοι.

Και δεν είναι συγκυρία! Από την εποχή του Ανωμερίτη που ξεκίνησε η Αγροτική Ασφαλιστική, του Λαμπρόπουλου, αλλά και των ανεκδιήγητων Πανούτσου, Ρούπα και Στεργίου, οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ Ασφαλιστικής πάνω απ’ όλα έβαζαν τα συμφέροντα της Εταιρείας και των πελατών της.

Ας μας επιτραπεί, λοιπόν, ιδιαίτερη μνεία, τη στιγμή αυτή των καλών αποτελεσμάτων της ΑΤΕ Ασφαλιστικής, στους εργαζόμενους σε αυτή!

Διαβάστε επίσης: Το παράδειγμα της ΑΤΕ Ασφαλιστικής