Δεν ανήκω στην πλειοψηφία, μεταξύ της κοινωνίας των υποστηρικτών της Ιδιωτικής Ασφαλίσεως, εκείνων που χαιρετίζουν με ενθουσιασμό την απόφαση της Κυβερνήσεως, να θεσπίσει την υποχρεωτικότητα στις ασφαλίσεις έναντι των φυσικών καταστροφών, προκειμένου να απαλλαγεί το κράτος και από τις ευθύνες…
Από την Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της ΤτΕ: Μειώθηκε ο αριθμός των επιχειρήσεων που αναπτύσσουν δραστηριότητα στην Ελλάδα με καθεστώς είτε ελεύθερης εγκατάστασης (υποκατάστημα) είτε ελεύθερης παροχής υπηρεσιών: Από 253 το 2020 (215 το 2021, 229 το 2022) σε 190 στο…
Οι υπεύθυνοι για τη λειτουργία της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς έχουν ονοματεπώνυμο. Σε αυτούς απευθυνόμαστε και αυτούς πιστώνουμε ή χρεώνουμε για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα. Διαχρονικά, τη μεγαλύτερη ζημιά στην ασφαλιστική μας αγορά τη χρεώνουμε, κυρίως, στην ανεπάρκεια των…
Τον Σεπτέμβριο του 1982 ο Χάρης Τσιμπόγος μου αφιέρωσε το βιβλίο του «30 από τους καλύτερους ασφαλιστές ζωής και τα μυστικά τους». Από το πολύτιμο αυτό βιβλίο σας παραθέτω, μετά από 42 χρόνια, τον «Διθύραμβο του Ασφαλιστή Ζωής». Πρόκειται για κείμενο του Ηλία Μουρούτσου, τότε Agency Manager της Εθνικής Ασφαλιστικής.
Παραδέχομαι πως τα κλαδικά περιοδικά ασκούν στρατευμένη δημοσιογραφία. Ο πρώτος και ο μόνος που (εγώ έχω υπόψη μου) χρησιμοποίησε, καθόλου ενοχικά, τον όρο «στρατευμένη δημοσιογραφία» είναι ο κ. Σωτήρης Κωστόπουλος, άλλοτε Γενικός Γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών, της πρώτης και ιστορικής Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της 18ης/10/1981.
Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που το ΠΑΣΟΚ έχασε την εξουσία (δεν υπολογίζω το μικρό διάστημα της διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου). Αυτά τα είκοσι χρόνια άλλαξαν άρδην και την ελληνική ασφαλιστική αγορά.
Επιμένοντας ως κλαδικό περιοδικό να αναδεικνύουμε θετικά παραδείγματα, που προάγουν και τον Θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης αλλά και τις ενδιαφέρουσες προσπάθειες ανάπτυξης των εργασιών Φορέων και Επαγγελματιών...
Επιθυμώ να ξεκινήσω το παρόν σημείωμα ακριβώς από εκεί που καταλήγει το εξαιρετικό άρθρο του Μάριου Απέργη και το οποίο παρακαλώ και συνιστώ να το διαβάσετε στις σελίδες που ακολουθούν
(υπάρχει -και δεν είναι τυχαίο- και το αμείλικτο ερώτημα του καθηγητή Νεκτάριου: «Ποιος δεν θέλει Δημόσια Νοσοκομεία καλύτερα από τα Ιδιωτικά;». προσέξτε το και αυτό!).
Η πολιτική συγκυρία, για την Ιδιωτική Ασφάλιση στην Ελλάδα, δείχνει να είναι θετική. Δειλά πλην μεθοδικά και ίσως διερευνητικά, θα λέγαμε, η Κυβέρνηση κάνει κάποια βήματα αλλά και διατυπώνει, με κάθε ευκαιρία, την πρόθεσή της να αναγνωρισθεί έμπρακτα ο Πυλώνας της Ιδιωτικής Ασφάλισης.
Εμμονικά αισιόδοξος –και ποτέ δεν μου βγήκε σε κακό–, εύχομαι και πιστεύω, για την ασφαλιστική αγορά, ότι η Χρονιά, η Νέα, θα είναι και καλύτερη για τα άτομα που τη διακονεύουν, και αποδοτικότερη για τους λιγότερους αλλά ποιοτικότερους που την υπηρετούν.
Η ομηρία στην οποία έχουν περιέλθει οι ασφαλιστικές εταιρείες που επιδίδονται στον κλάδο υγείας από το ολιγοπώλιο των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων άρχισε να γίνεται επικίνδυνη, όχι μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά και για τη λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών.
«Καλή και ποιοτική, δημόσια και δωρεάν Υγεία»: Σε αυτόν τον στόχο, στον οποίο δημόσια δεσμεύθηκε ο κ. Μητσοτάκης, αξίζει να συνταχθεί και η ασφαλιστική μας αγορά.
Το κλαδικό αυτό έντυπο που κρατάτε στα χέρια σας και κάποιοι το διαβάζουν, η «ασφαλιστική αγορά», μάχεται κυριολεκτικά, περισσότερο από 40 χρόνια, για να πείσει το κράτος για την αναγκαιότητα της Ασφάλισης.
