Συμφορά & Πένθος πλήττουν για μια ακόμη φορά την ελληνική κοινωνία
79 νεκροί, 164 ενήλικες και 23 παιδιά τραυματίες, αγνοούμενοι αριθμός άγνωστος! Ο τραγικός απολογισμός –μέχρι αυτή τη στιγμή – των πυρκαγιών που ξέσπασαν στις 23 Ιουλίου, στην Αττική και ειδικότερα στην Κινέτα και στις περιοχές Νέος Βουτζάς και Μάτι του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου.
Σύμφωνα τελευταία επίσημα στοιχεία της Πυροσβεστικής ο αριθμός των νεκρών ανέρχεται στους 79. Οι ενήλικες τραυματίες είναι 164, από τους οποίους οι 71 παραμένουν για νοσηλεία και οι 10 είναι διασωληνωμένοι. Επίσης, 23 παιδιά χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα και 11 από αυτά νοσηλεύονται, χωρίς να εμπνέει ανησυχία η κατάσταση της υγείας τους.
Παράλληλα, διεξάγεται έρευνα για τον εντοπισμό των αγνοουμένων από ομάδες πεζών περιπόλων αποτελούμενες από 130 άτομα των Ενόπλων Δυνάμεων και του Πυροσβεστικού Σώματος στις παραπάνω περιοχές.
Το δύσκολο έργο της καταγραφής των αγνοούμενων συνεχίζεται, καθώς μέχρι στιγμής το Πυροσβεστικό Σώμα έχει δεχθεί δεκάδες κλήσεις στον τηλεφωνικό αριθμό 199, στον οποίο μπορούν οι συγγενείς και οι οικείοι των αγνοουμένων να επικοινωνούν, δίνοντας τις απαραίτητες πληροφορίες και στοιχεία.
Όπως διευκρινίζεται από την Πυροσβεστική, επειδή είναι σε εξέλιξη η διαδικασία της ταυτοποίησης των σορών, ενδεχομένως ανάμεσα στους αγνοούμενους να περιλαμβάνονται και τα 79 άτομα, των οποίων οι σοροί τους έχουν εντοπιστεί, καθώς και άτομα τα οποία έχουν επιστρέψει στους οικείους τους χωρίς να έχουν ενημερώσει γι’ αυτό τις αρμόδιες αρχές.
Άνθρωποι, ζώα, σπίτια, αυτοκίνητα και χιλιάδες στρέμματα δάσους στο έλεος της φωτιάς
Στην ανθρώπινη τραγωδία έρχονται να προστεθούν η καταστροφή χιλιάδων σπιτιών και αυτοκινήτων (οι περισσότεροι από τους νεκρούς βρέθηκαν μέσα σε αυτά) και πολλών στρεμμάτων δάσους (κάποιες από τις τελευταίες εναπομείνασες εστίες οξυγόνου στο πολύπαθο Λεκανοπέδιο!).
Υπολογίζονται σε 5.000 οι κατοικίες με ολικές καταστροφές, πλέον των εκατοντάδων αυτοκινήτων αλλά και των έργων υποδομής.
Είναι πολύ νωρίς για να γίνει οποιαδήποτε εκτίμηση των υλικών ζημιών (συνολικών και ασφαλισμένων) και όσο η απώλεια τόσων ανθρώπων είναι ακόμα νωπή ίσως είναι και άκαιρο, αλλά δεν παύει και αυτό να είναι μία ακόμα διάσταση της τραγωδίας που ξεκίνησε το απόγευμα της 23ης Ιουλίου.
Μιας τραγωδίας που όλοι ευχόμαστε να σταματήσει εδώ.
Μνήμες 2007
Το ίδιο όμως δεν ευχόμασταν και το 2007 πάνω από τα αποκαΐδια που άφησε η φωτιά στην Πελοπόννησο;
Σήμερα, η Κινέτα (ευτυχώς χωρίς θύματα) και η περιοχή της Ραφήνας (δυστυχώς με τόσους νεκρούς) θρηνούν πάνω από τα αποκαΐδια.
Και τότε και τώρα βρεθήκαμε απροετοίμαστοι και αδύναμοι μπροστά στο αναπάντεχο, για ακόμα μία φορά!
Μα γιατί; Θα αναρωτηθεί κανείς; Σχέδιο, θεωρητικά τουλάχιστον, υπήρχε. Πυροσβεστική, εθελοντές διασώστες, λιμενικό ακόμα και ο στρατός, συνεπικουρούμενοι από τους δήμους και την περιφέρεια, ρίχτηκαν στη μάχη ενάντια στις φλόγες και στη διάσωση από την πρώτη στιγμή.
Τότε γιατί, για άλλη μια φορά, θρηνούμε θύματα;
Τι δεν δούλεψε σωστά;
Να φταίει άραγε και πάλι ο “στρατηγός άνεμος”;
Στην περίπτωση της φωτιάς στην ανατολική Αττική δυστυχώς ο αστάθμητος παράγοντας δεν ήταν μόνο ο … “στρατηγός άνεμος” που έφτανε μέχρι τα 9 μποφόρ, αλλά και όλος αυτός ο κόσμος που είχε την ατυχία να βρεθεί εκεί και που απ’ ό,τι φάνηκε, δεν ήξερε τι ακριβώς να κάνει ούτε για να σωθεί ούτε για να διευκολύνει τους αρμοδίους να τον σώσουν. Αλλά ούτε και η χωροταξία, ειδικά στο Μάτι, του το επέτρεπαν.
Προβληματισμός πάνω από τα συντρίμμια
Δεν είναι ώρα για να αναζητήσουμε ευθύνες –και επ’ αυτού άλλοι αρμοδιότεροι από εμάς. Είναι, όμως, ώρα για να προβληματιστούμε σοβαρά, πολιτεία, φορείς, πολίτες. Όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και να δούμε τι πρέπει να γίνει ώστε να μην επαναληφθεί μία τέτοια τραγωδία. Μα θα μας πείτε τα ίδια λέγαμε και το 2007 και τι έγινε 10 δέκα χρόνια μετά;
Τα τελευταία 24ωρα μας έκαναν να αναρωτηθούμε: Αλήθεια, πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε στην περίπτωση μίας δασικής πυρκαγιάς, στην περίπτωση ενός σεισμού, μιας πλημμύρας ή κάποιας άλλης φυσικής ή ανθρωπογενούς καταστροφής;
Στο site της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας υπάρχουν οδηγίες και βίντεο, για το πώς να προστατευτούμε και πώς να αντιδράσουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς, πλημμύρας, σεισμού, έντονων καιρικών φαινομένων, ακόμα και για τις περιπτώσεις έκρηξης ηφαιστείου, τεχνολογικών ατυχημάτων και βιολογικών-χημικών-ραδιολογικών-πυρηνικών περιστατικών.
Οι περισσότεροι τις ανακαλύψαμε, αφού συνέβη ένα περιστατικό, όπως οι πρόσφατες πλημμύρες στη Μάνδρα, τις διαβάσαμε και …τις ξεχάσαμε. Μέχρι να συμβεί ένα άλλο δυσάρεστο συμβάν, όπως οι πρόσφατες πυρκαγιές.
Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι αν είχαν γνώση των παραπάνω οδηγιών και τις εφάρμοζαν; Θα μπορούσαμε εμείς να είχαμε σωθεί αν είχαμε βρεθεί στη θέση τους;
Σαφώς είναι ευθύνη μας ως πολίτες να ενημερωνόμαστε και να προλαμβάνουμε. Είναι ευθύνη απέναντι στους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, χρειάζεται να υπάρχει κεντρική μέριμνα.
Είναι πρωτίστως ευθύνη της πολιτείας και των φορέων να μεριμνήσουν, ώστε ο κόσμος να ενημερωθεί και να εκπαιδευτεί σωστά, για να μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε περίπτωση καταστροφικών συμβάντων.
Μήπως είναι καιρός αυτό να αρχίσει να γίνεται συστηματικά από τους δήμους, την περιφέρεια, τα αρμόδια υπουργεία, τους φορείς, την ασφαλιστική αγορά (τον μέγα υποστηρικτή της ανάγκης για πρόληψη!);
Ίσως έτσι να μην θρηνήσουμε τόσα θύματα την επόμενη φορά.
Ίσως…
Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό.
Μετά τις πλημμύρες, οι φωτιές, μετά τις φωτιές, TI;
Οι πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν τόσο στην Κινέτα όσο πολύ περισσότερο στη Ραφήνα, δεν ήταν απλές δασικές πυρκαγιές. Μέσα στο δάσος είχε αναπτυχθεί ένας έντονος αστικός ιστός. Και η έντονη ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα μέσα στο δάσος, ανατρέπει, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, και το πιο …τέλειο σχέδιο δράσης.
Εκείνο που επίσης, θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι ότι αυτός ο αστικός ιστός γίνεται ακόμα πιο ευάλωτος από δω και πέρα, αφενός, σε ενδεχόμενες πλημμύρες, σε περισσότερα προβλήματα υγείας του πληθυσμού.
Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι χιλιάδες στρέμματα δάσους κάηκαν, υποβαθμίζοντας περαιτέρω την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα του λεκανοπεδίου.
Σκέψεις ατάκτως ειρημένες… συγχωρήστε μας.
Αλλά πονάει πολύ να βλέπεις την ιστορία να επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά σαν τραγωδία!
Η ασφαλιστική αγορά δίπλα στους πληγέντες
Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών και αρκετές εταιρείες μέλη της (Εθνική Ασφαλιστική, Eurolife ERB, MetLife και σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες), αλλά και φορείς της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης (ΠΣΑΣ, ΠΣΣΑΣ) και επιμελητήρια (ΕΕΑ) στάθηκαν από την πρώτη στιγμή δίπλα στους πληγέντες, ανακοινώνοντας, αφενός, δράσεις άμεσης στήριξης των πληγέντων (είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, διάθεση εθελοντών, κ.λπ.), αφετέρου, μέτρα για τη διευκόλυνση των ασφαλισμένων τους.
Δυστυχώς, τα όσα ζούμε αυτές τις μέρες επιβάλλουν η ασφαλιστική αγορά να κάνει ακόμα περισσότερα. Κυρίως να αναλάβει πρωτοβουλίες ενημέρωσης, να στηρίξει προγράμματα εκπαίδευσης των πολιτών για την αντιμετώπιση καταστροφικών συμβάντων σε συνεργασία με την Πυροσβεστική και τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, να διαθέσει προς αξιοποίηση την τεχνογνωσία της αντασφαλιστικής αγοράς. Ακόμα και να πιέσει για την αποκατάσταση εκείνων των παθογενειών, όπως η άναρχη δόμηση, που πολλαπλασιάζουν τις συνέπειες μιας καταστροφής. Παράλληλα, μέσα απ’ όλα αυτά μπορεί να προβάλει τον αδιαμφησβήτητο ρόλο που μπορεί να παίξει στην ανακούφιση από τις οικονομικές συνέπειες μιας καταστροφής.
Οι φυσικές καταστροφές είναι τομέας που εξειδικεύεται η ασφαλιστική αγορά διεθνώς
