Σταμάτης Συγγρός: Μια προσωπική ιστορία επιβίωσης και επιτυχίας

Μια μαρτυρία – κατάθεση εμπειριών από τον ασφαλιστή και Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων Σταμάτη Συγγρό είναι το κείμενο υπό τον τίτλο «Παλεύοντας με τους… “δαίμονες”: Μια προσωπική ιστορία επιβίωσης και επιτυχίας στην ασφαλιστική αγορά», που δημοσιεύουμε στο τεύχος Μαρτίου της «Α.Α.». Οι παρεμβάσεις μας είναι ελάχιστες, καθώς θεωρούμε ότι τα λόγια του και ο ειρμός των εικόνων που περιγράφει στο κείμενό του αποτυπώνουν μια απόλυτα προσωπική πορεία, χρωματισμένη από την υποκειμενικότητα του βιώσαντα και η οποία εμπεριέχει το συναίσθημα, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της δουλειάς του ασφαλιστικού συμβούλου.

Στην ιστορία του κ. Συγγρού πολλοί συνάδελφοί του θα αναγνωρίσουν γνώριμες καταστάσεις και μοτίβα που ταλάνισαν την αγορά, αλλά και τη διάθεση για επιβίωση και διάκριση σε έναν επαγγελματικό στίβο που μπορεί να είναι δύσκολος, είναι όμως και γενναιόδωρος. Αν τα παθήματα γίνονται μαθήματα, η ιστορία που περιγράφει ο κ. Συγγρός οδήγησε τον ίδιο στην επιτυχία της Victory Promise και προσφέρει σε όσους τη διαβάσουν, ως ελάχιστο κέρδος, τη διαβεβαίωση ότι η αγορά μας προχώρησε πράγματι πολλά βήματα μπροστά…

 

6 χρόνια στο δημοτικό, 6 χρόνια στο γυμνάσιο, 6 χρόνια στο πανεπιστήμιο….

Όταν καμιά φορά αναφέρομαι στην παρουσία μου στον χώρο της διαμεσολάβησης αισθάνομαι σαν τον Κώστα Τσάκωνα στο «Μάθε παιδί μου γράμματα»…

13 χρόνια στην ΝΝ, 7 χρόνια στην ALLIANZ, 7 χρόνια στην ελεύθερη αγορά και ψάχνω να βρω πού ήμουν 1 χρόνο που πάντα μου λείπει, ακόμα και τώρα που έχω φτάσει αισίως στα 45.

Επειδή σχεδόν τα 3/4 της ζωής μου και το 100% του επαγγελματικού μου βίου το αφιέρωσα στη διαμεσολάβηση, είναι προφανές ότι δεν μπορώ να εισφέρω σε μία συζήτηση επαγγελματικού προσανατολισμού, παρά μόνο να αποτυπώσω τις σκέψεις μου για ό,τι βίωσα αυτά τα 27 χρόνια στη διαμεσολάβηση και, Θεού θέλοντος, αυτά που ελπίζω ότι θα βιώσω.

 

Από το «ο μη γένοιτο!» στο σήμερα…

Από το 1988 που ξεκίνησα την πορεία μου στον χώρο έως σήμερα, στη διαμεσολάβηση και στους συν αυτής εμπλεκόμενους (εταιρείες, πολιτεία, κ.λπ.) συνέβησαν τεράστιες αλλαγές.

Στο ξεκίνημά μου εκπαιδεύτηκα με ολιγοήμερα ταχύρρυθμα σεμινάρια, στα οποία μαθαίναμε τα βασικά. να υπολογίζουμε ασφάλιστρα και να χειριζόμαστε τις συνήθεις αντιρρήσεις. Σήμερα, εκτός από τις εξετάσεις για την αρχική πιστοποίηση προκειμένου να ασκήσεις το επάγγελμα, έχουμε περάσει πια στην εποχή της επαναπιστοποίησης.

Τότε, τα προϊόντα κάλυπταν μόνον ή σχεδόν μόνον ακραίους κινδύνους, όπως πυρκαγιά σε σπίτι, ολική ανικανότητα εργασίας, θάνατο και άλλα τέτοια… “ευχάριστα”, που σε έκαναν σε κάθε παρουσίαση να χρησιμοποιείς πάνω από 10 φορές το «ο μη γένοιτο»!

Τώρα, έχοντας καλύψει εκατομμύρια “προϊοντικά μίλια”, είμαστε στην εποχή της αστικής ευθύνης προϊόντος, την κάλυψη της προληπτικής εξέτασης, του D&O, της μικροζημιάς στα ηλεκτρικά και τα υδραυλικά του σπιτιού μας, της σύνταξης, της κάλυψης του επενδυτικού ρίσκου και εκατοντάδων άλλων καλύψεων, που τότε φαινόντουσαν επιστημονική φαντασία.

 

Τα κριτήρια ήταν συγκυριακά, αλλά με γοήτευσε…

Τα κριτήρια που με έκαναν να ξεκινήσω την πορεία μου ως ασφαλιστής ήταν αρχικά συγκυριακά, επηρεασμένα από την οικονομική ανασφάλεια που βίωνα.

Έχοντας έμφυτη απέχθεια προς το δημόσιο, όπου ήλπιζαν οι γονείς μου να δουλέψω, έκανα την απέλπιδα προσπάθεια για να γλυτώσω και άκουσα τη συμβουλή ενός φίλου. Έτσι απλά βρέθηκα στην ασφαλιστική αγορά κάνοντας το πρώτο μου συμβόλαιο, τον Φεβρουάριο του 1989.

Η αίσθηση ότι είχα τη δυνατότητα να κερδίζω όσα χρήματα ήθελα, δουλεύοντας όποτε και όσο ήθελα, προσφέροντας καλύψεις που προστάτευαν τους υποψήφιους πελάτες μου από μεγάλα προβλήματα, ήταν οι βασικοί λόγοι που με είχαν γοητεύσει σε αυτό το επάγγελμα.

 

Πρίγκιπες και βασιλιάδες,  “Αμερικανάκια” και “άσπρα άλογα”

Η ευκολία να γίνει κάποιος ασφαλιστής, τα πολλά χρήματα, η σχεδόν ανύπαρκτη τότε εποπτεία, δυστυχώς γέννησαν και κάποια “τέρατα” στον χώρο μας.

Η αμετροέπεια, σε συνδυασμό με την απληστία, δημιούργησε «πρίγκιπες» και «βασιλιάδες», αλλά στο τέλος άφησε σε πολλές περιπτώσεις καμένη γη και χρεοκοπημένους συναδέλφους, που βρέθηκαν με λάθος άνθρωπο τη λάθος στιγμή ή γοητεύτηκαν από το life style που προωθούσε το “σύστημα”, προκειμένου να επιβιώσει.

Η νοοτροπία που κυριαρχούσε τότε υπαγόρευε ότι, αν έμενες στο Περιστέρι, έπρεπε να μετακομίσεις στα Βριλήσσια ή τη Γλυφάδα, να πάρεις ακριβό αυτοκίνητο, να ντύνεσαι επώνυμα και γενικώς, ακόμα και στα εταιρικά ταξίδια, μεταξύ συναδέλφων, για να θεωρείσαι “άσπρο άλογο”, έπρεπε να κάνεις επίδειξη  νεοπλουτισμού.

Έτσι θα παρακινούνταν τα νέα “Αμερικανάκια”, που προσπαθώντας να φάνε πιλάφι με μέλι θα θυσίαζαν τα πάντα και βέβαια θα εγκλωβίζονταν στις επιλογές τους.
Τότε επιβραβεύονταν το «φαίνεσαι» και όχι το «είσαι»…

 

Έκανα όσα λάθη δικαιούμουν

Κατά κάποιον τρόπο νιώθω τυχερός, γιατί εκείνη την περίοδο έκανα όσα λάθη δικαιούμουν, προκειμένου να συνεχίσω όρθιος και να μη βρεθώ σε καταστάσεις που οδήγησαν ικανούς, κατά τα άλλα, συνάδελφους εκτός επαγγέλματος και μάλιστα με θορυβώδη τρόπο.

Ειδικά όσοι εξ ημών συντόνιζαν από θώκους ασφαλιστικούς συμβούλους που τους μετέτρεπαν σε ακούσια θύματα και παράπλευρες απώλειες των λανθασμένων επιλογών τους, έχουν μεγάλες ευθύνες. Το δυστύχημα είναι ότι ελάχιστοι τις αντιλήφθηκαν έγκαιρα, προκειμένου να αλλάξουν πρακτικές και στάση.

Δυστυχώς, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανίκανων managers, που έκαναν κατάχρηση της δύναμης που τους προσέφεραν οι εταιρείες και, προσπαθώντας να επιβιώσουν οι ίδιοι, στην κυριολεξία έκλεψαν τη δουλειά των συνεργατών τους καθώς και την όποια προοπτική αυτών στο επάγγελμα.   

 

Οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα στελέχη και οι δεσμεύσεις του Agency

Η πρώτη μεγάλη επαγγελματική ανατροπή

Το 2001, λοιπόν, έχοντας σχηματοποιήσει την άποψη ότι η πραγματική επαγγελματική μου δύναμη ήταν οι πελάτες μου και η σχέση με τους ασφαλιστές μου, αποφάσισα –αφού εκτίμησα ότι τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου κινδυνεύαμε να αποκτήσουμε τη χρηστικότητα που έχει ένα κούτσουρο στο τζάκι– να επιχειρήσω την πρώτη, για τα δεδομένα μου, μεγάλη επαγγελματική ανατροπή.

Αποφάσισα να αποχωρήσω από το σχήμα που ήμουν, μαζί με το σύνολο των συνεργατών μου (πλην ενός που εγκατέλειψε το επάγγελμα και παραμένουμε φίλοι ακόμα και σήμερα) και να αναζητήσω την τύχη μου σε μία μεγάλη εταιρεία και εκ νέου στο agency system.

Μπορεί τα χρόνια που συνεργάστηκα με τη δεύτερη κατά σειρά εταιρεία στην καριέρα μου να ήταν σημαντικά λιγότερα, αλλά ήταν χρόνια επαγγελματικής ενηλικίωσης. Αφενός διότι, προκειμένου να συνεργαστώ μαζί τους, μου προσέφεραν θέση και χρήματα που μου επέτρεπαν να είμαι πιο ελεύθερος για να αναπτύξω τη δουλειά μου και, αφετέρου, διότι ήμουν πιο κοντά στα κέντρα των αποφάσεων και μετά από 13 συναπτά έτη στο επάγγελμα, ήμουν πλέον σε θέση να κατανοήσω τι συμβαίνει στο σύνολο της λειτουργίας μιας ασφαλιστικής εταιρείας.

 

Με κριτήρια… μπουζουκιών η αξιολόγησή μας

Βέβαια, από το 1988 έως το 2001, είχαν αλλάξει πολλά ως προς τα ασφαλιστικά προϊόντα, αλλά επί της ουσίας η λειτουργία της αγοράς είχε παραμείνει η ίδια.

Οι Συμβάσεις έργου ήταν σχεδόν τριτοκοσμικές, η εποπτεία σχεδόν ανύπαρκτη και αποσπασματική, η εκπαίδευση ανεπαρκής και γενικά η αξιολόγηση της δουλειάς μας γινόταν με κριτήρια… μπουζουκιών! Γεμίζει το μαγαζί; Θεός! Δεν γεμίζει; Αλλάζουμε σχήμα.

Δεν νομίζω ότι έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 πολλά στελέχη ασφαλιστικών εταιρειών  ενδιαφέρονταν για τη μεσομακροπρόθεσμη πορεία των θεμελιωδών μεγεθών που παρήγαγαν τα προϊόντα τους ή είχαν υπερβολική αυτοπεποίθηση, η οποία τελικά απεδείχθη λανθασμένη.

 

Η ευθύνη του νομοθέτη και της εποπτεύουσας αρχής

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 άρχισαν να εφαρμόζονται και οι πρώτες ουσιαστικές αλλαγές στη διαμεσολάβηση: Αλλαγές στην Εποπτική αρχή, υποχρεωτικό συμβόλαιο αστικής ευθύνης για τους διαμεσολαβούντες, εξετάσεις για απόκτηση άδειας. Παράλληλα, λόγω της πτώσης των αποδόσεων από τις επενδύσεις, οι ασφαλιστικές εταιρείες άρχισαν να ασχολούνται με την απόδοση των προϊόντων τους, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τεχνικά βιώσιμες αποδόσεις.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, εμείς ως ομάδα μεγαλώσαμε, επιτυγχάνοντας πολύ καλές επιδόσεις, τόσο στο παραγωγικό όσο και στο ποιοτικό σκέλος της δουλειάς μας. Αυτό συνέβη μέχρι που δημιουργήθηκε εκ νέου ένταση στη συνεργασία μας με την εταιρεία.

Σε αυτό το σημείο, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων,θα ήθελα να τονίσω ότι και στις δύο περιπτώσεις διακοπής των συνεργασιών μου με τις ασφαλιστικές εταιρείες τις ευθύνες δεν τις αποδίδω στις εταιρείες, αλλά πρωτίστως στον νομοθέτη και την εποπτεύουσα αρχή.

Τι εννοώ με αυτό;

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ασφαλιστικής επιχείρησης να μεταβάλλει την πολιτική της, τους στόχους της καθώς και τις απαιτήσεις που έχει από τους συνεργάτες της. Δεν είναι όμως νομικά, δεοντολογικά και επαγγελματικά ορθό ο ασφαλιστικός σύμβουλος ή ο συντονιστής, που δεν έχει εξαρτημένη σχέση εργασίας αλλά μία σύμβαση αποκλειστικότητας, να μην έχει αντίστοιχα κι εκείνος τη δυνατότητα να μεταβάλλει την επαγγελματική του στόχευση, έχοντας εξασφαλίσει τις ελάχιστες αμοιβές που δικαιούται από την παραγωγή του.

Δεν θεωρώ δίκαιο η Πολιτεία να επιτρέπει σε οποιαδήποτε εταιρεία, χωρίς τη βεβαίωση βαρέως νομικού παραπτώματος, να καταγγέλλει συμβάσεις προφασιζόμενη «σπουδαίο λόγο» και επί της ουσίας να παραπέμπει τον ασφαλιστή σε χρονοβόρες και κοστοβόρες διεκδικήσεις, προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη, όποιο από τα δύο μέρη και εάν έχει τελικά δίκιο.

Επί της ουσίας ο διαμεσολαβών είναι τελικά απόλυτα εξαρτώμενος από την εταιρεία και ακόμα και εάν ανήκει στην ελάχιστη μειοψηφία που θα αντέξει ένα τέτοιον πολυετή αγώνα, στην καλύτερη περίπτωση θα δικαιωθεί δικαστικά, αλλά θα έχει καταστραφεί επαγγελματικά.

Δυστυχώς, η κατάληξη της δεύτερης συνεργασίας μου ήταν πιο δυσάρεστη από την πρώτη και το 2008, μετά από 18 χρόνια στο επάγγελμα, βρέθηκα για δεύτερη φορά στο μηδέν και με προίκα πλέον μία δικαστική διαμάχη, ένα στεγαστικό δάνειο, τρία παιδιά και την ευθύνη των συνεργατών μου (που ήταν πλέον περισσότεροι), οι οποίοι, ίσως και παράλογα, συνέχιζαν να εμπιστεύονται τις πράξεις και τις αποφάσεις μου!

 

Η δημιουργία της Victory Promise και ο αναπάντεχος τρίτος μέτοχος! 

Έτσι, λοιπόν, το 2008, αρχικά με τον τότε assistant manager μου και σημερινό μέτοχο και Τεχνικό Διευθυντή της Victory Promise, τον Απόστολο Παπαηλίου, αποφασίσαμε να μην επιλέξουμε ξανά την προσωρινή οικονομική ασφάλεια που θα μας προσέφερε το agency system αλλά, έστω και μόνοι μας, να μπούμε στην αγορά της ανεξάρτητης διαμεσολάβησης, προκειμένου να υπηρετήσουμε αυτό που θεωρούσαμε ότι θα μας δώσει επαγγελματική προοπτική και μέλλον.

Η απόφαση είχε πολλά θεωρητικά πλεονεκτήματα αλλά ήταν δύσκολη, όπως και η πορεία που θα ακολουθούσαμε, προκειμένου να την υπηρετήσουμε με επιτυχία. Όμως ήταν μια απόφαση απολύτως συνειδητή.

Ακούγεται ίσως ρομαντικό, αλλά πήραμε την απόφαση, και θα επιμέναμε σε αυτή, έστω και εάν δεν ακολουθούσε κανένας συνεργάτης μας, γιατί πιστεύαμε πολύ στο όλο εγχείρημα.

Από τις πρώτες μέρες υπήρχε καθολική ανταπόκριση των συνεργατών μας, οι οποίοι σε πολύ δύσκολες συνθήκες στήριξαν το εγχείρημα ρισκάροντας τις συμβάσεις και τα εισοδήματά τους. Έτσι, σε μια συγκυρία που θα την ονόμαζα συνομωσία του σύμπαντος, αποκτήσαμε και τον τρίτο μας μέτοχο (από τη ράτσα μας) και μάλιστα πολύ ισχυρό, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα σε αυτήν τη δύσκολη διαδρομή.

Η Victory Promise, κατά το πρώτο τρίμηνο λειτουργίας της, είχε 13 συνεργάτες που την είχαν επιλέξει ως μοναδικό φορέα εισοδήματός τους στην ασφαλιστική βιομηχανία και άλλους 9 που μας δοκίμασαν, προκειμένου αργότερα να αποτελέσουμε και για εκείνους τη μοναδική τους επιλογή στην αγορά.

Το …σενάριο και οι θεμελιώδεις στόχοι μας

Η απόφασή μας βασίστηκε στις εξής βασικές υποθέσεις:

• Στην πίεση που θα δεχόταν το agency system.
• Στην αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς.
• Στη μείωση των διαμεσολαβούντων και την αύξηση του ανταγωνισμού.

Οι αρχικοί, θεμελιώδεις μας στόχοι ήταν:

• Η δημιουργία ενός αξιόπιστου και ανταγωνιστικού δικτύου διαμεσολαβούντων, με ελεύθερες συμβάσεις συνεργασίας και πρόσβαση στο σύνολο των προϊόντων της ασφαλιστικής αγοράς.
• Η παροχή συνεχούς και επίκαιρης εκπαίδευσης και coaching σε όλο το φάσμα του γνωστικού μας αντικειμένου, προκειμένου ο ασφαλιστικός μας σύμβουλος να είναι αξιόπιστος σε αυτά που προτείνει αλλά και αποτελεσματικός.
• Η οικονομική μας αυτοτέλεια, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα της εταιρείας αλλά και την ακηδεμόνευτη επιλογή λύσεων για τους πελάτες μας. 
• Η δημιουργία ισχυρών σχέσεων εμπιστοσύνης με τους συνεργάτες μας.

 

Ένα μικρό θαύμα… η πορεία της Victory Promise

Το 2008 εκτός του ότι η οικονομία μας έμπαινε σε ύφεση, η ασφαλιστική αγορά έμπαινε σε περιβάλλον solvency, γεγονός που επηρέαζε και επηρεάζει ουσιαστικά τους κανόνες διαμεσολάβησης, αλλά και τη συνολική λειτουργία των ασφαλιστικών εταιρειών.

 Θα έλεγα ψέματα εάν υποστήριζα ότι είχα εκτιμήσει τότε το βάθος και τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, καθώς και τη συνολική επίδραση αυτής της περιόδου (2010 – 2015) στη διαμεσολάβηση. Σίγουρα, όμως, ήταν κάτι που λάμβανα υπόψη μου και μας έκανε όλους στη Victory Promise πιο προσεκτικούς, κατ’ αρχάς στην οικονομική μας διαχείριση.

Η Victory Promise αυτήν την 7ετία λειτουργίας της έκανε, κατά την άποψή μου, ένα μικρό θαύμα…

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και παράλληλα διαχειριζόμενη δικαστικές διενέξεις –κληρονομιά της τελευταίας μας συνεργασίας–,  κατάφερε να έχει πάνω από 130 συνεργάτες, εκ των οποίων οι 60 τη θεωρούν αποκλειστικό φορέα των νέων τους εργασιών στην αγορά. Αυτό μας κάνει καθημερινά περήφανους για τη δουλειά που κάνουμε σε όλα τα επίπεδα.

Τα ασφάλιστρα της εταιρείας το 2015 ξεπέρασαν τα €4.600.000 και ο τζίρος των προμηθειών το €1.000.000, ενώ παράλληλα έχουμε μηδενικό τραπεζικό δανεισμό, μηδενικές οφειλές σε ασφάλιστρα, εφορία και ταμεία.

Έχουμε το δικό μας ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με πάνω από 300 ώρες στοχευμένων σεμιναρίων για όλα τα επίπεδα διαμεσολαβούντων και παράλληλα αξιοποιούμε το εκπαιδευτικό υλικό και τις ευκαιρίες που μας προσφέρουν οι συνεργαζόμενες ασφαλιστικές εταιρείες και που θεωρούμε ότι είναι επίκαιρο και ουσιαστικό για τους συνεργάτες μας.

Δεν έχουμε μειώσει ούτε 1€ τους μισθούς του διοικητικού δυναμικού της εταιρείας και δεν έχουμε καθυστερήσει ποτέ ούτε μία μέρα τις προμήθειες των συνεργατών μας.

Από το 2014 η εταιρεία παρουσιάζει λειτουργική κερδοφορία και εδώ και έναν χρόνο στεγαζόμαστε σε νέα σύγχρονα και λειτουργικά γραφεία στο Χαλάνδρι, προκειμένου να προσφέρουμε ένα καλύτερο περιβάλλον στους συνεργάτες μας και να υποστηρίξουμε το αναπτυξιακό μας πλάνο.

Όλα όσα αναφέρω με κάνουν να υποστηρίζω ότι η Victory Promise αποτελεί ένα μικρό θαύμα στην αγορά μας και μου επιβεβαιώνουν ότι ο δάσκαλος Μανώλης Ανδρόνικος είχε δίκιο όταν έλεγε πως τίποτα δεν είναι αδύνατο.

 

Σύμμαχοι και υποστηρικτές

Φανταστείτε να σας περιέγραφα το 2008 τα σημερινά αποτελέσματα της Victory Promise και των συνεργατών της ως στόχους και να σας έλεγα ότι θα τους επιτυγχάναμε εν μέσω οικονομικής κρίσης, δικαστηρίων, εχθρικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, ραγδαίας μείωσης του αριθμού των διαμεσολαβούντων.

Στην καλύτερη περίπτωση θα μου χαμογελούσατε ευγενικά, θεωρώντας ότι τρελάθηκα!    

Σήμερα έχουμε σταθερά ένα καλό κλίμα μεταξύ των συνεργατών μας και όσο κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους μεγαλώνει η ομάδα της Victory Promise και το κυριότερο είναι ότι στην πορεία χτίζουμε την ιδιαίτερη ταυτότητά μας, που περικλείει την κουλτούρα μας και τη συμπεριφορά μας, τις πρακτικές και την επαγγελματική ηθική μας.  Έτσι, εάν κάποιος για ιδιοτελείς λόγους προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την προσπάθεια όλων μας, γρήγορα νιώθει ξένο σώμα στην εταιρεία και τίθεται εκτός σχήματος.

Θα ήταν βαριά αμέλεια να μην αναφέρω ότι σε όλη αυτήν την διαδρομή καθοριστικής σημασίας στην προσπάθειά μας ήταν η εμπιστοσύνη και η στήριξη που μας παρείχε η Eurolife ERB.

Ο κ. Α. Σαρρηγεωργίου, το σύνολο της διοίκησης και τα στελέχη της εταιρείας μας έκαναν να αισθανθούμε ασφαλείς σε δύσκολες εποχές για την επιχειρηματική μας προσπάθεια. Έχω την αίσθηση ότι τη διαφορά την έκανε ο Γενικός Διευθυντής Πωλήσεων της Eurolife ERB, κ. Ν. Δελένδας, ο οποίος έκανε πολλές υπερβάσεις, λειτουργώντας ίσως και εκτός πρωτοκόλλου συμπεριφοράς στελεχών προς τα δίκτυα πωλήσεων. Αυτός είναι και ο λόγος που τον αναφέρω ονομαστικά, αλλά και ένας από τους λόγους που η Victory Promise διατηρεί το 1ο χαρτοφυλάκιο κλάδου ζωής στη Eurolife ERB.

Θα ήταν ατόπημα να μην αναφέρω, επίσης, ότι ο κ. Φωκίων Μπράβος ήταν ο πρώτος πρόεδρος ασφαλιστικής εταιρείας που ήρθε στην εταιρεία μας, όταν ακόμη στεγαζόμασταν σε δύο δυάρια του Χαλανδρίου, και η International life μαζί με την Interasco και αργότερα την Generali ήταν οι εταιρείες που μας στήριξαν στα πρώτα μας βήματα }και δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό σκέλος.   

Γενικά, σχεδόν όλες οι συνεργαζόμενες εταιρείες μας αντιμετώπισαν με μεγάλο σεβασμό, τις ευχαριστώ γι’ αυτό και πιστεύω ότι ανταποδίδουμε μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα την εμπιστοσύνη τους. 

 

 

Mε οδηγό το πάθος μας, χωρίς …Σαουδάραβα επενδυτή

Βέβαια, οι σχέσεις είναι δυναμικές και εξελίσσονται και για εμένα σε μια συνεργασία με μια εταιρεία σημαντικό ρόλο έχει η σε βάθος χρόνου συμπεριφορά της απέναντι στον καταναλωτή και στον συνεργάτη. 

Δυστυχώς, τα 7 χρόνια που εργάζομαι στην ελεύθερη αγορά διαπίστωσα ότι οι κανόνες δεν είναι ίδιοι για όλους και όταν μία νέα εταιρεία προσπαθεί να καθιερωθεί στον χώρο, έχει να αντιμετωπίσει συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, όπως η τεράστια και χωρίς κανόνες διαφορά προμηθειών, που γίνεται τροχοπέδη σε νέες συνεργασίες.

Σε αυτό βέβαια έχουμε ευθύνη και εμείς οι διαμεσολαβούντες, όταν αντί να επιλέγουμε συνεργασίες που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά μας στο επάγγελμα, με παροχές όπως τα λειτουργικά back office, η εκπαίδευση, οι προωθητικές ενέργειες, κ.λπ., μπαίνουμε σε μία πλειοδοσία προμηθειών και τιμολογίων, που τελικά, εάν δεν συνοδεύεται από αυτά που προανέφερα, μας μετατρέπει σε συγκυριακούς παραγγελιοδόχους.

Σε αυτή την περίπτωση μειώνεται σταδιακά το χαρτοφυλάκιό μας και οι αμοιβές μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν είμαστε πλέον ανταγωνιστικοί και αναζητούμε τις ευθύνες στους άλλους: συνεργάτες, πελάτες και εταιρείες.  

Εμείς, όμως, ό,τι πετύχαμε στη Victory Promise το καταφέραμε χωρίς… Σαουδάραβα επενδυτή, με οδηγό το πάθος μας και έχοντας καταστρώσει ένα βασικό σχέδιο από ιδρύσεώς μας, το οποίο και ακολουθήσαμε απαρέγκλιτα κάνοντας τις απαιτούμενες αναθεωρήσεις, όποτε εκτιμούσαμε ότι χρειάζεται, ενώ παράλληλα δίναμε καθημερινές μάχες με τους δράκους και τους δαίμονες της αγοράς μας.

Παλεύοντας και νικώντας  τους “δαίμονες”…

Αμάθεια, αμετροέπεια, πλεονεξία, αχαριστία, ιδιοτέλεια, κουτοπονηριά, βλακεία, ανέχεια, ανεντιμότητα, απληστία, εγωισμός, ανεπάρκεια, φόβος, απάτη, οκνηρία, συκοφαντία, ψέμα, ανικανότητα είναι μερικοί από τους “δαίμονες” που μου ήρθαν στο μυαλό, την ώρα που έγραφα όλα τα παραπάνω, προσπαθώντας να σκεφτώ τι προσπαθώ να “νικήσω” καθημερινά στην ανθρώπινη επικοινωνία αλλά και στον ίδιο μου τον εαυτό, προκειμένου στο τέλος της μέρας να νιώθω καλά με αυτό που κάνω.

Είναι μία μάχη χωρίς τέλος και έχει να κάνει με το αποτέλεσμα, τον τρόπο που αυτό έρχεται, αλλά και με το τι αφήνει πίσω της όλη αυτή η προσπάθεια.  

Νιώθω πολύ τυχερός που οι δύο συνιδρυτές της Victory Promise είναι άνθρωποι ικανοί, που χαρακτηρίζονται από ποιότητα και που με εμπιστεύτηκαν αδιαπραγμάτευτα, προκειμένου να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον που δεν θα ορίζεται από την με κάθε μέσο επίτευξη οικονομικής ευρωστίας, αλλά θα καθορίζεται από ένα αξιακό σύστημα, και όπου το αποτέλεσμα θα ξεπερνά το υλικό κέρδος και θα μας κάνει να νιώθουμε ευτυχισμένοι για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας.

 

Ποιους χωρά το επάγγελμά μας…

Σε πείσμα πολλών νιώθω πολύ αισιόδοξος με τα μελλούμενα στη δουλειά μας. Οι αριθμοί της ασφαλιστικής βιομηχανίας στη χώρα μας είναι ξεκάθαροι και δείχνουν και στον πλέον δύσπιστο ότι θα υπερδιπλασιαστούν τα προσεχή λίγα χρόνια (εφόσον βέβαια συνεχίσουμε να έχουμε ευρωπαϊκό προσανατολισμό). Οι κανόνες που μπαίνουν στην αγορά μας, κάνουν το επάγγελμά μας πολύ πιο ασφαλές σε σχέση με ό,τι συνέβαινε πριν από 20 χρόνια, όταν η ασφαλιστική αγορά παρουσιαζόταν ως απολύτως θωρακισμένη αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν ήταν αλήθεια.

Το επάγγελμά μας είναι πλέον ένα επάγγελμα το οποίο δεν γνωρίζω αν χωρά λίγους ή πολλούς, αλλά σίγουρα χωρά αυτούς που επενδύουν ουσιαστικά και διαχρονικά σε αυτό. Η εκπαίδευση πλέον δεν είναι στον πάτο αλλά στην κορυφή της πυραμίδας των προσόντων για μια επιτυχημένη καριέρα.

 

Γιατί αξίζει προσοχής  η Victory Promise…

Κλείνοντας αυτή την καταγραφή της μέχρι σήμερα πορείας μου σε αυτόν τον επαγγελματικό στίβο, θέλω να επανέλθω στην ουσία. Και η ουσία βρίσκεται στο τι είναι και τι δεν είναι η εταιρεία στην οποία επενδύσαμε τη γνώση και το όραμά μας για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση!Η VICTORY PROMISE δεν είναι μια εταιρεία που αξίζει προσοχής για το μέγεθός της ή για την πολυτέλεια των γραφείων της.

Η VICTORY PROMISE είναι μια εταιρεία που αξίζει προσοχής, γιατί απέδειξε ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο, αν το πιστέψεις πραγματικά. 

Η VICTORY PROMISE είναι μια εταιρεία που αξίζει προσοχής, γιατί απέδειξε ότι αν αγαπάς αυτό που κάνεις εξελίσσεσαι και νικάς όλους τους “δαίμονες” που σε πολεμούν. 

Η VICTORY PROMISE είναι μια εταιρεία που αξίζει προσοχής, γιατί απέδειξε ότι εμείς οι ασφαλιστές κάνουμε ένα επάγγελμα που –αν μη τι άλλο– μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε.