Simple but Great Truths από τη Σ. Ζερβουδάκη
Το φετινό συνέδριο του MDRT στη Νέα Ορλεάνη (14-17 Ιουνίου) υπήρξε, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, σημαδιακό, καθώς ακριβώς μία εβδομάδα μετά από την επιστροφή μας, η χρηματοπιστωτική κρίση που αντιμετωπίζουμε ως χώρα τα τελευταία επτά χρόνια έφτασε στο απόγειό της.
Χωρίς να είμαστε αδαείς ή αδιάφοροι, οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν απροετοίμαστοι για μια τέτοια κορύφωση ή κατά πολλούς “πολιορκία”. Ως επαγγελματίας βρέθηκα, για πρώτη φορά στην 15ετή μου καριέρα, να παρακολουθώ ανήμπορη τις εξελίξεις γύρω μου, χωρίς να μπορώ να εκλογικεύσω τα ερεθίσματα που λάμβανα ως δέκτης ή να αποστασιοποιηθώ και να συνεχίσω να κάνω αυτό που γνωρίζω καλά και με γέμιζε πάντα, τη δουλειά μου. Γιατί, για πρώτη φορά, ένιωσα ναυαγός σε ωκεανό…
Μοιραία, όντας μέσα σε όλο αυτό, αναρωτήθηκα πόσο σωστή ήταν η απόφασή μου να ταξιδέψω για λιγότερο από μία εβδομάδα στην Αμερική, με δύο σχεδόν 24ωρα ταξίδια, με ένα εξαντλητικό πια για μένα πρόγραμμα, ξοδεύοντας χρήματα που θεωρούσα μέχρι τότε ότι άξιζε τον κόπο να “θυσιάσω”.
Όπως προέκυψε, όμως, το ταξίδι αυτό, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά, έγινε το επαγγελματικό μου σωσίβιο. τα μηνύματα που μου πέρασε, κάποια γνωστά αλλά ξεχασμένα, κάποια καινούρια, ήταν αυτά που με κράτησαν στην επιφάνεια, με έκαναν να ψάξω τη στεριά.
Στην έναρξη του συνεδρίου θυμήθηκα ότι η ευτυχία είναι τελικά επιλογή, ενώ η αισιοδοξία μαθαίνεται.
Αν ψάχνω πάντα πρώτα για το αρνητικό, δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο εγκέφαλός μου να εντοπίσει το θετικό. Βέβαια, ο αρνητισμός, το άγχος, η ανησυχία είναι μεταδοτικά. Απλά εμείς οφείλουμε να προβάλλουμε μεγαλύτερη αντίσταση. Αν το σκεφτείτε, η ευτυχία συνδέεται με την επιτυχία. Άραγε, τι θα γινόταν αν παίρναμε τη συνάρτηση επιτυχία= ευτυχία και την αντιστρέφαμε σε ευτυχία= επιτυχία;
Έχουμε αναλογιστεί πως στην πρώτη περίπτωση κάθε φορά που φτάνουμε στην επιτυχία, επαναπροσδιορίζουμε το πώς οραματιζόμαστε την ευτυχία, με αποτέλεσμα να είμαστε σε ένα αδιάκοπο κυνηγητό αυτής, χωρίς όμως ποτέ να την κατακτάμε;
Παράλληλα, ακούγοντας για τη 2η εποχή των μηχανών, όπως ορίζεται η σημερινή μετά τη βιομηχανική επανάσταση, βρέθηκα αντιμέτωπη με τρία ερωτήματα, στα οποία αν έχω μια απάντηση, θα μπορούσα να εξασφαλίσω τη βιωσιμότητά μου μέσα στα επόμενα, ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης, χρόνια:
1. Πώς δεν αφήνω την καθημερινότητά μου να γίνει ρουτίνα;
2. Πώς δημιουργώ προστιθέμενη αξία;
3. Ποια είναι η μοναδική ανθρώπινη διάσταση που μπορώ να φέρω στη δουλειά μου;
Όσο πιο καταρτισμένοι γινόμαστε μέσα στη δουλειά μας, τόσο υποφέρουμε από “Την Κατάρα της Γνώσης”. Η επικοινωνία με τον πελάτη μας γίνεται με ορολογία και τεχνικούς όρους, που μπορεί να μας κάνουν να νιώθουμε σπουδαίοι, αλλά ταυτόχρονα μας κάνουν πιο απρόσιτους. Οι άνθρωποι σπάνια αγοράζουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν. Αν συνειδητοποιήσουμε ότι η απλότητα κρύβει τεράστια ομορφιά, τότε θα βρούμε τρόπο να κάνουμε τα πράγματα απλά και κατανοητά, χρησιμοποιώντας εικόνες και αναλογίες κοντά στον τρόπο σκέψης του πελάτη μας.
Ο στόχος μας δεν είναι απλά να τον εξυπηρετούμε εξαιρετικά, αλλά να καταφέρουμε να επιτύχει τους οικονομικούς του στόχους. Όσο περισσότερο ρωτάμε, τόσο περισσότερο μιλούν.? όσο περισσότερο ακούμε, τόσο περισσότερο πουλάμε. Γιατί αν ο πελάτης μας έχει μοιραστεί το όραμά του με μας, τι θα απαντήσει αν τον ρωτήσουμε πολύ απλά: «Αν μπορώ να κάνω το όραμά σου πραγματικότητα, θα συνεργαστείς μαζί μου;»
Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τέλεια ή ακόμα κι έτσι να μας φαίνονται, αυτό δεν διαρκεί πολύ. Τα εμπόδια δεν χρειάζεται πάντα να τα ξεπερνάμε, μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε. Μπορούν να λειτουργήσουν με δύο τρόπους: να μας σταματήσουν ξαφνικά ή να μας παρακινήσουν να γίνουμε δημιουργικοί. Για να δημιουργήσουμε πρέπει να οραματιστούμε. Η φαντασία μας είναι ένα από τα σπουδαιότερα εργαλεία που διαθέτουμε, για να καταρρίπτουμε τα όρια στο μυαλό μας και στη συνέχεια στη ζωή μας.
“Same your thinking, same your life… Change your thinking, change your life…”
Λένε πως το μέλλον είναι εκεί γι’ αυτούς που το εφευρίσκουν. Πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να “ηγηθούμε” δυναμικά της αλλαγής, γιατί διαφορετικά θα αλλάξουμε αντανακλαστικά.
Και τελικά πιο επικίνδυνο είναι το να μην έχουμε στόχους, από το να μην πετυχαίνουμε αυτούς, γιατί μπορεί η αποτυχία να μην αποτελεί επιλογή, αλλά η επιτυχία βρίσκεται στην προσπάθεια. Ας δεσμευθούμε στο να γίνουμε δεξιοτέχνες σε αυτό που κάνουμε.
Άραγε, πώς θα άλλαζαν τα πράγματα γύρω μας αν γινόμασταν όλοι καλύτεροι κατά 1% κάθε ημέρα;
* Η κα Σοφία Ζερβουδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και συνεργάζεται με την International Life από τον Νοέμβρη του 2000. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και γνωρίζει άπταιστα Αγγλικά και Γερμανικά. Από το 2002 κατέχει συνεχόμενα την τιμητική διάκριση του Μέλους της Λέσχης Προέδρου της International Life. Είναι μέλος της HFPA και ισόβιο μέλος της LIMRA. Από το 2007 είναι Mέλος του MDRT, έχοντας συμμετάσχει σε 6 ετήσια συνέδρια, ενώ είναι πιστοποιημένη Financial Planner από την Eficert (μέσω της HFPA & της KPMG).
Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες, 7 και 5 ετών.
