Πικρές αλήθειες για τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας σοβαρής και συγκινητικής προσπάθειας των δικτύων ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, με μπροστάρηδες τους εκπροσώπους τους (ΠΣΣΑΣ, ΠΣΑΣ, ΕΑΔΕ), για την αναβάθμιση του ρόλου τους, την εξειδίκευσή τους, την επιμόρφωσή τους και την πιστοποίηση των υπηρεσιών που προσφέρουν οι επαγγελματίες στο καταναλωτικό κοινό.

Μέσα από τις εκδηλώσεις τους, τα συνέδριά τους, την ένταξή τους σε διεθνείς οργανισμούς, διακρίνουμε τη συνειδητοποίηση των επαγγελματιών ως προς το ότι η εταιρική υποστήριξη όχι μόνον δεν αρκεί, αλλά και πολλές φορές δεν είναι ειλικρινής.

Οι επαγγελματίες ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές δεν αξιολογούν ως αρκετές, ικανές και ειλικρινείς, ίσως, τις χορηγικές υποστηρίξεις των εταιρειών, οι οποίες θέλουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που δηλώνουν στα επίσημα φόρα.

Η εμπειρία του παρελθόντος έχει αποδείξει και οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές το έχουν νιώσει στην καθημερινή πράξη ότι οι εταιρείες, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούσες, τους στηρίζουν, διερευνούν όμως, συστηματικά και μεθοδικά –μάταια κατά την ταπεινή δική μας άποψη– την εύρεση εναλλακτικών τρόπων διάθεσης των ασφαλιστικών υπηρεσιών.

Η λογιστική ανάγκη μείωσης των γενικών εξόδων των επιχειρήσεων επικεντρώνεται στην εύκολη λύση της απεξάρτησής τους από τα αναγκαία κονδύλια για την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού. Η αέναη εκπαίδευση κρίνουν κάποιοι, που δεν έχουν πουλήσει ποτέ τους ασφαλιστικά προϊόντα, ότι κοστίζει περισσότερο από ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής προώθησης ή και από τα λεγόμενα πακέτα που οι direct πωλήσεις, είτε από τις οθόνες της τηλεόρασης είτε από όποια άλλα κανάλια, μπορούν να διαμορφώσουν.

Αν και πάντοτε και για όλα τα θέματα, όλοι οι κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους, για να μη δημιουργηθεί καμία παρεξήγηση, δεν αναφερόμαστε σε όλες τις ασφαλιστικές εταιρείες. Ασφαλώς, όμως, αναφερόμαστε σε όλους τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί μέσα από τα παθήματά τους τις μύχιες επιδιώξεις ορισμένων διοικήσεων, ορισμένων ασφαλιστικών εταιρειών, που δεν έχουν καμία επιφύλαξη στο να είναι δίγλωσσες και καιροσκοπικές.

Δημήτρης Ρουχωτάς