Νότης Μηταράκης: Ναι στην ιδιωτική ασφάλιση, αλλά υπό όρους
Συνέντευξη στην Αμαλία Ρουχωτά του Αν. Τομεάρχη Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή Χίου
Ζητήσαμε από τον κ. Νότη Μηταράκη να μας μιλήσει για τις θέσεις του που αφορούν στην ιδιωτική ασφάλιση, σήμερα, λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές, και εκείνος ανταποκρίθηκε, εμφανώς θετικός αλλά σε καμία περίπτωση ενδοτικός στις διεκδικήσεις του κλάδου.
Εστιάζοντας στο υπαρκτό πρόβλημα του ασφαλιστικού, συνεκτιμώντας λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος, ο κ. Μηταράκης, ως πολιτικός με ξεκάθαρη φιλελεύθερη πολιτική τοποθέτηση και στιβαρό υπόβαθρο στον χρηματοοικονομικό κλάδο, τοποθετείται ρεαλιστικά στα ερωτήματα που του διατυπώθηκαν, διασαφηνίζοντας παράλληλα την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για το ασφαλιστικό.
Είναι μια καθαρή τοποθέτηση, κατά τη γνώμη μας, ενός πολιτικού που αποδεικνύει ότι έχει άποψη αλλά και αίσθηση της πραγματικότητας και του ρόλου που ο θεσμός και οι φορείς της ιδιωτικής ασφάλισης μπορούν να διαδραματίσουν αύριο στην ελληνική πραγματικότητα.
Τα θέματα, βεβαίως, που απασχολούν την ασφαλιστική αγορά δεν εξαντλούνται στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, ούτε οι αλλαγές που θα δρομολογηθούν εξασφαλίζουν a priori και άνευ όρων τη συμμετοχή των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στο πλαίσιο που θα διαμορφωθεί.
Ο ίδιος ο κ. Μηταράκης είναι, όπως προκύπτει, ένας συνεπής χρήστης των υπηρεσιών του κλάδου αλλά και “παθών”, καθώς υπήρξε ασφαλισμένος της Commercial Value. Στη θεωρητική, λοιπόν, προσέγγιση των ζητημάτων που απασχολούν τον κλάδο προστίθεται και η εμπειρική του γνώση, που καθιστά τις απαντήσεις του ακόμα πιο ενδιαφέρουσες.
Kύριε Μηταράκη, στις επερχόμενες εκλογές θα είστε υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία. Εφόσον εκλεγείτε και το κόμμα σας σχηματίσει Κυβέρνηση, θα θέλαμε να μας πείτε πώς προτίθεστε να στηρίξετε την εφαρμογή του συστήματος τριών πυλώνων στο ασφαλιστικό;
Ν.Μ.: Η Νέα Δημοκρατία έχει ήδη δώσει στη δημοσιότητα τις βασικές αρχές ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος τριών πυλώνων. Σήμερα, στην ουσία το ασφαλιστικό στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά μόνο στις παροχές του κρατικού συστήματος, καθιστώντας το σύστημα εξαιρετικά ευάλωτο τόσο στις δημοσιονομικές κρίσεις (το είδαμε την τελευταία δεκαετία), όσο και στο δημογραφικό. Χρειάζεται να μεταβούμε σε ένα σύστημα που θα μοιράζει το ρίσκο και αυτό είναι ένα σύστημα που ενσωματώνει τόσο διανεμητικά, όσο και κεφαλαιοποιητικά στοιχεία.
Προτείνουμε έναν πρώτο πυλώνα υποχρεωτικό, διανεμητικό (pay-as-you-go), αναδιανεμητικό, με τις παροχές αποκλειστικά από τον κρατικό ασφαλιστικό φορέα. Η κύρια αυτή σύνταξη διακρίνεται σε ένα τμήμα της ανταποδοτικό και ένα χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσα από τη φορολογία. Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι εισφορές για την κύρια σύνταξη θα μειωθούν σταδιακά από το 20% που είναι σήμερα, στο 15%, αυξάνοντας το διαθέσιμο εισόδημα και ενισχύοντας την αγορά εργασίας.
Ο δεύτερος πυλώνας, πάλι υποχρεωτικός, αφορά κατά βάση όλους τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Οι εισφορές εδώ κεφαλαιοποιούνται. Ταυτόχρονα, ο ασφαλισμένος θα έχει σημαντικούς βαθμούς ελευθερίας: επιλογή παρόχου, ηλικίας λήψης προϊόντος, μείγματος εφάπαξ και μηνιαίων καταβολών και επενδυτικής στρατηγικής. Με κανόνες αμοιβαίων κεφαλαίων και υπό την αυστηρή εποπτεία θεσμικών οργάνων της Πολιτείας.
Τέλος, ο τρίτος πυλώνας παραμένει αποκλειστικά προαιρετικός, κεφαλαιοποιητικός και εκεί προβλέπουμε κίνητρα φορολογικά, για να αυξήσουμε τη συμμετοχή.
H κρίση δυστυχώς μας δίδαξε πολλά, με σκληρό τρόπο. Σε πολλά θέματα διέλυσε την εξιδανικευμένη εικόνα που είχε ένας ολόκληρος λαός. Ένα από αυτά ήταν το ασφαλιστικό: το κράτος παρείχε και εγγυόταν ικανοποιητικές συντάξεις. Κανείς συνταξιούχος και κανείς εργαζόμενος, αλλά και κανείς πολιτικός δεν ήθελε να αλλάξει κάτι. Σήμερα η κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα είναι πιο ώριμοι να συζητήσουν για την κεφαλαιοποίηση.
Στο παρελθόν, η Κυβέρνηση στην οποία κι εσείς συμμετείχατε δεν προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, στις οποίες το κόμμα σας σήμερα ισχυρίζεται ότι θα προχωρήσει εφόσον αποκτήσει κυβερνητική πλειοψηφία. Γιατί θα κάνετε τώρα αυτά που δεν έγιναν στο παρελθόν, αν και ήταν απαραίτητα;
Ν.Μ.: Κάποιες από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού, τα τελευταία τριάντα χρόνια, φέρουν τη σφραγίδα των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Ο νόμος Σιούφα 2084/1992 ήταν η πρώτη μεγάλη ενοποίηση των ταμείων, εκλογίκευση εισφορών και ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Ο νόμος 3655/2008, γνωστός και ως «νόμος Πετραλιά», μείωσε τα ταμεία από 133 σε 13. Σίγουρα βέβαια δεν ήταν αρκετά, καθώς αργήσαμε σαν κοινωνία να αντιληφθούμε ότι ο κόσμος αλλάζει και το ασφαλιστικό μας πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες δημογραφικές και δημοσιονομικές συνθήκες.
Κοιτάξτε, η κρίση δυστυχώς μας δίδαξε πολλά, με σκληρό τρόπο. Σε πολλά θέματα διέλυσε την εξιδανικευμένη εικόνα που είχε ένας ολόκληρος λαός. Ένα από αυτά ήταν το ασφαλιστικό: το κράτος παρείχε και εγγυόταν ικανοποιητικές συντάξεις. Κανείς συνταξιούχος και κανείς εργαζόμενος, αλλά και κανείς πολιτικός δεν ήθελε να αλλάξει κάτι. Να σας θυμίσω την προσπάθεια Γιαννίτση να εισάγει στοιχεία κεφαλαιοποίησης στο ασφαλιστικό και τις τότε αντιδράσεις (ακόμα και μέσα από το ίδιο του το κόμμα).
Σήμερα η κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα είναι πιο ώριμοι να συζητήσουν για την κεφαλαιοποίηση. Και τολμώ να πω ότι οι νεότεροι σε ηλικία το περιμένουν και το αποζητούν. Θέλουν οι εισφορές τους να πιάνουν τόπο και να τους επιστραφεί με κάποιο τρόπο η αποταμίευση πολλών δεκαετιών δουλειάς.
Τώρα ως προς το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης 2012-2015, κάναμε πολλά και αποφασιστικά βήματα για την εξυγίανση και τον εξορθολογισμό του συστήματος. Αναγκαστήκαμε μεν να κάνουμε επίπονες περικοπές για να κρατήσουμε τη χώρα όρθια, αλλά κάναμε και βαθιές τομές: το σύστημα ΗΛΙΟΣ, το ΚΕΑΟ, η ΑΡΙΑΔΝΗ για την αδήλωτη εργασία, το ΑΤΛΑΣ για την ψηφιοποίηση της ασφαλιστικής ιστορίας. Στην τετραετία 2019-2023 φιλοδοξούμε να αλλάξουμε το ασφαλιστικό μας σύστημα, φέρνοντάς το πιο κοντά στα συστήματα των αναπτυγμένων δυτικών οικονομιών.
Γιατί κατά την άποψή σας και σύμφωνα βεβαίως με την εμπειρία σας σε πολιτικές θέσεις, υπάρχει τόσο μεγάλη επιφύλαξη και καχυποψία όταν αναφερόμαστε σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα στην Ελλάδα; Με ποια επιχειρήματα σκοπεύετε να ανατρέψετε τις αρνητικές εντυπώσεις που διατηρεί μεγάλο μέρος των πολιτών;
Ν.Μ.: Όπως είπα και παραπάνω, πραγματικά φαίνεται τα τελευταία χρόνια να υπάρχει μια μεταστροφή της κοινής γνώμης, που πλέον βίωσε τη δημοσιονομική κρίση και τις συνέπειές της στις εισφορές και τις συντάξεις. Στη σημερινή κατάσταση, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι για μεγάλη μερίδα των εργαζομένων η μοναδική αποταμίευση που θα μπορέσουν να κάνουν στη ζωή τους. Άρα ζητάνε για τις αποταμιεύσεις τους καλύτερες αποδόσεις.
Στην καχυποψία και εχθρικότητα τολμώ να πω των προηγούμενων δεκαετιών, συνέβαλαν, δυστυχώς πολύ, οι ιδεοληψίες κυρίως της αριστεράς, αλλά και άλλων πολιτικών χώρων. Οι ιδεοληψίες αυτές δεν εγκατέλειψαν την αριστερά, ούτε τώρα που είναι στην κυβέρνηση, και έτσι δεν δέχεται να συζητήσει καν την πρότασή μας. Η θέση του ότι είναι «δημόσιο» πρέπει να είναι και «κρατικό» έχει επηρεάσει πολλές πολιτικές στη χώρα, μια από αυτές και το ασφαλιστικό.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουμε βιώσει και κακές εμπειρίες στην ασφαλιστική αγορά. Η πτώχευση μεγάλων εταιρειών, όπως η ΑΣΠΙΔΑ και η Commercial Value, είχαν σημαντικό αντίκτυπο στις ζωές χιλιάδων συμπολιτών μας, πολλοί από αυτούς ακόμα ταλαιπωρούνται.
Εδώ υπάρχει και ευθύνη της πολιτείας που δεν έχει κατορθώσει να κλείσει αυτές τις “πληγές” με γρήγορη εκκαθάριση των εταιρειών και ολοκλήρωση των δικαστικών διαδικασιών.
Σήμερα η ασφαλιστική αγορά, μετά και τη Solvency II και υπό την εποπτεία της ΤτΕ, είναι καλύτερα θωρακισμένη και η αξιοπιστία σταδιακά επανέρχεται, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας.
Ο έλεγχος και η εποπτεία είναι κεντρικό κομμάτι της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας. Αφήνουμε την είσπραξη των εισφορών και τον έλεγχο της καταβολής τους σε κρατικούς φορείς, ενώ η εποπτεία θα ανήκει στην ΤτΕ.
Σήμερα η ασφαλιστική αγορά, μετά και τη Solvency II και υπό την εποπτεία της ΤτΕ, είναι καλύτερα θωρακισμένη και η αξιοπιστία σταδιακά επανέρχεται, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Ο έλεγχος και η εποπτεία είναι κεντρικό κομμάτι της πρότασης της Νέας Δημοκρατίας. Αφήνουμε την είσπραξη των εισφορών και τον έλεγχο της καταβολής τους σε κρατικούς φορείς, ενώ η εποπτεία θα ανήκει στην ΤτΕ.
Θεωρητικά, κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι και το υφιστάμενο σύστημα επιτρέπει την επιλογή της Ιδιωτικής Ασφάλισης από τους πολίτες, ωστόσο αυτή δεν είναι μια εφικτή οικονομικά επιλογή για τους πολλούς. Πώς προτίθεστε να το αλλάξετε αυτό; Θα δώσετε κάποια κίνητρα (φορολογικά ή άλλου είδους);
Ν.Μ.: Η επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα, σήμερα, για την υποχρεωτική ασφάλιση (σύνταξη, υγεία και ανεργία) μπορεί να φτάσει στο 41% και σε κάποιες περιπτώσεις να το ξεπεράσει. Προσθέτοντας και τη φορολογία, πραγματικά δεν υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα για περαιτέρω αποταμίευση και ιδιωτική ασφάλιση. Δεύτερον, έχουμε απουσία φορολογικών κινήτρων για συμμετοχή σε ατομικά ασφαλιστικά συμβόλαια.
Στο πλαίσιο αυτό, ήδη ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει δεσμευτεί για μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών. Ειδικότερα, για τις ασφαλιστικές εισφορές έχει εξαγγείλει τη σταδιακή μείωση του συντελεστή κύριας σύνταξης κατά 25%, από το 20% που είναι σήμερα στο 15%.
Ταυτόχρονα, έχουμε δεσμευτεί και για φορολογικά κίνητρα. Συγκεκριμένα, μιλάμε για έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα των εισφορών για ιδιωτική ασφάλιση, τουλάχιστον μέχρι ένα επίπεδο, ενώ το προϊόν των ασφαλιστικών πακέτων θα φορολογείται ως εισόδημα βάσει της ισχύουσας κλίμακας.
Σε όλες τις συζητήσεις επί των σεναρίων που έχουν κατατεθεί για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού, το μεγαλύτερο εμπόδιο και προβληματισμός είναι το μεγάλο κόστος μετάβασης (η χρηματοδότηση του κενού που μοιραία θα δημιουργηθεί, για να περάσουμε από ένα αναδιανεμητικό σύστημα σε ένα κεφαλαιοποιητικό). Ποιες είναι οι πιθανές λύσεις που εξετάζετε στη ΝΔ για αυτό το σοβαρό θέμα;
Ν.Μ.: Ξέρετε θα ήταν πολύ εύκολο να σχεδιαστεί ένα ασφαλιστικό σύστημα, εάν ξεκινούσαμε να γράφουμε σε λευκό χαρτί. Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Υπάρχουν οι σημερινοί συνταξιούχοι, που έχουν ήδη υποστεί περικοπές, αλλά και οι σημερινοί εργαζόμενοι, που έχουν ήδη καταβάλει (για λιγότερα ή περισσότερα χρόνια) εισφορές στο υφιστάμενο σύστημα και έχουν θεμελιωμένα δικαιώματα.
Για τον λόγο αυτό είμαστε πολύ προσεκτικοί στο πώς σχεδιάζουμε τη μετάβαση. Καταρχάς, η νέα επικουρική αφορά τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Οι νυν εργαζόμενοι συνεχίζουν να εισφέρουν στο σημερινό σύστημα, προκειμένου να διασφαλίζεται η καταβολή των σημερινών συντάξεων και η ομαλή μετάβαση.
Φυσικά υπάρχει ένα κόστος μετάβασης, ένα χρηματοδοτικό κενό, το οποίο όμως είναι εξαιρετικά χαμηλό στα πρώτα χρόνια του συστήματος και μεγιστοποιείται στα σαράντα έτη. Σωρευτικά όμως, το χρηματοδοτικό κενό του συστήματος δεν υπερβαίνει το 0,5% του σωρευτικού ΑΕΠ. Και ο κ. Μητσοτάκης έχει αναφερθεί στην υποχρέωση του κράτους να αναλάβει ένα κομμάτι του κόστους μετάβασης, ενώ εξετάζουμε και άλλους τρόπους χρηματοδότησης της μετάβασης.
Πρέπει όμως να σας πω ότι το όφελος του νέου συστήματος θα είναι πολλαπλάσιο του κόστους: σε όρους ΑΕΠ, εργασίας, επενδυτικών κεφαλαίων, συνταξιοδοτικών παροχών. Γι’ αυτό και το κόστος δεν θα πρέπει να μας αποτρέπει από το να εφαρμόσουμε την πρότασή μας, αλλά να αναζητήσουμε τρόπους να επιμεριστούμε το κόστος ως κοινωνία.
Κυβερνητικοί παράγοντες χαρακτηρίζουν ως «ασφαλιστικό Πινοσέτ» την πρόταση της ΝΔ για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, με αφορμή τη σχετική αναφορά που είχαν κάνει βουλευτές του κόμματός σας. Ο παραλληλισμός αυτός προφανώς δημιουργεί αρνητικές σκέψεις σε μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας. Θα ήθελα να έχουμε το σχόλιό σας επ’ αυτού.
Ν.Μ.: Οι συνεχείς αναφορές του Πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών στο «ασφαλιστικό Πινοσέτ» και οι παραλληλισμοί με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύουν ότι ούτε γνωρίζουν τι ήταν το ασφαλιστικό που εφαρμόστηκε στη Χιλή ούτε έκαναν τον κόπο να διαβάσουν την πρότασή μας.
Στην πραγματικότητα, το ασφαλιστικό της Χιλής είχε ακριβώς το ίδιο μειονέκτημα με το σημερινό σύστημα στην Ελλάδα: είναι στην ουσία και τα δύο συστήματα ενός μόνου πυλώνα. Είναι συστήματα που «βάζουν όλα τα αυγά τους σε ένα καλάθι» και είναι απόλυτα ευάλωτα το πρώτο (της Χιλής) στους κινδύνους της αγοράς, το δεύτερο (το ελληνικό) στο δημογραφικό και τις δημοσιονομικές κρίσεις. Κατ’ αυτή την έννοια, λοιπόν, σήμερα εφαρμόζεται στην Ελλάδα ένα ασφαλιστικό λογικής Πινοσέτ. Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε.
Όλες οι αναπτυγμένες χώρες σήμερα έχουν στοιχεία διανεμητικά και κεφαλαιοποιητικά, ώστε να συνδυάζουν τα θετικά κάθε πυλώνα και να ελαχιστοποιούν τους κινδύνους. Σε ένα τέτοιο σύστημα θέλουμε να μεταβούμε.
Στον κλάδο της Ιδιωτικής Ασφάλισης βλέπετε έναν αξιόπιστο σύμμαχο για την προσέλκυση επενδύσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και εν τέλει την οικονομική ανάπτυξη;
Ν.Μ.: Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ασφαλιστικός κλάδος είναι βασικός μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας. Βάσει στοιχείων ΟΟΣΑ, στη Δανία οι επενδύσεις των παρόχων κεφαλαιοποιητικών και ιδιωτικών συντάξεων ανέρχονται στο 210% σχεδόν του ΑΕΠ της. Στην Ολλανδία στο 184%, στη Φινλανδία στο 60,5%. Η Ελλάδα είναι ουραγός με μόνο 0,8% του ΑΕΠ της.
Με το σύστημα που προτείνουμε, προφανώς και αποσκοπούμε στο να αποτελέσει η ασφαλιστική αγορά σημαντική πηγή εύρεσης κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Η ανάπτυξη της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς προφανώς θα δημιουργήσει και άμεσες θέσεις εργασίας.
Είναι μέσα στην οικονομική μας ιδεολογία, εξάλλου, ότι κρατικός και ιδιωτικός τομέας είναι σύμμαχοι και συνεργάτες και όχι εχθροί. Η συνεργασία αυτή πρέπει να είναι ακόμα πιο στενή και δομημένη σε στέρεες βάσεις, όταν πρόκειται για την παροχή δημόσιων αγαθών, περιλαμβανομένης φυσικά της κοινωνικής ασφάλισης.
Βέβαια, εδώ μπαίνουν σημαντικές προϋποθέσεις και δικλίδες ασφαλείας προκειμένου να υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και το συμφέρον των καταναλωτών. Ο κλάδος όπως είπαμε έχει κάνει σημαντικά βήματα εξυγίανσης, η πορεία αυτή πρέπει να συνεχιστεί και η εμπιστοσύνη των καταναλωτών αποκαθίσταται.
Όλες οι αναπτυγμένες χώρες σήμερα έχουν στοιχεία διανεμητικά και κεφαλαιοποιητικά ώστε να συνδυάζουν τα θετικά κάθε πυλώνα και να ελαχιστοποιούν τους κινδύνους. Η ανάπτυξη της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς προφανώς θα δημιουργήσει και άμεσες θέσεις εργασίας.
Στην ετήσια διεθνή Συνάντηση Ασφαλιστών και Αντασφαλιστών τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους (Costa Navarino, 2018), η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) κατέθεσε την πρότασή της για την ασφάλιση κατοικιών έναντι των φυσικών καταστροφών. Είστε ενήμερος για το περιεχόμενο της πρότασης αυτής και ποια είναι η θέση σας για τη δημιουργία ταμείου ασφάλισης φυσικών καταστροφών;
Ν.Μ.: Είχα την ευκαιρία να διαβάσω την πρόταση και να έχω μια αρχική συζήτηση πάνω σε αυτή. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα πρόταση, που αξίζει να τη συζητήσουμε και να την εξειδικεύσουμε περαιτέρω.
Ωστόσο, εδώ έχουμε να κάνουμε με δύο αντίθετους στόχους: από τη μια, να φτιάξουμε ένα σύγχρονο πλαίσιο προστασίας των κτηρίων από φυσικές καταστροφές, από την άλλη, όμως, πρέπει να αποφύγουμε την υπέρμετρη επιβάρυνση της ιδιοκτησίας, η οποία αποτελεί βασικό κομμάτι της περιουσίας των Ελλήνων και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει επιβαρυνθεί σημαντικά.
Σημεία τα οποία θα πρέπει να εξειδικευτούν περαιτέρω είναι, πρώτον, η δυνατότητα να συμμετέχουν οι δήμοι, επιτυγχάνοντας καλύτερους όρους παροχής της υπηρεσίας και μειωμένο κόστος και, δεύτερον, να εξετάσουμε ένα σύστημα αποζημιώσεων με μεγάλες απαλλαγές, ώστε πάλι να περιοριστεί το κόστος.
Κύριε Μηταράκη, ποια είναι η δική σας προσωπική σχέση με την Ιδιωτική Ασφάλιση; Έχετε ασφαλιστήρια συμβόλαια στην κατοχή σας και ποια είναι η εμπειρία σας από την επαφή σας ως πελάτης με τις ασφαλιστικές εταιρείες που έχετε επιλέξει;
Ν.Μ.: Είμαι σταθερός πελάτης της ιδιωτικής ασφάλισης, εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, από τη στιγμή που ξεκίνησα να εργάζομαι, αλλά και να έχω προσωπικά περιουσιακά στοιχεία.
Σήμερα έχω μία ιδιωτική ασφάλιση σύνταξης, ενώ δυστυχώς έχω υπάρξει πελάτης της Commercial Value. Ανήκω, δηλαδή, και εγώ στους «παθόντες» της δυσάρεστης υπόθεσης, που είμαστε σε διαδικασία λήψης αποζημίωσης και άρα κατανοώ πλήρως όλους τους ανθρώπους που έχασαν μεγάλο μέρος ή ολόκληρες τις αποταμιεύσεις τους.
Επιπλέον, καλύπτω μέσω ιδιωτικής ασφάλισης θέματα υγείας, ακίνητης περιουσίας και αυτοκινήτου. Καταλαβαίνετε, δηλαδή, ότι πιστεύω στην ιδιωτική ασφάλιση, αλλά από την άλλη είμαι σταθερά υπέρμαχος του αυστηρού πλαισίου εποπτείας των εταιρειών – παρόχων.
