Να βγει από τα αζήτητα η ασφαλιστική ιστορία

Τολμάμε να ισχυριστούμε και το θέτουμε υπό την κρίση σας ότι στην ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία υπήρξε καθοριστικός ο ρόλος τριών καθηγητών Πανεπιστημίου.

Ο φτωχός αριθμός των πανεπιστημιακών διδασκάλων, που προσέφεραν το κύρος και τις γνώσεις τους στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, είναι αντιστρόφως ανάλογος του όγκου της συνεισφοράς τους στη διαμόρφωση αξίας στην ασφαλιστική ιδέα.

Υποστηρίζουμε ότι είναι ολέθριο το λάθος να επιδιώκουμε καλλιέργεια ασφαλιστικής παιδείας, αγνοώντας το μάθημα της ασφαλιστικής ιστορίας.

Σε απόδειξη αυτού του ισχυρισμού θέλουμε να θυμίσουμε στους νεότερους:

• Τον καθηγητή Βασίλη Βαλαώρα, οι εργασίες του οποίου, με τους πίνακες θνησιμότητας που πρώτος αυτός εισήγαγε προς συζήτηση, προβληματισμό και γνώση στο ασφαλιστικό πεδίο, εδραίωσαν τις ασφαλίσεις Ζωής τη δεκαετία του 1970.
• Τον καθηγητή Κοινωνιολογίας Μάριο Ραφαήλ, πάνω στο κύρος και στις γνώσεις του οποίου οικοδομήθηκε το Ελληνικό Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών.
• Και, τέλος, τον καθηγητή Μιλτιάδη Νεκτάριο, που τα τελευταία τριάντα χρόνια ανοίγει δρόμους και συνεχίζει προς την κατεύθυνση του αποχαρακτηρισμού της ιδιωτικής ασφάλισης από εμπορική λειτουργία σε θεσμό για την αναγκαία συμπληρωματικότητα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Εάν είχαμε λόγο και αρμοδιότητα, στα πολλά χρήσιμα που επιτελεί η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, με σκοπό την ανάδειξη του θεσμού αλλά και την αποδοχή του από την κοινωνία, θα είχαμε επιλέξει ενημερωτικό ανοιχτό διάλογο για τη συμβολή των ανωτέρω.

Μας προβληματίζει σοβαρά η εικόνα της τεχνοκρατικής διάστασης του κλάδου. Επιζητούμε παράλληλο χτίσιμο αποδείξεων της κοινωνικής ευαισθησίας, ενθυμούμενοι τη μεγάλη απήχηση που είχε το έργο του αείμνηστου επιφανούς ασφαλιστή Γεωργίου Η. Σκούρτη, στον τομέα της πρόληψης των ατυχημάτων από μηχανοκίνητα οχήματα.

Εάν τις πιο πάνω σκέψεις τις καταθέτουμε σήμερα, δεν είναι μόνον διότι μας “βασανίζουν”, αλλά κυρίως διότι αξιολογούμε ως επιτακτική την ανάγκη, η λεγόμενη ασφαλιστική βιομηχανία να αποκτήσει λαϊκές συμμαχίες στην κοινωνική εξέλιξη, και όχι μόνον στην οικονομική.

Δημήτρης Ρουχωτάς

*Η φωτογραφία από το Ιστορικό Αρχείο ΕΡΤ