Να μειώσουμε όλα τα κανάλια!
Editorial Μαρτίου 2016
Πολλοί στις μέρες μας επιζητούν με αγωνία την …εξυγίανση.
Επιλέγουν να προσβλέπουν μέσω της εξυγίανσης στην επανεκκίνηση για μια στοχευμένη ανάπτυξη.
Η οικονομική ανάπτυξη σαφώς και πρέπει να εντάσσεται σε ένα περιβάλλον ηθικών αξιών, διαφάνειας, ανταποδοτικότητας αλλά και ευρηματικότητας. Ανάπτυξη που να βασίζεται στην ανταπόκριση σε ανάγκες.
Η ικανοποίηση των ώριμων αναγκών αλλά και η ανάδειξη αναγκών που οι συνθήκες αποτρέπουν να εκδηλωθούν συνιστούν ένα λυτρωτικό όραμα της Ελληνικής Κοινωνίας.
Η φοβική πλημμυρίδα της εξαφάνισης παντοίας ανάγκης και η τάση να χαρακτηρίζεται η κάθε ανάγκη σαν περιττή και βλαβερή οδηγεί σε ολοκληρωτική ισοπέδωση. Σε τάχιστη προς τα πίσω κατάσταση ή, άλλως, ασφαλή οπισθοδρόμηση.
Εκτός από τη μείωση του αριθμού των καναλιών από την κυβερνητική παράταξη, ούτως ώστε να εξυγιανθεί το τηλεοπτικό τοπίο της Χώρας και να παταχθεί η τριγωνική διαπλοκή, συναντάμε και μια άλλη ανάλογη προσδοκία στον δικό μας χώρο της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
Επόπτες αλλά και εποπτευόμενοι, τινές, ευαγγελίζονται ως πρέπουσα και επιβεβλημένη τη μείωση του αριθμού των ασφαλιστικών εταιρειών που λειτουργούν στην Ελλάδα.
Προσβλέπουν έτσι στην ενίσχυση της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας της αγοράς.
Προσβλέπουν σε ισχυρούς ασφαλιστικούς φορείς.
Προσβλέπουν σε οικονομίες κλίμακας.
Προσβλέπουν, τέλος, στον αφελληνισμό της ασφαλιστικής μας αγοράς, όπως ακριβώς μεθοδεύεται η εξαφάνιση παντοίας προσωπικού χαρακτήρα μικρομεσαίας επιχείρησης.
Πάντα στον βωμό της μη δυνατής κατ’ άλλον τρόπο επικράτησης και αξιοκρατικής ανάδειξης, καταφεύγουμε στη μεθόδευση μιας “θυσίας”.
Άραγε, έχοντας τα εργαλεία του κανονιστικού ρυθμιστικού κοινοτικού πλαισίου, θα προλάβουμε να διαμορφώσουμε μια ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία, όπου τα ηχηρά και παγκοσμιοποιημένα brands θα τακτοποιούν μεταξύ τους τα πράγματα, προσφέροντας υπηρεσίες που αυτά εκτιμούν ως αναγκαίες, αλλά τιμολογημένες στο πλαίσιο των δικών τους αναγκών;
Άραγε, επιδιώκουμε να απαλλαγούμε από τις “περιττές” προτάσεις}παρεμβολές διαμεσολαβούντων, που αποβλέπουν στο συμφέρον του πολίτη}πελάτη;
Άραγε, επιδιώκουμε να απαλλαγούμε από τις δεσμεύσεις που βρίσκουν αντίθετους τους διαμεσολαβούντες, οι οποίοι υπηρετούν το λειτούργημα του επαγγέλματος χωρίς να αρνούνται τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τους κανόνες;
Άραγε, ασφαλιστικές έννοιες και αρχές όπως αυτή της ex gratia αποζημίωσης θα τις αποποιηθούμε;
Θα αποστασιοποιηθούμε, τέλος, από τη φύση των αγγλικών ασφαλιστικών συμβάσεων, που χαρακτηρίζονται από τον νόμο της υπερτάτης καλής πίστεως;
Θα ξεχάσουμε τα της φύσεως των ασφαλιστικών συμβάσεων και τα των καθηκόντων ανακοινώσεως;
Όλα τα παραπάνω ερωτηματικά μας απασχολούν και μας προβληματίζουν ως προς το εάν και κατά πόσον εμπεριέχονται στις γνώσεις και τις προθέσεις των εποπτευόντων.
Υ.Γ.: Η «Ασφαλιστική Αγορά» συμπληρώνει τον μήνα αυτόν τα 39 χρόνια της κυκλοφορίας της. Εισέρχεται στα 40 χρόνια υπηρεσίας στον Θεσμό και τους λειτουργούς του.
Συνεχίζει να αγωνίζεται και να συναγωνίζεται για τη διάδοση της ιδέας της Ασφαλίσεως.
Συνεχίζει να συμπορεύεται με τους επαγγελματίες, αφουγκραζόμενη τις απόψεις τους και συμμεριζόμενη τα όνειρά τους.
Εμείς δεν επιπλέουμε, κολυμπάμε!
