Μοναχικές καρδιές: Πόσο επιδρά ο θάνατος του/της συζύγου στη θνησιμότητα;

Οι ζωές των συζύγων θεωρούνται από τους αναλογιστές ως ανεξάρτητες –αλλά στην πραγματικότητα εμφανίζουν μια εξάρτηση που έχει σημαντικό αντίκτυπο στη θνησιμότητα.

Σε άρθρο του, το περιοδικό The Actuary εξετάζει την εναπομένουσα διάρκεια ζωής ενός ατόμου, δεδομένου ότι επηρεάζεται από τον θάνατο ενός άλλου.

Το σύνδρομο της σπασμένης καρδιάς είναι μια ιατρικά αναγνωρισμένη και μελετημένη μορφή βραχυπρόθεσμης εξάρτησης. Συχνά, παρατηρείται λόγω της απώλειας ενός συζύγου. Το πένθος προκαλεί άμεση απότομη αύξηση της θνησιμότητας του επιζώντος, προκαλώντας μια προσωρινή αύξηση της πιθανότητας θανάτου του.

Αυτή η αυξημένη θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη κατά την πρώτη περίοδο του πένθους και τελικά σταδιακά επανέρχεται στα επίπεδα που ισχύουν για τον μη χήρο πληθυσμό.

Όσο ισχυρότερη είναι η εξάρτηση, τόσο πιο σημαντική είναι η επίδραση ενός θανάτου στη ζωή του επιζώντα.

Μήπως, τελικά, η ατομικιστική δομή, που είναι κοινή σε χώρες με υψηλά εισοδήματα, αποτυγχάνει ως σύστημα υποστήριξης σε σύγκριση με τον κοινωνικό ιστό των χωρών που βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης;

Πόσο σημαντικές είναι για τις αντιδράσεις πένθους οι θρησκευτικές και πολιτιστικές πεποιθήσεις και οι συναφείς αντιλήψεις για τον θάνατο και το πένθος;