Τη θετική επιρροή του MDRT στην επαγγελματική και προσωπική της ζωή περιγράφει η κα Μέη Σωτοπούλου. Κάνοντας πράξη αυτά που μαθαίνει, εξελίσσει τις δεξιότητές της και με τη σειρά της μεταλαμπαδεύει αυτή τη γνώση στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται. «Το να δέχομαι και να προσφέρω βοήθεια με εξελίσσει, με κάνει χρήσιμη στην κοινωνία και είναι ένδειξη δύναμης και αυτοπεποίθησης», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Πότε και πώς μάθατε για πρώτη φορά για το MDRT;

Μ.Σ.: Πριν από τρία χρόνια, θυμάμαι ήταν η ημέρα της γιορτής μου, 21 Νοεμβρίου του 2018, όταν με κάλεσαν από την ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΕ, με την οποία συνεργάζομαι, για να με συγχαρούν και να μου ανακοινώσουν ότι πέτυχα τους στόχους για να γίνω μέλος του MDRT. Ξεκινώντας την καριέρα μου ως Ασφαλίστρια γνώριζα πολύ καλά ότι το να είσαι μέλος του MDRT αποτελεί τον υπέρτατο βαθμό αριστείας στο επάγγελμά μας. Έτσι, εκείνη τη στιγμή, απερίγραπτα συναισθήματα χαράς και συγκίνησης με πλημμύρισαν και το εξέλαβα ως Θείο Δώρο που θα με βοηθούσε να κάνω το όραμά μου πραγματικότητα: έναν καλύτερο και ασφαλή κόσμο για εμάς, τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές.

Πώς σας έχει επηρεάσει επαγγελματικά η γνωριμία σας με το MDRT;

Μ.Σ.: Το MDRT με έχει επηρεάσει θετικά, επαγγελματικά και προσωπικά.

Η άποψή μου είναι ότι όλα ξεκινούν από μέσα μας. Πιστεύω, δηλαδή, ότι βασική προϋπόθεση για έναν σωστό επαγγελματία είναι, πρώτα από όλα, να είναι σωστός άνθρωπος. Να νοιάζεται για τους συνανθρώπους του, για το κοινωνικό όφελος και να θέλει να προσφέρει πάντα το καλύτερο στους γύρω του, στους πελάτες του και κατά συνέπεια στον εαυτό του.

Στις συναντήσεις μου με τους πελάτες μου αφουγκράζομαι τις ανάγκες τους, κατανοώ τις επιθυμίες τους, φροντίζω να τους ενημερώνω σωστά και αποτελεσματικά, σε όσους τουλάχιστον μου το επιτρέπουν, έτσι ώστε να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ότι δεν είναι απλά κάτοχοι ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου, αλλά όταν χρειαστεί αυτό θα φανεί χρήσιμο για τους ίδιους και για τους αγαπημένους τους. Και πιστέψτε με. αυτό προκαλεί συναισθήματα απόλυτης ηρεμίας στους ίδιους και στις οικογένειές τους, αλλά και σε εμένα προσφέρει την ικανοποίηση ότι βοήθησα άλλη μια οικογένεια κάνοντας το καλύτερο που μπορώ. Αν σκεφτούμε ότι αυτή η οικογένεια θα μοιραστεί τις εμπειρίες της και με άλλες οικογένειες, φίλους ή συγγενείς, φανταστείτε πως το ένα καλό πολλαπλασιάζεται και εξαπλώνεται στη κοινωνία μας.

Αυτή είναι η χαρά που μου δίνει το επάγγελμά μας και σε αυτό με έχει βοηθήσει πολύ η εκπαίδευση, τα εργαλεία και το μοίρασμα γνώσεων που λαμβάνω από το MDRT. Κάνοντας πράξη αυτά που μαθαίνω, εξελίσσω τις δεξιότητές μου και με τη σειρά μου μεταλαμπαδεύω αυτή τη γνώση, συμβάλλοντας στην εν γένει εξέλιξη των ανθρώπων που συνεργάζομαι και με εμπιστεύονται.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω κληθεί να ασφαλίσω μια οικογένεια μόνο για νοσοκομειακή παροχή }γιατί αυτό συνήθως έχει στο μυαλό του ο μέσος Έλληνας, αγνοώντας πιθανώς τις συνέπειες και την οικονομική καταστροφή που μπορεί να προέλθει από άλλους παράγοντες, όπως π.χ. η ανικανότητα ή οι συνέπειες από την απώλεια της ζωής του. Αντί αυτού, μελετάμε διεξοδικά με τους ενδιαφερόμενους τις ανάγκες τους, παρέχοντάς τους σωστή πληροφόρηση κι εμπειρίες, προχωρώντας στην ιδανική λύση για τους ίδιους και τις οικογένειές τους ή τις επιχειρήσεις τους.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν πριν από μερικά χρόνια με επισκέφτηκε ένας σημερινός πελάτης μου, ζητώντας να του δώσω προσφορά για να ασφαλιστεί ο ίδιος και η οικογένειά του.

Ήθελε νοσοκομειακές παροχές, γιατί αυτό ήταν που γνώριζε μέχρι τότε, και μου έκανε εντύπωση πόσο καλά ήξερε τα προγράμματα των ασφαλιστικών εταιρειών. Κάτσαμε μαζί, συζητήσαμε κι εξετάσαμε όλες τις περιπτώσεις που προανέφερα, με εμπιστεύτηκε κι έτσι, μέσα από μία ολιστική μελέτη, ασφαλίστηκε σύμφωνα με τις προσωπικές και οικονομικές του ανάγκες. Όταν λίγα χρόνια αργότερα ένα απλό κρύωμα εξελίχθηκε σε χρόνια κατάσταση που δεν του επέτρεπε να εργάζεται για τουλάχιστον ενάμιση χρόνο, η ασφάλιση που είχαμε κάνει ενεργοποιήθηκε και δούλεψε για αυτόν. Μέσω αυτής κατάφερε να ανταποκριθεί στις οικονομικές, τις δανειακές αλλά και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την εκπαίδευση της κόρης του, που δεν χρειάστηκε να της τη στερήσει. Το σημαντικό, όμως, ήταν ότι, απελευθερωμένος από το άγχος, μπόρεσε να ξεπεράσει το πρόβλημα πιο σύντομα και να επανέλθει στην καθημερινότητα, γιατί ήταν ήρεμος και εστίασε μόνο στην αποκατάσταση της υγείας του ακολουθώντας τις συμβουλές των ιατρών του.

Αυτό που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η χαρά που έβλεπα στα μάτια του όταν έγινε καλά.

Τέτοιες καταστάσεις έχω ζήσει πολλές στην καθημερινότητά μου κι ευγνωμονώ που βρίσκομαι σήμερα στο MDRT και μπορώ να εξελίσσομαι και να πολλαπλασιάζω την ευτυχία που αγαπώ να βλέπω στα μάτια των άλλων.

Θα θέλαμε να μας περιγράψετε μία ιδέα από κάποιο Παγκόσμιο Συνέδριο του MDRT που ακούσατε και σας έχει εντυπωθεί.

Μ.Σ.: Η ιδέα που με άγγιξε και ταυτίζομαι απόλυτα μαζί της είναι η φιλοσοφία αλληλοβοήθειας που έχουμε στο MDRT.

Με άγγιξε ιδιαίτερα γιατί, στο παρελθόν, είχα βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις μέσα μου και πίστευα ότι, ενώ προσέφερα, το να ζητώ ήταν ένδειξη αδυναμίας. Φυσικά αυτό όχι μόνο δεν ίσχυε, αλλά με απομάκρυνε από τους στόχους μου και μου στερούσε την ευτυχία της ανάπτυξης που εγώ επιθυμούσα, γιατί συσσώρευα εργασίες δίνοντας εκεί την ενέργειά μου, αντί να εστιάζω σε αυτό που αγαπώ, να δίνω λύσεις σε περισσότερους ανθρώπους βοηθώντας τους να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Ευτυχώς, μέσα από τις εκπαιδευτικές συναντήσεις, τις ομιλίες πετυχημένων ανθρώπων που άκουσα στα συνέδρια, οι οποίοι στην αρχή αντιμετώπιζαν παρόμοιες καταστάσεις, συνειδητοποίησα γρήγορα ότι άθελά μου έβαζα εμπόδια στα δικά μου όνειρα και, μέσα από αρκετή εργασία με τον εαυτό μου, κατάφερα να το αλλάξω.

Μέσα από την ίδια διαδικασία της αλλαγής συνειδητοποίησα ότι η τελειότητα δεν υπάρχει, με την έννοια που την εννοούσα εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή, γιατί, αν υπήρχε, πολύ απλά δεν θα υπήρχε εξέλιξη. Τελειότητα είναι η κάθε στιγμή της ζωής μας που χρειάζεται να τη ζούμε και να την ευχαριστιόμαστε μέσα από τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις. Χρειάζεται να αποβάλουμε τα ενοχικά στοιχεία που έχουν δημιουργηθεί μέσα μας, να αποδεχτούμε τα χαρίσματα με τις αδυναμίες μας και να βελτιωνόμαστε ως άνθρωποι και ως επαγγελματίες μέσα από συνεχή εργασία με τον εαυτό μας.

Σήμερα πιστεύω ότι το να δέχομαι και να προσφέρω βοήθεια με εξελίσσει, με κάνει χρήσιμη στην κοινωνία και είναι ένδειξη δύναμης και αυτοπεποίθησης.