«Εφαρμοστέο Δίκαιο», «Δικαιοδοσία» και «Γεωγραφικά Όρια»: Γιατί είναι σημαντικοί για τον ασφαλισμένο και την ασφαλιστική επιχείρηση

Οι ασφαλιστικές ρήτρες – όροι «Εφαρμοστέο Δίκαιο», «Δικαιοδοσία» και «Γεωγραφικά Όρια» που απαντώνται στις ασφαλιστικές συμβάσεις αποκρυσταλλώνουν, συνδυαστικά, την έκταση του «νομικού» κινδύνου που αναλαμβάνει η ασφαλιστική επιχείρηση έναντι του ασφαλισμένου της, καθώς και βάσει ποιου δικαίου και από ποιο Δικαστήριο θα πρέπει να ερμηνευθεί συγκεκριμένη ασφαλιστική σύμβαση.

Στο «Ερμηνευτικό Λεξικό Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης», που επιμελείται η Επιτροπή Αστικής Ευθύνης και Επαγγελματικών Ευθυνών της ΕΑΕΕ, περιλαμβάνεται το ακόλουθο κείμενο, που αποσαφηνίζει τους εν λόγω όρους, τους αναλύει και επισημαίνει την αλληλεπίδραση που μπορεί να έχουν.

Στις ασφαλιστικές συμβάσεις είθισται να απαντώνται οι ασφαλιστικές ρήτρες – όροι «Εφαρμοστέο Δίκαιο», «Δικαιοδοσία» και «Γεωγραφικά Όρια». Οι ασφαλιστικοί αυτοί όροι, που εκ προοιμίου θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι ταυτόσημοι, αποτυπώνουν ρυθμίσεις ιδιαίτερα σημαντικές για την ασφαλιστική σύμβαση, καθώς συνδυαστικά αποκρυσταλλώνουν την έκταση του «νομικού» κινδύνου που αναλαμβάνει η ασφαλιστική επιχείρηση έναντι του ασφαλισμένου της, δεδομένου ότι καθορίζουν τη γεωγραφική έκταση της ασφαλιστικής κάλυψης, καθώς και βάσει ποιου δικαίου και από ποιο Δικαστήριο θα πρέπει να ερμηνευθεί συγκεκριμένη ασφαλιστική σύμβαση.

Είναι δε γνωστό ότι τα νομικά συστήματα των διαφόρων κρατών παρουσιάζουν σημαντικές μεταξύ τους διαφοροποιήσεις εις ό,τι αφορά τις προβλέψεις του Αστικού τους Δικαίου για την αστική ευθύνη, το καθεστώς προστασίας των καταναλωτών, το ύψος των επιδικαζόμενων από τα δικαστήρια αποζημιώσεων, το κόστος των νομικών και δικαστικών εξόδων, κ.ά.

Διαφοροποίηση υπάρχει επίσης και ως προς τη συχνότητα έγερσης απαιτήσεων και ζημιών σε ορισμένες χώρες (όπως στις ΗΠΑ/Καναδά), λόγω διαφορετικής νοοτροπίας και ευαισθητοποίησης των υπηκόων αυτών των χωρών.

Επομένως, επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης σε ζημίες και αξιώσεις Τρίτων που θα κριθούν (εις ό,τι αφορά την ύπαρξη ευθύνης του ασφαλισμένου και την αποτίμηση της ζημίας του Τρίτου) βάσει αλλοδαπού δικαίου ή και από δικαστήρια διαφόρων χωρών, πλην της Ελλάδος, συνεπάγεται ανάληψη αυξημένου κινδύνου από την ασφαλιστική επιχείρηση, που προϋποθέτει ειδική σε κάθε περίπτωση αξιολόγηση, εκτίμηση και τιμολόγηση, ιδίως σε περίπτωση επέκτασης της κάλυψης στις ΗΠΑ και στον Καναδά (στο «Ερμηνευτικό Λεξικό» υπάρχει ειδική ανάλυση για την κάλυψη σε ΗΠΑ και Καναδά).

Για τους παραπάνω λόγους, οι ασφαλιστικοί όροι «Εφαρμοστέο Δίκαιο», «Δικαιοδοσία» και «Γεωγραφικά Όρια» θα πρέπει να είναι διατυπωμένοι με απόλυτη σαφήνεια, έτσι ώστε να καθίσταται ευκρινές και κατανοητό στον ασφαλισμένο αλλά και στην ασφαλιστική επιχείρηση το πλαίσιο και το εύρος της ασφαλιστικής κάλυψης που του παρέχει.

Το περιεχόμενο των ρητρών αυτών καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμο στις περιπτώσεις που ο ασφαλισμένος παρουσιάζει επαγγελματική δραστηριότητα και συναλλάσσεται με άτομα από περισσότερες χώρες πέραν της Ελλάδος, γεγονός το οποίο θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, τόσο για την ορθή αξιολόγηση και αναγνώριση του ασφαλιστικού κινδύνου που αποδέχονται, όσο και για τον σχεδιασμό και προσφορά της καλύτερης για τις ανάγκες του ασφαλισμένου ασφαλιστικής λύσης.

Κατωτέρω ακολουθεί ανάλυση των εν λόγω ασφαλιστικών όρων με επισήμανση της αλληλεπίδρασης που μπορεί να έχουν.

Εφαρμοστέο Δίκαιο

Με τον όρο «Εφαρμοστέο Δίκαιο» νοείται το δίκαιο βάσει του οποίου ερμηνεύεται κάθε διαφορά που προκύπτει από την Ασφαλιστική Σύμβαση μεταξύ των συμβαλλομένων, ήτοι μεταξύ ασφαλισμένου και ασφαλιστή. Στις περισσότερες ασφαλιστικές συμβάσεις ως εφαρμοστέο δίκαιο ορίζεται το Ελληνικό Δίκαιο.

Δικαιοδοσία

Με τον όρο «Δικαιοδοσία» στις ασφαλιστικές συμβάσεις εννοούμε τα αρμόδια Δικαστήρια για την επίλυση των διαφορών που μπορεί να προκύψουν μεταξύ ασφαλισμένου και ασφαλιστή από ή σε σχέση με την ασφαλιστική σύμβαση ή κάθε σχετικό έγγραφο ή συμφωνία. Στις περισσότερες ασφαλιστικές συμβάσεις, ως αποκλειστικά αρμόδια ορίζονται τα Δικαστήρια της Αθήνας ή της Ελληνικής Επικράτειας.

Επισημάνσεις σχετικά με το Εφαρμοστέο Δίκαιο και τη Δικαιοδοσία

Σημειώνεται ότι οι εν λόγω ασφαλιστικοί όροι δεν δεσμεύουν τον τρίτο ζημιωθέντα (ο οποίος δεν είναι συμβαλλόμενος στην ασφαλιστική σύμβαση) εις ό,τι αφορά τη σχέση του με τον ασφαλισμένο και το δίκαιο ή τη δικαιοδοσία (Δικαστήρια) που αυτός –ο τρίτος ζημιωθείς– θα επιλέξει (εφόσον σύμφωνα με τον νόμο και το διεθνές δίκαιο έχει περισσότερες επιλογές), προκειμένου να διεκδικήσει την αποζημίωσή του από τον ασφαλισμένο.

Επομένως, στην περίπτωση που μία ασφαλιστική επιχείρηση δεν επιθυμεί να παρέχει κάλυψη για συμβάντα – ζημίες Τρίτων που θα κριθούν (εις ό,τι αφορά την ύπαρξη ευθύνης του ασφαλισμένου και την αποτίμηση της ζημίας του Τρίτου) από αλλοδαπό δίκαιο ή για αξιώσεις που θα εγερθούν από Τρίτους ζημιωθέντες κατά του ασφαλισμένου σε άλλα, εκτός Ελλάδος, Δικαστήρια ή για Αποφάσεις που θα εκδοθούν από Δικαστήρια άλλης χώρας, πλην της Ελλάδος, θα πρέπει τούτο να αποτυπώνεται ρητά στην ασφαλιστική σύμβαση, έτσι ώστε να είναι απόλυτα σαφές και στον ασφαλισμένο αλλά και στα Δικαστήρια που θα κληθούν να ερμηνεύσουν την ασφαλιστική σύμβαση.

Γεωγραφικά Όρια

Με τον όρο «Γεωγραφικά Όρια» νοούνται οι χώρες όπου η ασφαλιστική σύμβαση θα παρέχει κάλυψη στον Ασφαλισμένο για Συμβάν (Σωματική Βλάβη ή Υλική Ζημία) που θα συμβεί και για αξιώσεις Τρίτων που θα εγερθούν στις χώρες αυτές.
Στις ασφαλιστικές συμβάσεις συναντάμε τις ακόλουθες συνήθως επιλογές:

1. Κάλυψη στην Ελληνική Επικράτεια.
2. Κάλυψη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
3. Κάλυψη Παγκοσμίως, εκτός ΗΠΑ/Καναδά (ορισμένες ασφαλιστικές συμβάσεις προβλέπουν κάλυψη παγκοσμίως, εκτός ΗΠΑ/Καναδά/Αυστραλία/Νέα Ζηλανδία).
4. Κάλυψη Παγκοσμίως.

Επισημάνσεις

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις ασφαλιστικών συμβάσεων, η διεύρυνση της κάλυψης για συμβάντα σε Παγκόσμιο για παράδειγμα επίπεδο δεν συνοδεύεται με πρόθεση της ασφαλιστικής εταιρείας να επεκτείνει την κάλυψη και για τις αξιώσεις που θα εγερθούν σε χώρες πέραν της Ελλάδος. Έτσι, μπορεί η ασφαλιστική σύμβαση να προβλέπει κάλυψη συμβάντων που θα συμβούν παγκοσμίως, όμως η κάλυψη να αφορά μόνο αξιώσεις τρίτων που θα εγερθούν στην Ελλάδα.

Στις περιπτώσεις αυτές (ήτοι όταν επιδιώκεται η επέκταση της κάλυψης εκτός Ελληνικής Επικράτειας), η ασφαλιστική επιχείρηση θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική κατά τη διατύπωση του περιεχόμενου της συγκεκριμένης ρήτρας, έτσι ώστε να προκύπτει με σαφήνεια το τι ακριβώς επιθυμεί να καλύψει. Σ

το πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι όταν τα Γεωγραφικά Όρια της ασφαλιστικής σύμβασης επεκτείνονται εκτός Ελληνικής Επικράτειας, μία απλή αναφορά στις ρήτρες Εφαρμοστέου Δικαίου και Δικαιοδοσίας της ασφαλιστικής σύμβασης για ελληνικό εφαρμοστέο δίκαιο και αρμοδιότητα ελληνικών δικαστηρίων δεν σημαίνει τον αποκλεισμό της κάλυψης αξιώσεων που θα εγερθούν από Τρίτο ζημιωθέντα εναντίον του ασφαλισμένου σε αλλοδαπά δικαστήρια και ενδεχομένως θα κριθούν (εις ό,τι αφορά την ύπαρξη ευθύνης του ασφαλισμένου και την αποτίμηση της ζημίας του Τρίτου) βάσει αλλοδαπού δικαίου. Για να υπάρξει σχετική απαλλαγή της ασφαλιστικής επιχείρησης, θα πρέπει να υπάρξει ρητός και αναλυτικός σχετικός όρος στην ασφαλιστική σύμβαση.

Η ασφαλιστική επιχείρηση θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να λαμβάνει υπόψη της και να αξιολογεί τις ανάγκες του ασφαλισμένου της κατά τη συνομολόγηση των παραπάνω ασφαλιστικών όρων, ιδίως στην περίπτωση που καλείται να παρέχει ασφαλιστική κάλυψη σε πελάτη που δραστηριοποιείται και εκτός Ελληνικής Επικράτειας ή συναλλάσσεται με άτομα αλλοδαπά. Οι χώρες στις οποίες δραστηριοποιείται ο ασφαλισμένος θα πρέπει να αποτελούν βασικό στοιχείο για την εκτίμηση του ασφαλιστικού κινδύνου του και είναι απαραίτητο να δηλώνονται στην ασφαλιστική επιχείρηση πριν την ανάληψη αυτού, προκειμένου η σχεδιαζόμενη και προσφερόμενη στον κάθε επαγγελματία ασφαλιστική λύση να είναι η καταλληλότερη για τις ανάγκες του.
Η επέκταση της κάλυψης σε περισσότερες χώρες ή ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να λαμβάνει χώρα μετά από εμπεριστατωμένη αξιολόγηση και κατόπιν ανάλογης τιμολόγησης.

Ενδεικτικά Παραδείγματα

1ο παράδειγμα

Η «Α», ελληνική εταιρεία παραγωγής και εμπορίας τροφίμων, εξάγει αλεύρι στην εταιρεία «Β» στη Γερμανία, η οποία το χρησιμοποιεί για να παράξει τελικά προϊόντα. Τα τελικά προϊόντα διανέμονται στη γερμανική αγορά. Μετά τη διανομή τους διαπιστώθηκε ότι τα τελικά προϊόντα ήταν μολυσμένα και έπρεπε να αποσυρθούν. Η εταιρεία «Β» ενάγει την εταιρεία «Α» στα Γερμανικά Δικαστήρια, ισχυριζόμενη ότι το πρόβλημα εντοπίστηκε στην πρώτη ύλη που εισήγαγε από την εταιρεία «Α», διεκδικώντας τα έξοδα ανάκλησης στα οποία είχε υποβληθεί για να αποσύρει τα μολυσμένα προϊόντα από την αγορά, καθώς και αποζημίωση για απολεσθέν κέρδος και μείωση των πωλήσεών της. Η εταιρία «Α» προσεπικαλεί την ασφαλιστική της εταιρεία στη δίκη ενώπιον των Γερμανικών Δικαστηρίων. Σημειώνεται ότι η εταιρεία «Α» έχει ασφαλισθεί για κάλυψη Αστικής Ευθύνης Προϊόντος και Ανάκληση σε ελληνική ασφαλιστική εταιρεία.

Στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο που καλύπτει την εταιρεία «Α» ορίζεται ότι η κάλυψη παρέχεται παγκοσμίως (τόσο για συμβάντα όσο και για αξιώσεις που θα εγερθούν σε όλο τον κόσμο) και ότι το εφαρμοστέο δίκαιο μεταξύ ασφαλιστή και ασφαλισμένου είναι το ελληνικό.

Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο η κάλυψη που παρέχεται στην εταιρεία «Α» είναι παγκόσμια, η ασφαλιστική εταιρεία της εταιρείας «Α» οφείλει να καλύπτει το συμβάν –εφόσον πληρούνται και οι υπόλοιποι όροι του ασφαλιστηρίου συμβολαίου–, όπου και εάν συμβεί και όπου και εάν ασκηθεί η αξίωση.

Έτσι, η ασφαλιστική εταιρεία της εταιρείας «Α» θα πρέπει, αφού προσεπικλήθηκε, να παρασταθεί κανονικά στα Γερμανικά Δικαστήρια. Το Γερμανικό Δικαστήριο θα εξετάσει καταρχήν εάν είναι αρμόδιο να εξετάσει τη συγκεκριμένη διαφορά, σύμφωνα με τους κανόνες του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου.

Εάν αποφανθεί ότι δεν είναι αρμόδιο, θα παραπέμψει την υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο. Εάν αποφανθεί ότι είναι αρμόδιο, θα πρέπει να κρίνει:

α. την αξίωση της εταιρείας «Β» έναντι της εταιρείας «Α», εάν δηλαδή ευθύνεται η εταιρεία «Α» για τη ζημία της εταιρείας «Β», γεγονός το οποίο θα κριθεί σύμφωνα με το γερμανικό δίκαιο, και

β. την προσεπίκληση της εταιρείας «Α» προς την ασφαλιστική της εταιρεία, όπου στην περίπτωση αυτή το Γερμανικό Δικαστήριο, αφού την κάνει δεκτή (την προσεπίκληση), θα κρίνει επιπλέον και εφόσον έχει διαπιστωθεί ευθύνη της εταιρείας «Α» για τη ζημία της εταιρείας «Β», εάν η ζημία αυτή καλύπτεται από το εν ισχύι ασφαλιστήριο συμβόλαιο της εταιρείας «Α», γεγονός το οποίο θα κριθεί σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, όπως συμβατικά έχει συμφωνηθεί μεταξύ ασφαλιστή και ασφαλισμένου και αποτυπώνεται ρητά στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο της εταιρείας «Α».

2ο παράδειγμα

Τρεις οικογένειες Εγγλέζων (12 άτομα συνολικά), έχοντας αγοράσει πακέτα οργανωμένων 5ήμερων καλοκαιρινών διακοπών από μεγάλο Tour Operator, ταξίδεψαν στη χώρα μας και διέμειναν σε ξενοδοχείο της νήσου Κω. Το πρωί πριν την αναχώρηση και επιστροφή τους στο Λονδίνο, τον τόπο διαμονής τους, κατανάλωσαν πρωϊνό το οποίο, μεταξύ άλλων, περιελάμβανε και αυγά, τα οποία εκ των υστέρων αποδείχθηκαν μολυσμένα από σαλμονέλα. Εξαιτίας της κατανάλωσης των αυγών του ξενοδοχείου, οι τουρίστες αυτοί νόσησαν με την επιστροφή στη χώρα τους. Η ασθένεια των ανθρώπων αυτών επιβεβαιώθηκε μέσω αντίστοιχων ιατρικών γνωματεύσεων, ενώ την ίδια ημέρα υπήρξε και μια σειρά παρόμοιων περιστατικών από άλλους τουρίστες, πελάτες του ξενοδοχείου. Οι παραπάνω τουρίστες στράφηκαν δικαστικά εναντίον του Tour Operator ενώπιον Αγγλικού Δικαστηρίου, αιτούμενοι αποζημίωση για τη ζημιά που υπέστησαν στο ξενοδοχείο. Ο Tour Operator προσεπικάλεσε τον Ξενοδόχο να προσέλθει επίσης ενώπιον του Αγγλικού Δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμούσε η δίκη του με τους τουρίστες. Τέλος, ο Ξενοδόχος ενημέρωσε σχετικά με την υπόθεση την ασφαλιστική του εταιρεία, στην οποία διατηρούσε ασφαλιστήριο συμβόλαιο με καλύψεις Γενικής Αστικής Ευθύνης, Εργοδοτικής Αστικής Ευθύνης και Αστικής Ευθύνης Προϊόντος, με σκοπό να αναλάβει αυτή την αποζημίωση των ζημιωθέντων τουριστών, εφόσον κρινόταν ότι υφίστατο ευθύνη του Ξενοδοχείου για τη ζημία τους.

Εις ό,τι αφορά το περιεχόμενο της ασφαλιστικής σύμβασης του Ξενοδόχου θα πρέπει να σημειωθεί ότι τούτη προέβλεπε Γεωγραφικά Όρια εντός Ελλάδος, ενώ για τις σχέσεις μεταξύ ασφαλιστικής εταιρείας και ασφαλισμένου Ξενοδόχου ελληνικό εφαρμοστέο δίκαιο και αρμοδιότητα ελληνικών δικαστηρίων.

Επίσης, στην ασφαλιστική σύμβαση δεν υπήρχε όρος που να ορίζει ρητά ότι δεν παρέχεται κάλυψη για συμβάντα – ζημίες Τρίτων που θα συμβούν στην Ελλάδα και θα κριθούν (εις ό,τι αφορά την ύπαρξη ευθύνης του ασφαλισμένου Ξενοδόχου και την αποτίμηση της ζημίας του Τρίτου) από αλλοδαπό δίκαιο ή για αξιώσεις που θα εγερθούν για συμβάντα εντός Ελλάδος από Τρίτους ζημιωθέντες κατά του ασφαλισμένου σε άλλα, εκτός Ελλάδος, Δικαστήρια, καθώς και για τις Αποφάσεις που θα εκδοθούν για την αποζημίωση των Τρίτων από Δικαστήρια άλλης χώρας, πλην της Ελλάδος.

Το Αγγλικό Δικαστήριο αναγνώρισε πράγματι την ευθύνη του Ξενοδόχου για τη ζημία των τουριστών και επιδίκασε σε κάθε έναν από αυτούς το ποσό των €5.000, δηλαδή συνολικά το ποσό των €60.000. Το Δικαστήριο υποχρέωσε επίσης τον Ξενοδόχο σε καταβολή δικαστικών δαπανών και δικηγορικών αμοιβών.

Η ασφαλιστική εταιρεία του Ξενοδόχου, δεδομένου ότι στην επίμαχη ασφαλιστική σύμβαση δεν προέβλεπε, όπως ήδη αναφέρθηκε, ότι δεν παρέχεται κάλυψη για συμβάντα – ζημίες Τρίτων που θα συμβούν στην Ελλάδα αλλά θα κριθούν (εις ό,τι αφορά την ύπαρξη ευθύνης του ασφαλισμένου Ξενοδόχου και την αποτίμηση της ζημίας του Τρίτου) από αλλοδαπό δίκαιο ή για αξιώσεις που θα εγερθούν για τα Συμβάντα αυτά από Τρίτους ζημιωθέντες κατά του ασφαλισμένου σε άλλα, εκτός Ελλάδος, Δικαστήρια, αποφάσισε, αφού συνέτρεχαν και οι λοιποί όροι της ασφαλιστικής σύμβασης και δεν υπήρχε λόγος εξαίρεσης, να καλύψει τον ασφαλισμένο της Ξενοδόχο και να καταβάλει τις παραπάνω αποζημιώσεις και τα δικαστικά έξοδα.

3ο παράδειγμα

Κατωτέρω αναφέρεται απόσπασμα της υπ’ αριθμ. 1405/2016 Απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (σημειώνεται ότι την Απόφαση μπορείτε να βρείτε στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ) που έκρινε ως ισχυρούς και δεσμευτικούς για τον ασφαλισμένο –δικηγόρο με διεθνή επαγγελματική δραστηριότητα– τους ειδικούς όρους που είχε συνομολογήσει για τη Δικαιοδοσία καθώς και σχετική ΕΞΑΙΡΕΣΗ, και είχαν περιληφθεί στην ασφαλιστική σύμβαση για την κάλυψη της επαγγελματικής ευθύνης του, οι οποίοι όροι προέβλεπαν τα εξής:

«1. EΙΔΙΚΟΣ ΟΡΟΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ:

α) η αποζημίωση που παρέχεται με το παρόν ασφαλιστήριο παρέχεται μόνο μετά την έκδοση τελεσίδικων αποφάσεων εναντίον του ασφαλισμένου, που έχουν εκδοθεί σύμφωνα με τη νομοθεσία και από τα δικαστήρια της χώρας που αναγράφεται στον πίνακα ασφάλισης (Σημειώνεται ότι ο πίνακας προέβλεπε ελληνικό δίκαιο και ελληνικά δικαστήρια) και δεν εφαρμόζεται σε αποφάσεις που έχουν εκδοθεί οπουδήποτε αλλού ούτε σε αποφάσεις ή διαταγές που έχουν εκδοθεί στα δικαστήρια της χώρας που αναφέρεται στον πίνακα ασφάλισης, αλλά αφορούν την εκτέλεση αποφάσεων που έχουν εκδοθεί σε άλλη χώρα είτε αυτό έχει γίνει με τη διαδικασία αμοιβαίας αναγνώρισης αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο

β) Συμφωνείται μεταξύ της εταιρείας και του ασφαλισμένου ότι τα ασφάλιστρα για το παρόν ασφαλιστήριο έχουν υπολογισθεί δικαίως και σύμφωνα με τα ανωτέρω υπό α και ότι κανένα ασφάλιστρο δεν έχει καταβληθεί από τον ασφαλισμένο σχετικά με την ευθύνη του που πηγάζει σύμφωνα με οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία ή τη δικαιοδοσία οποιωνδήποτε άλλων δικαστηρίων».

Και 2. ΕΙΔΙΚΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ: ο ασφαλισμένος δεν θα αποζημιώνεται βάσει του παρόντος ασφαλιστηρίου για αξιώσεις:

1) που πηγάζουν, εδράζονται σε ή οφείλονται σε οποιαδήποτε άδικη πράξη που έχει ή φέρεται να έχει διαπραχθεί εκτός Ελλάδος ή σε οποιαδήποτε δραστηριότητα του Ασφαλισμένου εκτός Ελλάδας ή οποιαδήποτε αξίωση εγέρθηκε, ξεκίνησε ή συνεχίσθηκε εκτός Ελλάδος,

2) που πηγάζουν από ζημίες ή αποζημιώσεις που εγέρθηκαν σε δικαστήρια εκτός Ελλάδος,

3) που πηγάζουν από ζημίες ή αποζημιώσεις λόγω νομικών ενεργειών σε νομοθεσίες εκτός Ελλάδος».

Λαμβάνοντας υπόψη τους ανωτέρω όρους, η Απόφαση έκρινε ότι η ασφαλιστική εταιρεία απαλλάσσεται της καταβολής ασφαλίσματος, καθόσον η ασφαλιστική περίπτωση για την οποία αξίωνε αποζημίωση ο ασφαλισμένος από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο πήγαζε από ζημιά λόγω νομικών ενεργειών σε νομοθεσία και διαδικασίες εκτός Ελλάδος (συγκεκριμένα, η περίπτωση αφορούσε περιστατικό στην Αγγλία, αγγλικό δίκαιο και αγγλική διαιτητική διαδικασία).