Κλαδικός Ασφαλιστικός Τύπος: Αυταπόδεικτη η αξία του και αδιάκοπη η συνεισφορά του στον Θεσμό της Ασφάλισης

Η κοινή λογική καθιστά αναμφισβήτητη την καθοριστική συμβολή του κλαδικού Τύπου στην ανάπτυξη της ασφαλιστικής μας βιομηχανίας.

Η συσσωρευμένη και επαναλαμβανόμενη (κατά το επαναλαμβανόμενη κερδοφορία…) αξία των δημοσιευμάτων, των υποδείξεων, της συμπαράστασης των κλαδικών περιοδικών, στην ισχυροποίηση και μεγιστοποίηση της απήχησης στην καταναλωτική κοινή γνώμη του Θεσμού της Ασφαλίσεως, είναι αυταπόδεικτη.

Η αναγνωρισιμότητα Φορέων αλλά και προσώπων της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας είναι αν όχι αποκλειστικής ευθύνης έργο, κυρίως τουλάχιστον, των κλαδικών ασφαλιστικών περιοδικών.

Η αντιπαράθεση, με επιχειρηματολογία κόσμια, αλλά ταυτόχρονα και λαϊκά κατανοήσιμη, απέναντι σε κομματικά-πολιτικά “αγκυλωμένες” εχθρικές προκαταλήψεις για τη χρησιμότητα του Θεσμού είναι έργο των ασφαλιστικών περιοδικών. Έργο που επί δεκαετίες επιδεικνύεται, με συνέπεια και αμείωτη συνέχεια, καθότι έρχονται και παρέρχονται αλλά και επανέρχονται στο πολιτικό και κρατικό προσκήνιο “φωστήρες” που απαξιούν τον Θεσμό.

Ακόμη και στις αρνητικές επιθέσεις -όχι στερούμενες ιδιοτέλειας- “δημοσιογραφικής” μεθόδευσης στα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης, ο κλαδικός Τύπος εναντιώνεται και αρθρώνει την επιχειρηματολογία του, όχι μόνον για τον Θεσμό και τους Φορείς, αλλά και για τον κορμό του μεγάλου… δέντρου της ιδιωτικής ασφάλισης, που δεν είναι άλλος από τους διαμεσολαβούντες.

Τέλος, και μόνον λόγω οικονομίας χώρου, ο κλαδικός Τύπος είναι η πηγή όπου ο έγκριτος κόσμος της ασφαλιστικής επιστήμης προστρέχει, είτε για άντληση στοιχείων είτε για την προβολή εργασιών, πορισμάτων, προτάσεων, τόσο εξειδικευμένου ενδιαφέροντος, ώστε κάθε άλλο ΜΜΕ δεν επιτρέπει την “πρόσβαση”, καθότι αυτά τα… “θέματα” δεν πουλάνε.

Αυτό το σημείωμα για τον Κλαδικό Ασφαλιστικό Τύπο απευθύνεται συγκεκριμένα σε ανθρώπους που τυγχάνει για ένα διάστημα, για κάποια περιστασιακή συγκυρία, να “ενσωματώνονται” με ηγετικά καθήκοντα στην ελληνική ασφαλιστική οικογένεια, ΑΛΛΑ επιδεικνύουν υπερφίαλη απαξίωση για κάτι που εκρίθη και προϋπήρξε της παρουσίας τους και θα κρίνεται και θα υπάρχει όταν αυτοί παρέλθουν…

Θα ήταν, ίσως, το σημείωμα αυτό αποτελεσματικότερο, πάντα προς όφελος της ασφαλιστικής μας αγοράς, ΑΝ ΟΝΟΜΑΤΙΖΑΜΕ τους λίγους εμφορούμενους με την απαράδεκτη αντίληψη ή τους υστερούμενους αντιλήψεως της πραγματικότητας.

Είναι θέμα ήθους η επιλογή μας να μην τους ονοματίσουμε και πίστεως ότι γνωριζόμαστε αρκετά όλοι όσοι θητεύουμε για λίγο ή πολύ στην αγορά αυτή.

Δημήτρης Ρουχωτάς