Η υπεύθυνη πρωτοβουλία του Θ. Σκορδά
Στο site protagon.gr διαβάσαμε το σχόλιο για τον Υφυπουργό Ανάπτυξης, κ. Θανάση Σκορδά, το οποίο υπογράφει ο δημοσιογράφος Αντώνης Παπαγιαννίδης. Αναδημοσιεύουμε ακολούθως το σχόλιο καθώς πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβαστεί και από όσους γνωρίζουν τον Άνδρα.
«Όταν θα γραφτεί η ιστορία των ημερών αυτής της Κυβέρνησης «εθνικής ευθύνης», ή Τρικομματικής, ή Σαμαρά/Στουρνάρα, ή «Τρόικας εσωτερικού» (ή όπως αποφασίσει ο καθένας να τη χαρακτηρίσει, ανάλογα με την αξιολόγησή του…), στοιχηματίζουμε ότι μια από τις λιγότερο προβεβλημένες φιγούρες της θα διεκδικήσει τον ξεχωριστό ρόλο. Πέρα, εννοείται, από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά και τον Γιάννη Στουρνάρα…
Δεν θα ‘ναι ούτε ένας από τους «δυο Αντώνηδες» (Ρουπακιώτη-Μανιτάκη, ανάλογα με το τι θέμα πλασάρεται κατά περίπτωση), ούτε ο Κωστής Χατζηδάκης με τα τόσα χαρτοφυλάκια ή ο Νότης Μηταράκης, ούτε ο οξύς Γιάννης Βρούτσης, ούτε ο συμπαθέστατος Θανάσης Τσαυτάρης (που ξέρει, τουλάχιστον, να μιλάει σαν κανονικός άνθρωπος). Ούτε καν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος – που κινδυνεύει, τώρα, να τον εκτοξεύσει η συγκυρία. Όχι, θα είναι ο Θανάσης Σκορδάς, ο αυτοσυγκρατημένος έως τώρα σε σχετική σκιά υφυπουργός Ανάπτυξης για θέματα Εμπορίου. Γιατί τον βγάζουμε στη σέντρα; Γιατί ζητούν την κεφαλήν του επί πίνακι οι δικοί του; Διότι μια απλή, λογική, αυτονόητη πρωτοβουλία του -να ζητήσει να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα της αναστολής των πλειστηριασμών των ενυπόθηκων ακινήτων που οι οφειλές τους βρίσκονται παγωμένες στις Τράπεζες- αποκαλύπτει όλη την παθολογία αυτής της Κυβέρνησης. Και προδιαγράφει, φοβούμεθα, την έξοδό της.
Αστραπιαία ξεσπάθωσε, μόλις ο Σκορδάς πήγε να ανοίξει το θέμα, το ΠΑΣΟΚ/ο Βαγγέλης Βενιζέλος, απαιτώντας άμεση (Ιούνιος του 2013 είναι…) νομοθετική παράταση της αναστολής πλειστηριασμών και για το 2014. Έσπευσε να πλειοδοτήσει η ΔΗΜΑΡ/ο κύριος Φώτης – μέχρι και το 2015 η αναστολή! Βαρύς θόρυβος από το στράτευμα της ΝΔ, on record οργισμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κυρίως: κύμα οργής και αναστάτωσης στα media, ιδίως στα πρωινάδικα και τα «παράθυρα». Ακόμη πιο εντυπωσιακό, όμως: αστραπιαία αντίδραση του Μαξίμου που -λειτουργώντας πλέον σαν η αράχνη που στον ιστό της πιάνεται κάθε πρωτοβουλία η οποία θα μπορούσε να έχει νόημα, περιεχόμενο- έβαλε τον Σκορδά να υπαναχωρήσει. Δημόσια. Άμεσα. Με ευπρεπή δήλωση, να ανακαλέσει την ευπρεπή πρωτοβουλία που είχε, δηλαδή να ανοίξει τη συζήτηση για ένα ακόμη αδιέξοδο το οποίο χτίζεται….
Αυτόματα ανεβαίνει στον νου του αναγνώστη η αντίρρηση: «Μα, δεν είναι νοητό να μην προστατεύεται η πρώτη κατοικία!». «Δηλαδή, να αρπάζουν οι τράπεζες ακόμη και την πρώτη κατοικία;». «Οι άνθρωποι δανείστηκαν να αγοράσουν ένα σπίτι όταν είχαν εισοδήματα, που τα έσφαξε η Τρόικα, τώρα να τους σπρώξουμε στο αδιέξοδο;». Όμως, εκείνο που είπε ο Θ. Σκορδάς ήταν ότι χρειαζόταν να ανοίξει η συζήτηση, ώστε να μη χτιστεί στην αγορά ακινήτων -όπου ήδη χτίζεται!- το απόλυτο αδιέξοδο, ώστε να μεθοδευτεί προσεκτικά μια κλιμάκωση της άρσης της προστασίας του νόμου και να μην «μπουκώσει» η αγορά όταν -ΟΤΑΝ- αρχίσει το ξεφόρτωμα των ακινήτων απ’ όσους περιέλθουν σε τελική -ΤΕΛΙΚΗ- αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων τους. Διότι αν δεν γίνει τίποτε, τότε -ΤΟΤΕ- θα έχει καταρρεύσει αληθινά η κτηματαγορά και θα σβήσουν από τον χάρτη για καμιά δεκαετία οι περιουσίες των ανθρώπων. Προσοχή: ΚΑΙ εκείνων που τώρα προστατεύονται, ΚΑΙ των υπολοίπων. Α, ναι, ΚΑΙ τα χαρτοφυλάκια των Τραπεζών θα απαξιωθούν, οπότε θα τρέχουμε τότε για την επόμενη (ή, μάλλον, για την τρίτη) ανακεφαλαιοποίηση.
Παράλληλα, ήρθε και η ηρωική άρνηση του ΠΑΣΟΚ -πάλι του ΠΑΣΟΚ!- κι ύστερα της ΔΗΜΑΡ να περάσει, με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος, η συγγενική ρύθμιση προστασίας των ενήμερων δανειοληπτών. Που επίσης την ξέσκισαν ως υπερβολικά τσιγγούνικη τα κανάλια και οι μαχητικοί βουλευτές στο περιστύλιο της Βουλής. Αφού πέρασε με το κατεπείγον επί 3 χρόνια η εκθεμελίωση όλου του οικονομικού μας συστήματος, όλης της ζωής των ανθρώπων, τώρα έχουμε κοινοβουλευτική εξέγερση για τη διεξοδική συζήτηση μιας οριακής ρύθμισης. Και -άλλη αφροσύνη αυτή- δημόσιος τσακωμός για το αν οι πρωτοβουλίες του υπουργείου Εμπορίου «αποτελούν μνημονιακή υποχρέωση ή όχι». Καμιά συζήτηση για την ουσία, μόνο διαγκωνισμός για το ποιος θα πάρει την πιο φιλολαϊκή θέση. Κι ύστερα, ας καταρρεύσει το σύμπαν!
Σ’ αυτό πήγε να εναντιωθεί ο χαμηλών τόνων υφυπουργός Σκορδάς. Για τον ρόλο του στην τόσο δύσκολη αυτή περίοδο συνειδητοποίησης, αληθινά θα του άξιζε πολιτική αναγνώριση. Αντί γι αυτό, έγινε αντικείμενο κατακραυγής. Ελλάδα του 2013, σε προσκυνώ.»
