Ι. Μακρυμίχαλος: Η πρότασή μου για την Ναυτασφάλιση

Με αφορμή το άρθρο του κ. Βασιλείου Χαρδαλιά για την οργάνωση και λειτουργία του Κλάδου Ασφαλίσεως Σωμάτων Πλοίων στην Ελλάδα, που φιλοξένησε η «Ασφαλιστική Αγορά» στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου, ο κ. Ιωάννης Σ. Μακρυμίχαλος, Επίτιμος Πρόεδρος του Σ.Ε.Μ.Α, και Πρώην Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της Ασφαλιστικής & Αντασφαλιστικής Εταιρείας Η ΠΡΟΟΔΟΣ, μας κοινοποίησε σχετικό άρθρο του «σαν μία συνεισφορά στην αναγεννημένη προσπάθεια επανιδρύσεως της Ασφαλιστικής Αγοράς Σωμάτων Πλοίων στην Ελλάδα», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, σε επιστολή του της 29ης Ιουλίου.

Στην ίδια επιστολή ο διακεκριμένος ασφαλιστής επισημαίνει σχετικά: «Με όλο το σέβας που τρέφω στο πρόσωπο του κυρίου Χαρδαλιά, θα επιθυμούσα να του υπενθυμίσω ότι πλην των Τραπεζικών συμφερόντων Ασφαλιστικών Εταιρειών που είχαν αποτελέσει την πλειονότητα των μελών της Ελληνικής Κοινοπραξίας Ασφαλίσεως Πλοίων και Αεροσκαφών (Ε.Κ.Α.Π.Α.), σε αυτήν συμμετείχαν και Ασφαλιστικές Εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, όπως π.χ. Η ΠΡΟΟΔΟΣ Ελληνική Ασφαλιστική & Αντασφαλιστική Εταιρεία Α.Ε. και ο ΟΡΙΖΩΝ Ελληνική Ασφαλιστική Εταιρεία Α.Ε., τον οποίο είχε ιδρύσει ο αείμνηστος φίλος και πολύ αξιόλογος Ασφαλιστής της εποχής εκείνης, Χρήστος Αχής, ο πρεσβύτερος.

Η προσπάθεια ιδρύσεως Ναυτασφαλιστικής Αγοράς στην Ελλάδα που είχε ξεκινήσει στη δεκαετία του 1971, παρόλο ότι απέτυχε μετά την παρέλευση ορισμένων ετών για πολλούς λόγους, όπως ανέφερε και ο κ. Χαρδαλιάς, διέπετο, εντούτοις, από ένα δυναμισμό και έντονο ενθουσιασμό ορισμένων συμμετεχόντων, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιτυχία την όλη προσπάθεια, εάν αυτή δεν προσέκρουε σε μία σθεναρά αντίθετη “νοοτροπία” ορισμένων άλλων, ισχυροτέρων, των οποίων οι λανθασμένες, κατά τη γνώμη μου, θέσεις έκριναν δυστυχώς το τελικό αποτέλεσμα!».

Ας δούμε, όμως, τι προτείνει ο κ. Μακρυμίχαλος για την αναγέννηση της Ελληνικής Ναυτασφαλιστικής Αγοράς στο άρθρο του, το οποίο, να σημειωθεί, είχε συντάξει τον Μάιο του 2007 και δημοσιεύτηκε κατά το παρελθόν στο Broker’s Time.

Ι. Μακρυμίχαλος

Η επανίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Ασφαλίσεων Πλοίων και Αεροσκαφών Α.Ε. αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση  για την αναγέννηση της Ελληνικής Ναυτασφαλιστικής Aγοράς

Το νομοθετικό πλαίσιο που περιέχεται στο άρθρο 4, εδάφια 1 & 6 του ν. 551/1970 δια του οποίου παρέχεται η δυνατότητα στις Ασφαλιστικές Εταιρείες  που νόμιμα εργάζονται στην Ελλάδα και κατέχουν την άδεια εξασκήσεως του κλάδου Ασφαλίσεων Πλοίων & Αεροσκαφών να συστήσουν μεταξύ τους ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ, με σκοπό τον συντονισμό των δραστηριοτήτων τους, όσο και ορισμένα άρθρα του σχετικού Καταστατικού της Ελληνικής Κοινοπραξίας Ασφαλίσεων Πλοίων & Αεροσκαφών (Ε.Κ.Α.Π.Α.), που εγκριθέν δια κοινής αποφάσεως των τότε αρμοδίων Υπουργών, δημοσιεύθηκε εις το υπ’ αριθ. 648/14.5.1971 Δελτίο Ανωνύμων Εταιρειών και Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως,  αφού υποστούν ορισμένες απαραίτητες, κατά τη γνώμη μου, τροποποιήσεις και/ή βελτιώσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη “βάση εκκινήσεως” δια τη δημιουργία μίας ανανεωμένης Ναυτασφαλιστικής Αγοράς στη χώρα μας.

Αυτό που προαπαιτείται εντούτοις είναι να ιδρυθεί, θέτοντας τα σωστά αυτή τη φορά θεμέλια, μία νέα μεγάλη Ελληνική Εταιρεία Nαυτασφαλίσεων Α.Ε. (Ε.Ε.Ν.), ή στην Αγγλική Hellenic Marine Hull Insurance Company S.A. (H.M.H.I.C.), η οποία θα εξασκεί αποκλειστικά τον κλάδο των Ναυτικών Ασφαλίσεων, διαθέτοντας μία απαράμιλλη οργανωτική δομή, πλαισιωμένη με άριστα και καταξιωμένα στελέχη, αποτελούμενα από Έλληνες και Αλλοδαπούς, έχοντας την κατάλληλη γνώση και μακρόχρονη εμπειρία στο underwriting και το claims handling εμπορικών σκαφών.

Tα βασικά χαρακτηριστικά της νέας αυτής εταιρείας θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα:

• Αρχικό κατατεθειμένο κεφάλαιο, της τάξεως των Δολ. ΗΠΑ 450,000,000.
• Οι εισφορές για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου θα μπορούσαν να προέλθουν από Ελληνικές ή Αλλοδαπές Ασφαλιστικές Εταιρείες, από  Έλληνες ή Αλλοδαπούς Μεσίτες Ασφαλίσεων (Insurance Brokers), από Ελληνικές ή Αλλοδαπές Τράπεζες και, τέλος, από Έλληνες εφοπλιστές.
• Ως απαραίτητη προϋπόθεση θα μπορούσε να τεθεί ότι το 51% του μετοχικού κεφαλαίου να ανήκει σε  Έλληνες φυσικά ή και νομικά πρόσωπα και, βεβαίως, το Ελληνικό Δημόσιο να απέχει παντελώς, αμέσως ή εμμέσως, από την Εταιρεία αυτή.
• Η νέα αυτή Ασφαλιστική Εταιρεία θα μπορούσε να αναλαμβάνει κινδύνους μέχρι και 20% σε κάθε προσφερόμενο και αποδεκτό κίνδυνο, με ανώτατο ποσό μικτής κρατήσεως Δολ. ΗΠΑ 45,000,000 κατά κίνδυνο ή “ανώτατη γραμμή” (maximum line) στη “μέγιστη αξία” (top value) και κατ’ αναλογία αυτής (pro rata) στα υπόλοιπα σκάφη, σε περίπτωση ασφαλίσεως στόλου.
• Με βάση τα παραπάνω, η Εταιρεία αυτή θα έχει ανώτατη ιδία κράτηση (maximum net retention) μέχρι το 50% του προαναφερθέντος ποσού ή μέχρι το 1/20 του κατατεθειμένου κεφαλαίου της, αντασφαλίζοντας συμβατικά τη διαφορά με αναλογική συμμετοχή πρώτης τάξεως Επαγγελματιών Αντασφαλιστών παγκόσμιου κύρους. Επιπροσθέτως, η Εταιρεία αυτή θα αντασφαλίζει την ιδία της κράτηση με ένα πρόγραμμα  αντασφαλιστικών συμβάσεων υπερβάλλουσας ζημίας (Excess of Loss) για την κάλυψη περιπτώσεων γνωστών &/ή αγνώστων συσσωρεμένων κινδύνων (known &/or unknown accumulation). Τέλος, σε ειδικές περιπτώσεις, θα πρέπει να διενεργούνται και προαιρετικές αντασφαλίσεις “ολικής απώλειας μόνο” (T.L.O R/I)  για την κάλυψη του “καταστροφικού κινδύνου”, όπου και όταν αυτό κρίνεται, κατά περίπτωση, απαραίτητο από τον αναλαμβάνοντα τον κίνδυνο Ασφαλιστή (Underwriter).

• Τα συνολικά ετήσια μικτά ασφάλιστρα (premium capacity) από τις εργασίες της δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν κατ’ ανώτατο όριο 2,5 φορές το κατατεθειμένο εγγυητικό κεφάλαιo πλέον των ελευθέρων αποθεμάτων της, ήτοι maximum όταν τα εφαρμοστέα ασφάλιστρα θεωρούνται ικανοποιητικά, το ποσό των Δολ. ΗΠΑ 1,125,000,000. Το ποσό αυτό θα πρέπει να μειούται, ίσως και σημαντικά, όταν η αγορά καθίσταται εντόνως ανταγωνιστική (πολύ πιο “επιλεκτική/συντηρητική” πολιτική underwriting).
• Το εκλεγόμενο, από τη Γενική Συνέλευση των Μετόχων, Διοικητικό Συμβούλιο θα πρέπει να απαρτίζεται μόνον από στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, Έλληνες εφοπλιστές, καθώς επίσης και από Νομικούς, που όμως όλοι θα διαθέτουν, απαραιτήτως, το απαιτούμενο κύρος, μία μακρόχρονη εμπειρία στις Ναυτασφαλίσεις και, εάν τούτο είναι δυνατόν, διεθνείς διασυνδέσεις και επιρροή.   

Η Εταιρεία αυτή θα αποτελέσει, με το κύρος της, τον πόλο έλξεως των διαφόρων Μεσιτών Ασφαλίσεων Σκαφών (Hull Insurance Brokers) ανά τον κόσμο, οι οποίοι ελέγχουν σήμερα την πλειονότητα των ασφαλίσεων του ελληνικού αλλά και του διεθνούς εμπορικού στόλου.

Η Ελληνική Ναυτασφαλιστική Αγορά θα πλαισιωθεί εν καιρώ, ενδεχομένως, και από άλλες Ελληνικές ή και Αλλοδαπές Ασφαλιστικές Εταιρείες σκαφών, οι οποίες, εγκαθιστάμενες στην Ελλάδα και γινόμενες ενδεχομένως, υπό προϋποθέσεις, μέλη στη συνέχεια της Ε.Κ.Α.Π., θα αναλαμβάνουν συνασφαλιστικά μερίδια των προσφερόμενων κινδύνων, παράλληλα με τη Νέα, αναβαθμισμένη “Ελληνική Εταιρεία Ναυτασφαλίσεων Α.Ε.” (Ε.Ε.Ν.) – και όχι “Ελληνική Εταιρεία Ασφαλίσεως Πλοίων & Αεροσκαφών”, όπως καλούνταν κατά το παρελθόν.

Η αγορά θα πρέπει, τουλάχιστον στο αρχικό της στάδιο, να δέχεται κινδύνους μόνο μέσω της επίσης Νέας “Ελληνικής Κοινοπραξίας Ασφαλίσεων Πλοίων” (Ε.Κ.Α.Π.) ή στην Αγγλική Hellenic Hull Insurance Pool (H.H.I.P.), που θα παίζει πλέον, εν προκειμένω, τον ρόλο ενός κοινού κεντρικού, συντονιστικού και καθαρά διαχειριστικού Οργάνου, μη επηρεάζοντας κατά κανένα τρόπο το underwriting και την αντικειμενική κρίση ενός εκάστου των μελών της, Ασφαλιστικών Εταιρειών, τα οποία θα ενεργούν ανεξάρτητα εντός της Ε.Κ.Α.Π. με ιδίαν πάντοτε ευθύνη και όχι αλληλέγγυα.

Ο μοναδικός σκοπός της Ε.Κ.Α.Π. θα είναι η εξυπηρέτηση των μελών της που, όλα μαζί, θα αποτελέσουν τον πυρήνα της “αναγεννημένης”   Ελληνικής Ναυτασφαλιστικής Αγοράς.
Οι προοπτικές ενός τέτοιου σχήματος, όπως το προτεινόμενο, εφόσον η επιχειρηματική μελέτη σχεδιαστεί προσεκτικά από μία ομάδα “ειδικών” προς τούτο ατόμων, πιστεύω ότι θα αποτελέσει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία εκμεταλλεύσεως ενός μεγάλου, κερδοφόρου και ταχέως αναπτυσσόμενου τομέως της Ελληνικής Οικονομίας, ο οποίος, για ανεξήγητους λόγους, παραμένει ακόμα, σχεδόν, παντελώς ανεκμετάλλευτος!

Η πλέον πιθανή δικαιολογία θα μπορούσε να είναι η δυσπιστία που ίσως να έχει προκύψει από την αποτυχημένη παρόμοια προσπάθεια του παρελθόντος, αλλά αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη στην επανάληψη της προσπάθειας. Αντιθέτως, θα έλεγα ότι πρέπει να θεωρηθεί σαν μία πολύτιμη εμπειρία που, αναμφίβολα, θα συμβάλει θετικά στην επίτευξη του τελικού αντικειμενικού σκοπού, με την αποφυγή επανάληψης των λαθών του παρελθόντος.

Ελπίζω ειλικρινά ότι η νέα γενεά, με τη φιλοδοξία και τον δυναμισμό που την διακατέχουν, θα πάρει τα ηνία από την απερχόμενη και θα κάνει πράξη το όνειρο που εμείς, οι πιο παλαιοί στο επάγγελμα, πλέον αδυνατούμε να το πραγματοποιήσουμε.