Η ισχύς των αδειών οδήγησης τρίτων χωρών στην ελληνική επικράτεια

Η οδήγηση, στη χώρα μας, γίνεται από οδηγούς που κατέχουν την ελληνική άδεια ικανότητας οδήγησης. Άλλως, θα πρέπει να γίνεται από οδηγούς που φέρουν άδεια οδήγησης που είναι αναγνωρισμένη, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις στις οποίες έχει προσχωρήσει η χώρα μας.

Τούτο επιδρά στην ισχύ της ασφαλιστικής σύμβασης, ως προς την ασφαλιστική κάλυψη, για την περίπτωση ατυχήματος και της απαλλαγής ή μη του ασφαλιστή από την υποχρέωση αποζημίωσης του τρίτου παθόντος από το ζημιογόνο γεγονός.

Ως γνωστόν, οι κατηγορίες αδειών ικανότητας οδήγησης αναφέρονται στο άρθρο 94 του Ν. 2696/1999 (ΚΟΚ), όπως αυτός ισχύει σήμερα.

Είναι σημαντικό ζήτημα, όμως, το γεγονός της συμπερίληψης, ως όρου της ασφαλιστικής σύμβασης, αυτού της εξαίρεσης του ασφαλιστή από την ευθύνη της κάλυψης του ζημιογόνου γεγονότος, καθώς και η σαφήνεια της διατύπωσης του όρου αυτού, ούτως ώστε τα μέρη να τελούν σε πλήρη και σαφή γνώση των εκατέρωθεν υποχρεώσεών τους.

Σχετικώς, παρουσιάζει ενδιαφέρον η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου (ΑΠ 678/2021, δημοσίευση ΔΕΕ 2022, τεύχος 3, σελ. 375 επ.), απόσπασμα της οποίας παραθέτουμε, και η οποία εκτενώς αναφέρεται επί του ανωτέρω ζητήματος:

(…) Το Εφετείο, όπως προκύπτει από τη συνολική εκτίμηση του περιεχομένου της απόφασής του, για να καταλήξει στο αποδεικτικό του πόρισμα, δέχθηκε ανελέγκτως αναιρετικά, ότι η ένδικη σύμβαση ασφάλισης καταρτίστηκε υπό την ισχύ της ΥΑ/585/1978, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 6 παρ. 7 Ν 489/1976, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο του ατυχήματος (28.7.2004), πριν την κατάργησή της από τον Ν. 3557/2007 (που άρχισε να ισχύει από 14.5.2007), το άρθρο 25 παρ. 6 της οποίας όριζε ότι εξαιρείται από την ασφαλιστική κάλυψη ο οδηγός που δεν είχε άδεια οδήγησης για την κατηγορία του οχήματος που οδηγεί, ότι το άρθρο αυτό ενσωματώθηκε ως όρος της ένδικης σύμβασης περί απαλλαγής της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρείας, και ότι υφίσταται ασάφεια του ανωτέρω συμβατικού όρου περί εξαίρεσης από την ασφαλιστική κάλυψη, αναφορικά με το κρίσιμο ζήτημα, εάν στην εξαίρεση αυτή και άρα στην απαλλαγή του Ασφαλιστή – ήδη αναιρεσείουσας εμπίπτει η τυπική έλλειψη της άδειας οδήγησης και, ειδικότερα, η περίπτωση που ο οδηγός του ασφαλισμένου οχήματος κατέχει αλβανική άδεια οδήγησης. Ακολούθως, το Εφετείο, ερμηνεύοντας την αληθή βούληση των συμβαλλομένων μερών, κατέληξε στο αποδεικτικό πόρισμα, ότι ο θανών οδηγός του ασφαλισμένου ζημιογόνου οχήματος, αν και κατείχε αλβανική και όχι ελληνική άδεια οδήγησης, εν τούτοις είχε την ουσιαστική οδηγική ικανότητα, στην οποία απέβλεψαν τα συμβαλλόμενα μέρη κατά την κατάρτιση της ασφαλιστικής σύμβασης και, συνεπώς, ότι η αναιρεσείουσα εξακολουθεί να ευθύνεται έναντι των κληρονόμων του θανόντος από την ασφαλιστική σύμβαση. Κρίνοντας έτσι, το Εφετείο ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικού κανόνα διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1 και 7 και του άρθρου 11 παρ. 1 Ν. 489/1976, σε συνδυασμό με το άρθρο 25 παρ. 6 της ΥΑΚ4/585/1978, και δεν παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 94 του Ν. 2696/1999 με τη μη εφαρμογή της, καθώς και του άρθρου 364 ΑΚ, την οποία εφάρμοσε ορθά δε, εφόσον διαπίστωσε ασάφεια στον ανωτέρω συμβατικό όρο, προσέφυγε στους ερμηνευτικούς κανόνες των δικαιοπραξιών των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, για τη συμπλήρωση του κενού κατά την αληθή βούληση των συμβαλλομένων μερών, περιλαμβάνοντας στην απόφασή του όλα τα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία προκύπτει η εφαρμογή τους και με πλήρεις και σαφείς αιτιολογίες. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ο δεύτερος λόγος αναίρεσης (…).

Θεόδωρος Κουτσούμπας, Δικηγόρος – Διδάκτωρ Νομικής, [email protected]
Σε συνεργασία με το περιοδικό ΣΥΝήΓΟΡΟΣ

Διαβάστε επίσης: Iσχύει για Προσωπικό Ατύχημα Οδηγού η εξαίρεση κάλυψης;

Σύμβαση υπέρ τρίτου – Ασφάλιση ξένου συμφέροντος

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News