Η άφωνη αγορά… (Editorial, Οκτώβριος 2021)
O τίτλος είναι… “κλεμμένος” από παρατήρηση άξιου και έμπειρου διαμεσολαβητή επί σχολίων που διατύπωσα σε προσφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Η ανάδειξη του χαρακτηρισμού αυτού και στην επίσημη στήλη της «Ασφαλιστικής Αγοράς», θέλει να υπογραμμίσει το φαινόμενο της… αφωνίας.
Έχοντας διανύσει δύο χρόνια σε έναν δρόμο περίεργων και πρωτόγνωρων κοινωνικών και οικονομικών καταστάσεων, έναν δύσκολο δρόμο που τελειωμό δεν έχει για την ανθρωπότητα ολόκληρη, αλλά και για τη μικρή και πονεμένη δική μας “προηγμένη” κοινωνία, επισημαίνουμε την καχεξία της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
Κύρια χαρακτηριστικά της καχεξίας είναι ο φόβος και η ανασφάλεια των ασφαλιστών για το αν μπορούν να ανταποκριθούν στο μέγεθος των κινδύνων, κυρίως, των φυσικών καταστροφών, αλλά και η “μανία” των ιδίων να προσαρμόζονται – περιορίζονται στη διαχείριση, αντί να “απλώνονται” στις καλύψεις που η κοινωνία απαιτεί και έχει ανάγκη, και οι οποίες προσδιορίζουν, εν τέλει, τη γενεσιουργό αιτία ύπαρξης του Θεσμού της Ασφάλισης.
Στον τόπο μας, ο αφελληνισμός της αγοράς, η οικονομική και ηθική κατάρρευση του τραπεζικού κατεστημένου και, τέλος, η ανυπαρξία Ασφαλιστών – Ηγετών, έχουν οδηγήσει την αγορά σε έναν… υδροκεφαλισμό.
Έχουμε κεφάλαια και φερεγγυότητα, όπως ισχυρίζεται η… “μητριά” εποπτεύουσα αρχή –“μητριά”, καθότι η Τράπεζα της Ελλάδος ουδέποτε, έστω και ενδεικτικά, θεώρησε τις ασφαλίσεις το ίδιο “παιδί” της όπως τις τράπεζες–, δεν έχουμε όμως στοχευμένη και ειλικρινή διάθεση ανάπτυξης ασφαλιστικών εργασιών.
Το “υποχρεωτικό” αυτοκίνητο και τα ενυπόθηκα δάνεια, εσχάτως και οι καλύψεις εγγυητικών επιστολών συνθέτουν, εν πολλοίς, τη δραστηριότητά μας. Δεν παραβλέπουμε, φυσικά, και τις υψηλές προσδοκίες των ασφαλιστών μας για τα unit linked, μέσα από τα οποία στοχεύουν σε ταχύτερες αποδόσεις ή, μάλλον, μεγαλύτερη ρευστότητα.
Τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, αφεντικά στον σβέρκο των ασφαλιστικών εταιρειών, εκθέτουν το έργο των ασφαλιστών. Ασφαλιστών, που ψάχνουν άλλοθι στον ιατρικό πληθωρισμό, για να καλύψουν τις αυξήσεις των τιμολογίων τους και τις μειώσεις του κύρους τους, έναντι των ασφαλισμένων.
Τα σπίτια, τα νοικοκυριά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν ασφαλίζονται﮲ και αυτό, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα κάποιων “ασφαλιστών”, συμφέρει, τουλάχιστον, εκείνους που υπογράφουν τις αντασφαλιστικές συμβάσεις. Κάτι δεν πάει καλά στην αγορά…
Και ενώ η Κοινωνία βάλλεται και προσβλέπει, οι Πολιτικοί παραδέχονται, το παγκόσμιο περιβάλλον συνεργάζεται, η ελληνική ασφαλιστική αγορά περί άλλα τυρβάζει!
Τέλος, ισχυρή ανησυχία, στην άφωνη ελληνική αγορά, προκαλεί η απαξία του διαλόγου και της κριτικής, η αδιαφάνεια και το σκόπιμο –έντεχνο, θα λέγαμε– μπέρδεμα του ρόλου και των δραστηριοτήτων του καθενός. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος δημιουργούνται και λειτουργούν (;) Επιτροπές, με Επικεφαλής και Μέλη, οι οποίες παραμένουν άφωνες και σιωπηλές, χωρίς να εκδίδουν, ως οφείλουν, απολογιστικές εκθέσεις για το έργο και τη δραστηριότητά τους. Τίτλοι μόνον και ανωνυμία…
Για την αποδοχή της όποιας κριτικής, δεν το συζητάμε…
Ελπίδα μοναδική στον… Κρανίου Τόπο που μοιάζει η ελληνική ασφαλιστική αγορά, οι χιλιάδες πιστοποιημένοι ασφαλιστικοί σύμβουλοι, που δεν το βάζουν κάτω και επιμένουν να ευαγγελίζονται την Ασφάλιση. Πιστοποιημένοι σύμβουλοι που καλούνται, συχνά πυκνά, να ανανεώνουν την πιστοποίησή τους επί αντικειμένων που αυτοί που τα καθορίζουν ούτε τα ελέγχουν ούτε τα κατέχουν.
Οι “Ναοί”, για να “λατρευτεί” η Ασφάλιση, όλο και λιγοστεύουν. Οι εκπρόσωποι – απόστολοι του Θεσμού προσπαθούν να κρατήσουν άσβεστη τη φλόγα της πίστης στην Ασφάλιση με… λιτανείες!
Δημήτρης Ρουχωτάς
Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News
