Hover boards: Η καθημερινότητα μέσα από τη σκοπιά της ασφάλισης
Τα hover boards είναι μια καινοτομία των τελευταίων χρόνων στον τομέα της μετακίνησης, σε έναν κόσμο όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις επηρεάζουν όλο και πιο πολύ την καθημερινή μας ζωή. Οι καινοτομίες, όμως, δεν είναι παντού και πάντοτε ευπρόσδεκτες. Ο Dik van Velzen, Insurance lawyer/teacher at NIBE-SVV, εξετάζει τα προβλήματα που προκαλεί η χρήση τους στους ασφαλιστές.
Όλο και περισσότεροι Ολλανδοί, κυρίως παιδιά αλλά όχι αποκλειστικά, χρησιμοποιούν σήμερα τα hover boards. Σε χώρους αναψυχής αλλά και έξω, στους δρόμους.
Για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι όλα τα hover boards αιωρούμενες σανίδες, όπως υποδεικνύει το όνομά τους. Υπάρχουν διάφορα είδη: με μια μόνο ρόδα (συνήθως με steps δεξιά και αριστερά), με δύο ρόδες (όπου ο οδηγός τους στέκεται πάνω σε σανίδα) αλλά και κάποια χωρίς καθόλου ρόδα (αυτά, ωστόσο, είναι πολύ σπάνια).
Τα hover boards είναι μια καινοτομία των τελευταίων χρόνων στον τομέα της μετακίνησης, σε έναν κόσμο όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις επηρεάζουν όλο και πιο πολύ την καθημερινή μας ζωή.
Οι καινοτομίες, όμως, δεν είναι παντού και πάντοτε ευπρόσδεκτες.
Πριν από λίγο καιρό ένας ιερέας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τέθηκε σε διαθεσιμότητα από την επισκοπή του, επειδή κατά τη διάρκεια της ιερής λειτουργίας βρισκόταν πάνω σε ένα hover board.
Αν και η ποινή ακούγεται ιδιαιτέρως αυστηρή (στο κάτω κάτω ο νόμος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας δεν αναφέρει κάτι για τη χρήση των hover boards), σε δεύτερη σκέψη η ποινή είναι αυστηρή, αλλά όχι αδικαιολόγητα αυστηρή.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με ορισμένους τύπους παράδοξης μετακίνησης (το βάδισμα στο νερό και η ανάληψη στους ουρανούς είναι μάλλον αποδεκτά), τα hover boards, όμως, ως τεχνολογικά προϊόντα στερούνται του… μυστηριακού στοιχείου!
Το πιο σημαντικό ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν ο ιερέας συνυπολόγισε τους ενδεχόμενους κινδύνους πριν αποφασίσει να χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο μέσα στην εκκλησία.
Δεν είναι μόνο ότι τα hover boards θεωρούνται υπεύθυνα για την πρόκληση φωτιάς κατά την ανάφλεξη της εκκίνησής τους (υπάρχει προηγούμενο πυρκαγιών σε σπίτια -όχι όμως και σε εκκλησίες, εξαιτίας των hover boards), αλλά το πιο σημαντικό: δεν πρέπει να ξεχνάμε τους κινδύνους αστικής ευθύνης!
Μια πιθανή ζημιά από φωτιά σε κτήριο ή στο περιεχόμενό του πιθανότατα καλύπτεται από ένα ασφαλιστήριο πυρός, ακόμα και αν η φωτιά προκληθεί από hover board.
Η ζημιά που μπορεί να προκληθεί από τη φωτιά στο ίδιο το hover board μάλλον δεν θα καλυφθεί από το πυρασφαλιστήριο, καθώς τα μηχανοκίνητα οχήματα εξαιρούνται, αλλά αυτή η ζημιά είναι κάτι που ο κάτοχος μπορεί να αντέξει.
Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει σε αυτή την περίπτωση είναι η αστική ευθύνη. Και αυτό διότι ένα hover board είναι στην πραγματικότητα ένα μηχανοκίνητο όχημα. Αν και όχι φυσικά όχημα που θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε δημόσιους δρόμους, της Ολλανδίας, της Ελλάδας ή και οποιασδήποτε άλλης χώρας.
Για τέτοια χρήση είναι απαραίτητη ανάλογη άδεια της ΕΕ και κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ, κατά πάσα πιθανότητα, καθώς τα hover boards στερούνται συστημάτων οδήγησης. Παρόλα αυτά παραμένει ένα μηχανοκίνητο όχημα και γι’ αυτό υπόκειται σε καθεστώς υποχρεωτικής ασφάλισης αστικής ευθύνης. Η υποχρέωση ισχύει ακόμα και εάν το hover board δεν χρησιμοποιείται σε δημόσιο δρόμο.
Η ασφάλιση αστικής ευθύνης είναι υποχρεωτική για τα μηχανοκίνητα οχήματα που χρησιμοποιούνται σε χώρο όπου έχουν πρόσβαση περισσότερα του ενός άτομα. Μέρη όπως οι παιδικές χαρές, τα πάρκινγκ αλλά και οι εκκλησίες!
Το πρόβλημα είναι ότι στις περισσότερες χώρες δεν είναι και πολύ εύκολο να βρεθεί ασφαλιστική εταιρεία που να είναι διατεθειμένη να ασφαλίσει την αστική ευθύνη των hover boards.
Ο λόγος;
Τα οχήματα αυτά δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν σε δημόσιους δρόμους (επειδή δεν έχει δοθεί η σχετική έγκριση από την ΕΕ).
Έχουμε, λοιπόν, έναν φαύλο κύκλο: η ασφάλιση είναι υποχρεωτική σύμφωνα με τον νόμο και τις ευρωπαϊκές οδηγίες, αλλά δεν είναι εφικτή λόγω κάποιων άλλων νόμων και ευρωπαϊκών οδηγιών!
Παρόλα αυτά, μπορεί κανείς να αγοράσει hover boards πολύ εύκολα. Για να είμαστε ξεκάθαροι, παρότι η χρήση τους σε δημόσιους δρόμους απαγορεύεται, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται.
Όχι μόνο στην πόλη του Άμστερνταμ (όπου ίσως προσέξετε να συμβαίνουν κι άλλα απαγορευμένα πράγματα), αλλά και σε επαρχιακές πόλεις ή χωριά όπως αυτό στο οποίο ζω, στους δρόμους, στις πλατείες, στα σούπερ μάρκετ.
Οι περισσότεροι θεωρούν τα hover boards παιχνίδια. Ως αποτέλεσμα κάποιες ασφαλιστικές προσφέρουν ασφάλιση αστικής ευθύνης για οικογένειες, η οποία εξαιρεί τα οχήματα αλλά καλύπτει μερικώς hover boards με μέγιστη ταχύτητα 10 ή 15χλμ/ώρα στην κατηγορία παιδικά παιχνίδια.
Σε εμένα προσωπικά, από νομική άποψη, ο όρος «παιδικά παιχνίδια» φαίνεται ελάχιστα περιοριστικός, ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο με τον ορισμένο περιορισμό ως προς την ταχύτητα. Εκεί τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα και ο περιορισμός αυτός μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα.
Πολλά hover boards έχουν μέγιστη ταχύτητα τα 20χλμ/ώρα ή και περισσότερο. Στην Ολλανδία, αν μη τι άλλο, αναμένονται προβλήματα εφόσον συμβεί κάποιο σοβαρό ατύχημα που να εμπλέκει hover boards.
Προφανώς, τόσο στην Ολλανδία όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν μεγαλύτερα και σοβαρότερα προβλήματα.
Παρόλα αυτά, οι εποπτικές αρχές αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες ασχολούνται στις μέρες μας επισταμένως με θέματα όπως τα big data, οι fintech πρωτοβουλίες και οι τεχνολογικές καινοτομίες. Άριστα πράττουν.
Όμως, εγώ λέω στους ασφαλιστές: βγείτε έξω, περπατήστε στη γειτονιά σας, κοιτάξτε γύρω σας, δείτε τι συμβαίνει και ποιοι είναι οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθενται οι πελάτες σας και μετά κοιτάξτε τα ασφαλιστικά προϊόντα των εταιρειών σας.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Ιερέα. Το να ψάλεις ενώ οδηγείς μέσα στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας δεν είναι κάτι που ένας ιερέας κάνει ιδιωτικά. Είναι τυπικός κίνδυνος επαγγελματικής ευθύνης. Και η επαγγελματική ευθύνη –σε αντίθεση με τα ασφαλιστικά προϊόντα που καλύπτουν οικογενειακή αστική ευθύνη– εξαιρεί απολύτως και πάντοτε κάθε κίνδυνο από μηχανοκίνητο όχημα.
Φαίνεται, λοιπόν, πως ο ιερέας φέρθηκε επικίνδυνα χρησιμοποιώντας ένα δύσκολο στον έλεγχό του όχημα, σε έναν χώρο γεμάτο ηλικιωμένους και άρα ευάλωτους ανθρώπους.
Και ας μην ξεχνάμε ακόμα έναν επιβαρυντικό παράγοντα: κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας ο ιερέας πίνει αλκοόλ (η μετατροπή του οίνου σε αίμα του Ιησού δεν αλλάζει τη σύσταση του υγρού).
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε πολλά για τα ανεύθυνα και ανασφάλιστα βεβαίως ρίσκα που πήρε ο συγκεκριμένος ιερέας…
