H Ασφάλιση Διακοπής Εργασιών μπορεί να σώσει την επιχείρησή σας
Η Ασφάλιση Διακοπής Εργασιών και Απώλειας Κερδών είναι ένα απαραίτητο και πολύτιμο εργαλείο διασφάλισης της ομαλής λειτουργίας μιας επιχείρησης μετά από καταστροφικό κίνδυνο. Στην περίπτωση, μάλιστα, που μια εταιρεία είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αξιών, θα έπρεπε να είναι και επιβεβλημένη εκ του νόμου, προκειμένου να συνεχίσει την προγραμματισμένη λειτουργία της για την προστασία των μετόχων της. Είναι απολύτως λογικό οι εκ του Νόμου υπεύθυνοι μιας εταιρείας να φέρουν την ευθύνη λήψης των μέτρων εκείνων που προστατεύουν την επιχείρηση και τα συμφέροντα όσων επενδύουν τα χρήματά τους ως μέτοχοι στην επιχείρηση.
Σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένη διάταξη που να αναφέρεται ρητά στην υποχρεωτική ασφάλιση απώλειας κερδών, ωστόσο, αυτό απορρέει σαφώς από την υποχρέωση χρηστής διοίκησης της επιχείρησης, απέναντι στους μετόχους της. Σε περίπτωση που η ασφαλισμένη επιχείρηση δεν διαθέτει αυτή την κάλυψη, είναι θέμα λεπτών χειρισμών η έρευνα και ο επιμερισμός της ευθύνης που αναλογεί όχι μόνο στην ανασφάλιστη επιχείρηση αλλά και στον μεσίτη ή τον πράκτορα ασφαλίσεων.
Δυστυχώς, στην πλειονότητά τους οι επιχειρήσεις στη χώρα μας δεν ασφαλίζονται στα κεφάλαια που αντιστοιχούν στις πραγματικές αξίες των στοιχείων ενεργητικού τους και στα πραγματικά τους μεικτά κέρδη. Αυτό, συχνά, οφείλεται (περισσότερο) στην έλλειψη ρευστότητας και στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια και (λιγότερο) στην ανεπαρκή ενημέρωσή τους από τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές. Ωστόσο, είναι αρκετά σοβαρότερο το θέμα, όταν μια ασφάλιση όπως αυτή της Διακοπής Εργασιών για εισηγμένες στο Χ.Α. επιχειρήσεις, παραβλέπεται από τον ασφαλιστή ή τον ασφαλισμένο. Σε αυτή την περίπτωση, η συνηθέστερη, προκύπτουσα εκ των υστέρων εξήγηση, είναι η έλλειψη πληροφόρησης των επιχειρήσεων, με αιτία τη μη εξοικείωση και έλλειψη γνώσεων των ασφαλιστικών συμβούλων σχετικά με αυτή την κάλυψη.
Στο παρελθόν και σε περιπτώσεις πολύ μεγάλων καταστροφικών γεγονότων σε μονάδες παραγωγής, το πρώτο μέλημα των ζημιωθεισών επιχειρήσεων ήταν να ενημερώσουν πελάτες και μετόχους, με δημόσιες καταχωρίσεις, ότι η ασφαλιστική τους κάλυψη για απώλεια κερδών θα εξασφαλίσει τη συνέχεια λειτουργίας της επιχείρησης. Με αυτόν τον τρόπο προστάτευαν παράλληλα σε κάποιο βαθμό και την τιμή της μετοχής τους, κατά τη διάρκεια της διακοπής λειτουργίας ή υπολειτουργίας της επιχείρησης, έπειτα από καταστροφικό γεγονός.
Τα τελευταία χρόνια, έχουμε δει περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων που υπέστησαν εξαιρετικά σοβαρές ζημιές και κατά την υποβολή των απαιτήσεών τους στις ασφαλιστικές εταιρείες διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν ασφαλισμένες για απώλεια κερδών. Το είδος αυτό της ασφάλισης καλύπτει αν όχι πάντοτε το μεγαλύτερο, το ζωτικότερο όμως κομμάτι της ζημιάς που αντιμετωπίζει μια επιχείρηση, όταν δηλαδή αναγκάζεται να σταματήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα την παραγωγή των προϊόντων της ή να διακόψει τις πωλήσεις της ή να αναμορφώσει την παραγωγή της.
Μια ακόμα διάσταση της ασφάλισης αυτής, που θα πρέπει να υπογραμμιστεί, είναι ότι βοηθάει σημαντικά την επιχείρηση να εξασφαλίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα προκαταβολή και τακτικές ενδιάμεσες εκταμιεύσεις της αποζημίωσής της από την ασφαλιστική εταιρεία. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα που θα μεσολαβήσει από τη ζημία μέχρι την επανεκκίνηση λειτουργίας της επιχείρησης, τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι απώλειες κερδών που θα κληθεί να αποζημιώσει η ασφαλιστική. Είναι, λοιπόν, προς όφελος και της ασφαλιστικής εταιρείας να εξασφαλίσει στο πλαίσιο της κάλυψης την αναγκαία ρευστότητα μέσω προκαταβολής και ενδιάμεσων καταβολών, προκειμένου η επιχείρηση να τη διαθέσει για την εξεύρεση άλλων τρόπων συνέχισης της παραγωγής και των λειτουργιών της.
Σε πρόσφατη περίπτωση μεγάλης αποζημίωσης, όπου ο ασφαλισμένος διέθετε την κάλυψη απώλειας κερδών, η προκαταβολή χρησιμοποιήθηκε για την αγορά λειτουργουσών ήδη εγκαταστάσεων, ιδιοκτησίας τρίτων, όπου συνεχίστηκε η παραγωγή, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να σταθεί και πάλι στα πόδια της πολύ γρήγορα, αλλά και να κατορθώσει να αυξήσει θεαματικά τον τζίρο της στο επόμενο διάστημα.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις της εξαιρετικής σημασίας που έχει η ασφάλιση απώλειας κερδών για μια επιχείρηση αποτελούν και δύο περιπτώσεις που συζητιούνται στην αγορά για παραδειγματισμό:
Σε μεγάλη βιομηχανία παραγωγής αναλωσίμων υλικών, ο ιδιοκτήτης αντέκρουε τις προτάσεις ασφάλισης της επιχείρησής του για διακοπή εργασιών και απώλειας κερδών, επικαλούμενος το κόστος ασφάλισης. Όταν η ζημιά επήλθε, η επιχείρηση καταστράφηκε ολοκληρωτικά και διέκοψε οριστικά τη λειτουργία της, καθώς δεν μπόρεσε να ορθοποδήσει, και ο επιχειρηματίας φέρεται να παραδέχτηκε στον μεσίτη με τον οποίο συνεργαζόταν: «Έπρεπε να με είχες απειλήσει, βάζοντας το πιστόλι στον κρόταφο, για να έχω ασφαλιστεί». Ήταν, ωστόσο, πολύ αργά.
Ευτυχώς, δεν συνέβη το ίδιο στην περίπτωση άλλης βιομηχανίας, η οποία ασφαλίστηκε τελικά μετά από πολλές πιέσεις για σεισμό και απώλεια κερδών στις αρχές του 1999 και, όταν συνέβη ο καταστροφικός σεισμός τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, η εταιρεία κατόρθωσε να αποκαταστήσει τις ζημίες της, υλικές και οικονομικές, και να συνεχίσει τη λειτουργία της, λαμβάνοντας αποζημίωση ύψους 4,5 δισ. δραχμών.
Η εταιρεία αυτή (εισηγμένη τότε και τώρα στο ΧΑΑ) χωρίς την ασφάλιση απωλείας κερδών θα μπορούσε να είχε διακόψει οριστικά τη λειτουργία της μετά το σεισμό του 1999, πλην όμως σήμερα συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ελληνικής αγοράς.
Όταν μιλάμε για απαιτήσεις αποζημίωσης εκατομμυρίων ευρώ, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι οι επιχειρηματίες που θα ενημερωθούν για τις πραγματικές επιπτώσεις της μη ασφαλιστικής τους κάλυψης για το ενδεχόμενο διακοπής εργασιών τους –κάτι σχεδόν βέβαιο σε περίπτωση καταστροφικής ζημιάς–, θα επιδείξουν εγκληματική αμέλεια αποφεύγοντας σύναψη σχετικής ασφάλισης. Είναι, άλλωστε, πρωταρχική υποχρέωση του ασφαλιστικού συμβούλου να ενημερώνει και να υποδεικνύει, στην πρόταση ασφάλισής του, τις κυριότερες πηγές ζημίας και απωλειών στον υποψήφιο πελάτη του. Αντίστοιχη είναι η ευθύνη και της Διοίκησης της επιχείρησης κατά τη διαδικασία διαχείρισης κινδύνων, να αναγνωρίζει τις εν λόγω πηγές κινδύνου και να αναζητεί μέσα αντιμετώπισής τους.
Μεγάλη είναι όμως και η ευθύνη των ασφαλιστικών εταιρειών, που δεν έχουν δώσει την απαραίτητη σημασία στην εκπαίδευση των συνεργατών τους για την προώθηση μιας τόσο σημαντικής κάλυψης, την οποία επιχειρηματίες και διευθυντικά στελέχη συχνά παραγνωρίζουν ή ακόμα και αγνοούν και αντιλαμβάνονται την αξία της πολύ αργά, όταν δηλαδή έχει ήδη επέλθει η ζημιά.
Δείτε εδώ σχετικό άρθρο του κ. Π. Στρατή που έχει δημοσιευθεί παλαιότερα και περιλαμβάνεται στις σελίδες 14 και 15 του νέου βιβλίου του, με τίτλο “Ασφάλιση Διακοπής Εργασιών & Απώλειας Ακαθάριστων Κερδών στην πράξη”.
Αμαλία Ρουχωτά
