Γιώργος Σοφός: «Σοκ και Δέος» στην ασφαλιστική αγορά;

Του κ. Γιώργου Σοφού, Γενικού Δ/ντή Οργάνωσης,
Αντιπροέδρου Δ.Σ. της Sofos Insurance Agency A.E.

Ξεφυλλίζοντας τις προάλλες το αρχείο από τα μαθητικά μου χρόνια, στάθηκα, ίσως όχι τυχαία, στο άρθρο με τίτλο «Σοκ και Δέος» που έγραψα το 2003, με αφορμή την εισβολή των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στο ΙΡΑΚ, νωρίτερα την ίδια χρονιά. Θυμήθηκα την αντίστοιχη έρευνα που είχα κάνει για τις αρχές και τη στρατηγική εκτέλεση του δόγματος και αναπόλησα τον εφηβικό αυθορμητισμό, που με οδήγησε να καταγράψω την οργή μου για τα συμφέροντα που οδηγούν σε πολέμους, για την κατάλυση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τα αποτελέσματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Σοκ και δέος είπαν οι κ.κ. Ullman και Wade στο Πανεπιστήμιο Άμυνας των ΗΠΑ τη δεκαετία του ‘90, Σοκ και Δέος εφάρμοσε ο στρατός τους, το 2003. Αρχικά, με απόλυτη επιτυχία, όπως μας είπαν, μιας και μέσα σε 40 ημέρες κατέκτησαν τη Βαγδάτη. Δυστυχώς, τα γεγονότα των επόμενων 6 ετών αποσταθεροποίησαν πλήρως την ευρύτερη περιοχή και οδήγησαν σε εκατοντάδες χιλιάδες απώλειες ανθρώπινων ζωών.

«Τι σχέση μπορεί να έχουν τα παραπάνω με την ελληνική ασφαλιστική αγορά και τους επαγγελματίες αυτής;», θα σκεφτόταν κάποιος. Κατ’ αναλογία και με λίγη φαντασία, και σχέση υπάρχει και διδάγματα μπορούμε να εξαγάγουμε, θα απαντούσα. Και εξηγώ…

«Σοκ και Δέος» μοιάζει να σκέφτηκαν και κάποιοι από τους παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς, πιστεύοντας ότι έχουν τη δυνατότητα να την ελέγξουν και να εφαρμόσουν τις αρχές του δόγματος, για να “κυριεύσουν” την αγορά. Ίσως θεωρούν ότι η αγορά πρέπει να παραμένει στάσιμη, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα. Ίσως, από την άλλη, θεωρούν ότι το αξίζουν. Η τακτική τους αρχικά επικεντρώνεται στην επιβολή του αιφνίδιου φόβου και έπειτα με παράπλευρες ενέργειες, όπως η εξαντλητική προπαγανδιστική παραπληροφόρηση και ο αποκλεισμός, αποσκοπεί στην… «κάμψη της ελεύθερης βούλησης» στελεχών, διοικούντων αλλά και επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στην ασφαλιστική αγορά. 

Ανυπόστατα σχόλια για τις προσωπικότητες και τις κινήσεις ανθρώπων της αγοράς, κακόβουλη κριτική και εμμονική συμπεριφορά, συνήθως «πίσω από κλειστές πόρτες», κεκαλυμμένες απειλές ως προς τη μελλοντική επαγγελματική πορεία, “άδειασμα” στελεχών και επαγγελματιών κατά τη λήψη «δύσκολων αποφάσεων» και δημιουργία επίπλαστων διαφορών αποτελούν μερικές από τις θλιβερές τους πρακτικές.

Δυστυχώς, σε μια αγορά που πασχίζουμε σχεδόν όλοι να ενισχύσουμε την ασφαλιστική συνείδηση του καταναλωτή, σε μια αγορά όπου η κυβέρνηση της χώρας προσπαθεί να κατανοήσει ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος και οι υποχρεώσεις της, σε μια αγορά που οι καταναλωτές δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τις ιδιαιτερότητες και τη χρησιμότητά της, κάποιοι εξαντλούν τη στρατηγική και τη δραστηριότητά τους στην προσπάθεια επιβολής των όρων τους σε συνεργασίες και στον έλεγχο των ανθρώπινων δικτύων και συστημάτων της αγοράς.

Ωστόσο, οι οργανισμοί και οι άνθρωποι που φιλοδοξούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην αγορά οφείλουν να προάγουν τις αξίες της ελεύθερης βούλησης και να επικοινωνούν συστηματικά το όραμά τους. Οφείλουν να παρέχουν ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, να είναι διαφανείς και συνεπείς στις δεσμεύσεις τους, να βοηθούν στην ανάδειξη προσωπικοτήτων και οπωσδήποτε να υποστηρίζουν συνεχώς το οικοσύστημα που οικοδομούν. Οι ηγέτες επιλέγουν να ανοίγουν διόδους επικοινωνίας, να θέτουν τα επιχειρήματά τους και να αποδεικνύουν την αξία τους ως καθοδηγητές. Να υποστηρίζουν τους ανθρώπους στη δύσκολη στιγμή, να τους συμπαραστέκονται με ενσυναίσθηση και να φωτίζουν τον δρόμο προς την προσωπική και επαγγελματική επιτυχία του καθενός.

Ας “επιστρέψουμε”, όμως, στην ιστορία και στα διδάγματά της…

Οι Ιάπωνες αποφάσισαν, μεταπολεμικά, να στηρίξουν όλη τη στρατηγική ανοικοδόμησης και ανάπτυξής τους στην τεχνική της μίμησης και αντιγραφής πετυχημένων ανά την υφήλιο project. Διερεύνησαν τις προδιαγραφές, δημιούργησαν τους πόρους και δούλεψαν πειθαρχημένα, με σκοπό να παραγάγουν δικά τους προϊόντα. Η κουλτούρα τους, βέβαια, επιβάλλει σεβασμό προς το έθνος ή τον οργανισμό που πρωτοπόρησε ή καινοτόμησε και σίγουρα αναγνωρίζει ότι το προϊόν της αντιγραφής θα είναι εκ των πραγμάτων υποδεέστερο, σε ποιότητα, από το πετυχημένο πρωτότυπο. Τα σπορ αυτοκίνητά τους δεν δημιουργούν το ίδιο πάθος με εκείνα των Ιταλών· η εθνική τους ομάδα δεν θα μεταμορφώσει το ποδόσφαιρο σε κονσέρτο κλασικής μουσικής, όπως εκείνη της Γαλλίας του Ζιντάν ή της Ισπανίας του Ινιέστα· ποτέ η μόδα τους δεν θα ανταγωνιστεί τη γαλλική κομψότητα ή την ιταλική φινέτσα.

Είναι φυσιολογικό, θα μπορούσε να πει κανείς, καθώς το πρωτότυπο προκύπτει έπειτα από αρκετή έρευνα, διαδικασία δοκιμών και διόρθωσης λαθών και αρκετές εργατοώρες ανθρώπων, που μοιράστηκαν το ίδιο όραμα αλλά και τη χαρά της δημιουργίας. Η πρωτότυπη δουλειά έρχεται από ομάδες ανθρώπων που σχηματίστηκαν σε βάθος χρόνου, δοκιμάστηκαν και αναγνωρίζουν την ατομική συμβολή του καθενός.

Δυστυχώς, στην εγχώρια ασφαλιστική αγορά, υπάρχουν κάποιοι (λίγοι, ευτυχώς) που δεν αντιλαμβάνονται την παραπάνω διαδικασία με τους ίδιους όρους. Επιδίδονται στη μίμηση, προκειμένου να κερδίσουν χώρο στην αγορά και να λύσουν τα προβλήματά τους, και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν προπαγανδιστικές πρακτικές, γκεμπελικών διαστάσεων. Ωστόσο, αγνοούν πως η στείρα μίμηση, χωρίς κανόνες δεοντολογίας και επαγγελματικό σεβασμό, δεν αποδίδει ποιότητα στο τελικό προϊόν και την υπηρεσία που προσφέρουν.

Σε μία αναπτυγμένη οικονομία, σε μία ελεύθερη αγορά, όπου η πληροφόρηση προέρχεται από πολλαπλές πηγές και είναι εύκολα προσβάσιμη, και όπου οι επιχειρηματίες και τα στελέχη διαθέτουν εμπειρία και εκπαίδευση και ο ανταγωνισμός λειτουργεί βασισμένος σε έναν κώδικα δεοντολογίας, είναι δύσκολο να επιβάλεις συνθήκες φόβου, να προκαλέσεις δέος και, εν τέλει, να κυριαρχήσεις, μετερχόμενος τακτικές προπαγάνδας και αποκλεισμού.

Η προσωπική επαγγελματική μου διαδρομή με δίδαξε ότι η ποιότητα θα έχει πάντα περισσότερη σημασία, έναντι της ποσότητας· ότι, μακροπρόθεσμα, σχεδόν κανείς άξιος δεν προτιμά να ακολουθεί οργανισμούς που μετέρχονται ελιτίστικες (V.I.P.) πρακτικές, έναντι οργανισμών που πιστεύουν στο σταθερά υψηλό και οριζόντιο επίπεδο παροχής υπηρεσιών· ότι ο έμπειρος επιχειρηματίας δεν αξιολογεί μόνο τα κέρδη μιας επιχείρησης με την οποία θα συνεργαστεί, αλλά κυρίως τη μακροχρόνια βιωσιμότητά της και το αποτύπωμά της στην αγορά και τους ανθρώπους της.

«Για ποιον χτυπά η καμπάνα» έγραψε ο μεγάλος Έρνεστ Χέμινγουεϊ και τραγούδησε ο λίγο μικρότερος Τζέιμς Χέτφιλντ. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η αγορά μας εν γένει γνωρίζει, αξιολογεί και τοποθετείται στρατηγικά προς την κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης και την εξύψωση των ιδανικών της ιδιωτικής ασφάλισης.

---

Ακολουθήστε την ασφαλιστική αγορά στο Google News