Το φαίνεσθαι και το φέρεσθαι του ασφαλιστή
Δυστυχώς, ενώ για το φαίνεσθαι οι προσπάθειες, συνηγορούσης και της μόδας, απέδωσαν, για το φέρεσθαι τα πράγματα έχουν χειροτερεύσει…
Κάποτε, το βασικότερο μάθημα στην εκπαίδευση ενός ασφαλιστή ήταν η φροντίδα που πρέπει αυτός να επιδεικνύει για την ευπρεπή του εμφάνιση.
Ασφαλιστής ήταν, είναι και θα είναι εκείνος ο επαγγελματίας που έρχεται σε επαφή με τον Καταναλωτή προκειμένου να του πουλήσει την ιδέα της Ασφάλισης και να του προτείνει το συγκεκριμένο πρόγραμμα κάλυψης.
Ασφαλιστής, ανέκαθεν, στη συνείδηση του Καταναλωτή είναι εκείνος που πουλάει ασφαλιστικά προϊόντα. Ο διαμεσολαβητής.
-Άδικο; Όχι!
-Ακριβές; Όχι!
Ασφαλιστής είναι το εταιρικό σχήμα που φέρει τις κατά τον Νόμο ευθύνες, όπως αυτές προκύπτουν από την ασφαλιστική σύμβαση, δηλαδή το ασφαλιστήριο. Παραδόξως, ελάχιστοι καταναλωτές γνωρίζουν ότι ο “ασφαλιστής” τους είναι άλλος και ο ασφαλιστής άλλος!
Τότε, λοιπόν, κάποτε, που οι διευκρινίσεις ήταν πολυτέλεια, όλη η επιμέλεια της αγοράς συγκεντρωνόταν ώστε αυτός που θεωρούσε ο πελάτης Ασφαλιστή –ο κατά Νόμον ασφαλειομεσίτης, ασφαλιστικός σύμβουλος, κ.ά., κ.ά.– να διαθέτει ευπρεπή εικόνα εμφάνισης.
Δεκάδες ώρες, που προηγούντο εκείνων της ενημερώσεως του υποψηφίου ασφαλιστή σχετικά με τα τιμολόγια, τα προγράμματα, τις πρακτικές των πωλήσεων, τις αντιρρήσεις των πελατών, κ.ά., “καταναλώνονταν” για την εικόνα που οφείλει ο επαγγελματίας να διατηρεί, όχι μόνον κατά την άσκηση του επαγγέλματός του αλλά και στην κοινωνική του ζωή.
Θέματα προσωπικής υγιεινής, ενδυματολογικής εμφάνισης και κοινωνικής συμπεριφοράς διδάσκονταν. Οι εταιρείες φρόντιζαν την εικόνα των ασφαλιστών τους ως… κόρη οφθαλμού!
Τα χρόνια πέρασαν, όχι όμως και τα προβλήματα. Σήμερα, τα προβλήματα δεν συνίστανται στο φαίνεσθαι αλλά στο φέρεσθαι. Δεν εστιάζονται τα προβλήματα μόνο στους διαμεσολαβούντες αλλά και στα στελέχη. Κυρίως, όμως, στους επικεφαλής.
Δυστυχώς, ενώ για το φαίνεσθαι οι προσπάθειες, συνηγορούσης και της μόδας, απέδωσαν, για το φέρεσθαι τα πράγματα έχουν χειροτερεύσει.
Δικαιώνοντας η πραγματικότητα το ρητό πως από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι, συναντάμε πλεονάζουσα “αγένεια” στις καθημερινές επαγγελματικές συναναστροφές.
Συναντάμε, βοηθούσης και της ημιμάθειας περί των νέων τεχνολογικών εξελίξεων, προσβλητικές και ανάγωγες συμπεριφορές, εγωπάθειες εξόφθαλμες, ασυνέπειες προσβλητικές και γενικότερα αυτό που υποκρύπτει η έκφραση: συμπεριφορές 40 Καρδιναλίων!
Αυτό το φαινόμενο, που δυστυχώς –σημειώνουμε και πάλι– ξεκινάει από… ψηλά, τείνει να συνειδητοποιηθεί από το καταναλωτικό κοινό. Αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την έξωθεν καλή μαρτυρία των Ασφαλιστών.
Αποτελεί κίνδυνο επισημασμένο και η αγνόησή του ή έστω η παράβλεψή του θα κοστίσει. Τα κόστη αυτής της “εικόνας” δεν είναι παραβλέψιμα֗ είναι καταστροφικά.
Κάποτε, σε κάθε σπίτι, υπήρχε ένα βιβλίο για το Savoir Vivre. Ήρθε η ώρα σε κάθε ασφαλιστική επιχείρηση να υπάρξει ένα βιβλίο για την Ανθρώπινη Επικοινωνία και Επαγγελματική Συμπεριφορά!
Δημήτρης Ρουχωτάς
Υ.Γ.: Το πιο πάνω σημείωμα, εφόσον υπάρξει ενδιαφέρον από τους αναγνώστες μας –γιατί τεχνικά υπάρχει η δυνατότητα να ελέγχεται το ενδιαφέρον αυτό–, θα εξειδικευθεί και με δεύτερο και τρίτο σημείωμα, στοχεύοντας πάντοτε στη βελτίωση της δημόσιας εικόνας των ασφαλιστών.
