Αισιόδοξος ο κ. Κοκκάλας; Κι εμείς μαζί του!

Editorial, Απρίλιος 2019

Δράττομαι της ευκαιρίας από την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του κ. Θεόδωρου Κοκκάλα στην Αμαλία Ρουχωτά, για να επισημάνω κάποια σημεία τα οποία δεν άπτονται του ειδικού, αλλά του γενικού ενδιαφέροντος.

Ειδικού ενδιαφέροντος θεωρώ ό,τι αφορά την Εταιρεία της οποίας ηγείται ο συνεντευξιαζόμενος και γενικού ό,τι αφορά την ελληνική ασφαλιστική αγορά, στο σύνολό της.

Δεδομένου ότι για προσωπικούς ή άλλους λόγους, τους οποίους δεν γνωρίζουμε, ο κ. Κοκκάλας ως φυσικό στέλεχος δεν έχει ιδιαίτερη δραστηριότητα στα κοινά του ελληνικού ασφαλιστικού γίγνεσθαι, αν και –πάντα κατά την ταπεινή γνώμη μας– θα ήταν πολύ χρήσιμη αυτή, τυπικά και ουσιαστικά, σημειώνουμε κάποια “μηνύματα”.

1. «Το ασφαλιστικό προϊόν είναι μια ΥΠΟΣΧΕΣΗ και ένα ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ».

Σοφόν το σαφές, σημειώνουμε σαν σχόλιο και προκρίνουμε τη συγκεκριμένη διατύπωση ως θέμα εκπαίδευσης των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών επί της ουσίας της.

2. «Η κρίση μείωσε τη συχνότητα των ατυχημάτων (σ.σ. στον κλάδο αυτοκινήτων) και έκανε ένα δώρο στην ασφαλιστική αγορά».

Όντας μέσα στα κοινώς παραδεκτά, η αλήθεια αυτή ίσως εξηγεί και τη σύνθεση της αγοράς από απόψεως και σχημάτων και στελεχών! Όμως, όπως όλοι παραδέχονται, μαζί με το τέλος της κρίσης, όποτε κι αν αυτό γίνει –γιατί θα γίνει–, και τα δώρα και οι δωροθέτες και οι δωρολήπτες δεν θα έχουν… αύριο!!!, λέμε εμείς.

3. «Το ποσοστό προμήθειας εν μέσω κρίσης αυξήθηκε στους διαμεσολαβούντες. Τώρα, επειδή οι τιμές έπεσαν λόγω ανταγωνισμού, αυτό έχει τελειώσει» (σ.σ. και πάλι, στον κλάδο αυτοκινήτων).

Πόσοι, αλήθεια, ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές το έχουν αποδεχθεί αυτό; Και όσοι το έχουν αποδεχθεί, αλλά και οι πολλοί που θα ακολουθήσουν, πώς θα αντιδράσουν ως επαγγελματίες; Θα συνεχίσουν να διεκδικούν το ανέφικτο ή θα προσαρμοστούν υπηρετώντας το επάγγελμά τους σε νέες επιλογές, δηλαδή στη διεύρυνση του φάσματος των ασφαλιστικών κινδύνων; Και αν συμβεί αυτό, το δεύτερο, πόσο προετοιμάζονται για να αποκτήσουν τη γνώση που απαιτεί η νέα πραγματικότητα και η φύση των νέων κινδύνων;
Οι φορείς, δηλαδή οι ασφαλιστικές εταιρείες, ανταποκρίνονται στη “ζήτηση” αυτή των επαγγελματιών;

4. «Ούτε εγώ, όταν ξεκίνησα να δουλεύω σε ασφαλιστική εταιρεία, πίστευα στην ασφάλιση, μέχρι που κάποιος μου εξήγησε ότι πρόκειται για ένα σοφό προϊόν και με βοήθησε να καταλάβω πόσα πράγματα δεν θα υπήρχαν και δεν θα γίνονταν, αν δεν υπήρχε η ασφάλιση».

Οι βασικές έννοιες πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί η ιδιωτική ασφάλιση είναι οι έννοιες του ασφαλιστικού συμφέροντος, του ασφαλιστικού κινδύνου και του ασφαλιστικού βάρους. Εάν ένας νομικός όπως ο κ. Θεόδωρος Κοκκάλας χρειάστηκε «κάποιον» να του εξηγήσει πόσα πράγματα δεν θα υπήρχαν και δεν θα γίνονταν αν δεν υπήρχε η ασφάλιση, αντιλαμβανόμαστε την εξαιρετική σημασία που έχει για την αγορά μας η ασφαλιστική εκπαίδευση των διαμεσολαβητών και πόσο ελάχιστα καλύπτει την ανάγκη αυτή ο απόλυτος κανονιστικός προσανατολισμός της αδειοδότησής τους από την εποπτεία. Φυσικά, στο σημείο αυτό, και πάλιν ευθύνη φέρουν και οι ασφαλιστικές εταιρείες.

5. «Είμαι αισιόδοξος για την ελληνική ασφαλιστική αγορά^. έχει προοπτική».

Το να αυτοδεσμεύεται ένας ηγέτης μιας εταιρείας ευρωπαϊκού και παγκόσμιου διαμετρήματος για το μέλλον, είναι ένα πολύ πολύ αισιόδοξο μήνυμα!

Ο κ. Κοκκάλας θα κληθεί να λειτουργήσει ατομικά προς αυτή την πιθανή κατεύθυνση και θα κριθεί για τα αποτελέσματά του.
Δεν θα διακινδύνευε, αν δεν ήταν σίγουρος για την επόμενη ημέρα.
Κι εμείς –γιατί όχι; – μαζί του!
Είθε!