Επιμένουμε να ζητάμε Οργανισμό Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών
Editorial Δεκέμβριος 2017
Δυστυχώς, κορυφαίο επίκαιρο γεγονός της ελληνικής πραγματικότητας ανεδείχθη η καταστροφή που έπληξε τη Δυτική Αττική, στις 15 Νοεμβρίου.
Μπροστά στο τραγικό γεγονός της απώλειας δεκάδων ζωών και της καταστροφής χιλιάδων νοικοκυριών, γίναμε για μια ακόμη φορά μάρτυρες ενός σκηνικού, όπου οι πάντες μετά πάντων διαπληκτίζονται για τις ευθύνες.
Στον βαθμό που μας επιτρέπεται, υποστηρίζουμε ότι η ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία αναλίσκεται, χρόνια τώρα (περισσότερα από τριάντα), να αναδείξει τη σημασία της πρόληψης αλλά και να εκπέμψει το μήνυμα της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των οικονομικών συνεπειών από τις φυσικές καταστροφές μέσα από τον Θεσμό της Ασφάλισης.
Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώνουμε ότι ούτε η οργανωμένη Πολιτεία αλλά και ούτε κάποια άλλα οργανωμένα συμφέρονται (τι άλλο να υποθέσουμε;) υπακούουν στη λογική και την ανάγκη της πρόληψης. Αντίθετα, επιλέγουν τη διαχείριση της ευθύνης, χωρίς κατάληξη και χωρίς απόδοση αυτής.
Σεισμοί, πυρκαγιές και πλημμύρες αποτελούν για την παγκόσμια ασφαλιστική κοινότητα κινδύνους που απειλούν τον σύγχρονο άνθρωπο και αντιμετωπίζονται ως προς τις οικονομικές τους συνέπειες αποτελεσματικά, όχι μόνον με την αποζημίωσή τους, αλλά και με την πρόληψή τους.
Τεράστια ποσά δαπανούν οι αντασφαλιστικές και ασφαλιστικές εταιρείες, όχι μόνον για να διαδώσουν την ανάγκη ασφαλιστικής κάλυψης των απειλουμένων ζωών και περιουσιών, αλλά και για να οργανώσουν τις υποδομές εκείνες που επιτρέπουν την ελαχιστοποίηση της καταστροφής, όπου και όποτε αυτή επέλθει.
Υποδεικνύουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, με τεχνογνωσία που δεν διαθέτουν ούτε καν οι κυβερνήσεις, τα αναγκαία μέτρα που μπορούν να καταστήσουν πιο ανθεκτικά των ανθρώπων τα έργα και να προστατέψουν των ανθρώπων τις ζωές.
«Το πολιτικό σύστημα πρέπει επιτέλους να αντιληφθεί ότι υπάρχουν λύσεις και εκτός παραδοσιακών δομών της δημόσιας διοίκησης και, επιπλέον, υπάρχει τεράστια διεθνής εμπειρία που μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα, χωρίς καμία επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Η γνωστή πολιτική κωλυσιεργία δεν μπορεί πλέον να γίνει αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία, δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει την υψηλότερη συχνότητα στην Ευρώπη, τόσο στις πυρκαγιές δασών όσο και στους σεισμούς και τις πλημμύρες».
Στα παραπάνω κατέληγε πρόσφατη μελέτη-άρθρο του καθηγητή κ. Μιλτιάδη Νεκτάριου που, δυστυχώς, καθίσταται κάθε μέρα επίκαιρο.
Τακτικό σφάλμα, πάντα κατά την ταπεινή μας γνώμη, του κεντρικού φορέα εκπροσώπησης των ασφαλιστικών εταιρειών, δηλαδή της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, είναι ότι δεν συντάσσεται συνολικά και δεν ασκεί την ολική της πίεση προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Ο κεντρικός φορέας έκφρασης των ασφαλιστικών εταιρειών, δηλαδή η ΕΑΕΕ, έχει πλεονέκτημα που δεν το έχει η καθεμία από μόνη της ασφαλιστική εταιρεία. Η ως εκ των πραγμάτων “ιδιοτέλεια” της κάθε ασφαλιστικής εταιρείας που στοχεύει σε εμπορική δραστηριότητα, όπως μπορούν να ισχυρισθούν κάποιοι, αποδυναμώνεται αποτελεσματικά ΜΟΝΟ μέσα από τη συλλογικότητα.
Αυτός είναι και ο λόγος που, ενώ χαιρετίζουμε την όποια κοινωνική ευαισθησία της καθεμιάς ασφαλιστικής εταιρείας μεμονωμένα όταν συμβαίνουν καταστροφικά γεγονότα, αυτό δεν μας αρκεί, αναζητώντας το κύρος της φωνής και της υπογραφής της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος.
Ως κλαδικό έντυπο, πρώτη φορά ασχοληθήκαμε με τις πλημμύρες του 1978. Ακολούθως, ζητήσαμε την υποχρεωτική ασφάλιση των κατοικιών, όταν αυτό συνέβη στη Γαλλία, με την ανάληψη της προεδρίας Μιτεράν.
Συνεχίσαμε με τους σεισμούς της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, τις πυρκαγιές της Ηλείας και επαναλαμβανόμαστε σήμερα!
Θα συνεχίσουμε, όσο ακόμα χρειαστεί…
Διαβάστε επίσης: Μπορούμε να υπερνικήσουμε τις φυσικές καταστροφές.
