Ενώπιον των ευθυνών μας! (Editorial Μάιος 2019)

Είναι επιτέλους ορατό πως κάτι αλλάζει στην Πατρίδα μας, σχετικά με τη θεώρηση του θεσμού, του ρόλου και της αποτελεσματικότητας της ιδιωτικής ασφάλισης. Αλλάζει και εκ μέρους των καταναλωτών και εκ μέρους της πολιτικής.

Χρειάστηκαν μόλις επτά (!) δεκαετίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. “χρειάστηκαν” τραγελαφικά έως προβληματικά νομοθετήματα αλλά και παραλείψεις. “χρειάστηκε” παραμόρφωση μεθοδευμένη πολιτικοϊδεολογικά ενάντια στον θεσμό. “χρειάστηκαν” βαριές παρωπίδες του συνδικαλιστικού κινήματος…

Όλα αυτά αλλά και άλλα, όχι ήσσονος σημασίας γεγονότα, όπως η ανύπαρκτη έως αμφιλεγόμενη εποπτεία του κλάδου, οι παρουσίες φορέων και προσώπων που πλήγωσαν με την ύπαρξη και τη δραστηριότητά τους τον θεσμό και, τέλος (τρόπος του λέγειν…), το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς, που δεν “συγκίνησε” μεγάλους ξένους ασφαλιστές και αξιόλογους ομίλους παγκόσμιας εμβέλειας, ώστε να επιδείξουν τη σοβαρότητα που θα περίμενε κανείς στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, συνετέλεσαν σε καταστροφική καθυστέρηση. Ο κανόνας ως προς το τελευταίο δεν αναιρείται από εξαιρέσεις, αλλά αντίθετα ενισχύεται από εξαγορές και συγχωνεύσεις!

Η ελληνική ασφαλιστική αγορά, ακόμα και τα σαράντα σχεδόν τελευταία χρόνια που είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν έχει να επιδείξει σημάδια ικανά να δημιουργήσουν αίσθηση σύγκλισης με τις προηγμένες ασφαλιστικά ευρωπαϊκές χώρες.

Δυστυχώς, πολλά θα μπορούσαμε να πούμε και για το παρελθόν και για τους πρωταγωνιστές του. Κυρίως, όμως, οι έχοντες την πολιτική ευθύνη της χώρας πρέπει να χρεωθούν και να παραδεχθούν την ανεπάρκειά τους απέναντι στον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης.

Χαρακτηριστικά βιώσαμε:

• Τον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Εμπορίου, κ. Σωτήρη Χατζηγάκη, εν έτει 1991, συνοδεύοντας τον Έλληνα Πρωθυπουργό σε επίσημο ταξίδι στην Πορτογαλία, να μας δηλώνει ότι «ουδέν έχει να πράξει η Κυβέρνηση για την ιδιωτική ασφάλιση. Όλα τα ρυθμίζουν πλέον οι Κοινοτικές Οδηγίες!».
• Τον νυν Υπουργό, κ. Γιώργο Σταθάκη, να μας δηλώνει, παραμονές ανάληψης από την παράταξή του των κυβερνητικών ευθυνών: «Μακριά από μας η Ιδιωτική Ασφάλιση».
  Πολλά θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, αλλά εδώ και τώρα δεν ωφελούν.

Η πρωτοφανής οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα την τελευταία δεκαετία, η απόλυτη απαξίωση του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης, η τραγική υπογεννητικότητα των Ελλήνων, αλλά και η έξαρση των φυσικών καταστροφών ίσως είναι οι γενεσιουργές αιτίες μιας άλλης –έστω και καθυστερημένης τραγικά– θεώρησης του θεσμού, του ρόλου και της αποτελεσματικότητας της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Σήμερα, εν έτει 2019, και οι πολίτες και οι πολιτικοί αρχίζουν να εξοικειώνονται με έννοιες όπως εκείνες περί κεφαλαιοποιητικού ασφαλιστικού συστήματος, περί Συνεργασίας Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, περί Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Ημιμάθειες, ταμπού και ιδεοληψίες του παρελθόντος δεν αντέχουν να ανακόψουν το ρεύμα, το κλίμα, την πραγματικότητα.

Η Ιδιωτική Ασφάλιση πέπρωται, αν όχι από μόνη της ίσως συμπληρωματικά, να επιφέρει, να προσφέρει λύσεις και στο Συνταξιοδοτικό, και στην Υγεία και την Περίθαλψη, και στις Φυσικές Καταστροφές.

Είναι βαριά και τεράστια η ευθύνη των όσων εκπροσωπούν σήμερα την ελληνική ασφαλιστική αγορά, για το εάν θα αξιοποιηθούν οι συγκυρίες και μπορέσουμε, έστω και μετά από δεκάδες χρόνια, να ξυπνήσουμε και να ενεργοποιήσουμε τον θεσμό, προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και της εθνικής μας οικονομίας.

Η σύμπραξη όλων των σοβαρών και υπεύθυνων φορέων και στελεχών της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς είναι αναγκαία και καθοριστική.

Οι ευθύνες των επωνύμων αλλά και των ανωνύμων είναι τεράστιες.