Ενδείξεις που επιτρέπουν αισιοδοξία (Editorial, Νοέμβριος 2019)
Mέσα από την τρέχουσα ύλη του περιοδικού μας «Α.Α.» προκύπτει “ανάγλυφα” η αναβάθμιση της εικόνας της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς. Αναβάθμιση που προκύπτει ορατά, ίσως με αργά βήματα, πλην όμως σταθερά και ουσιαστικά.
Οι “απώλειες” του ανθρώπινου δυναμικού, των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών κυρίως, επιφέρει –και είναι η δικαίωση του ουδέν κακόν αμιγές καλού– την άνοδο της μέσης ποιότητας των επαγγελματιών.
Τα αντικείμενα και η εστίαση σε σύγχρονες και περίπλοκες ασφαλιστικές ανάγκες δημιουργούν ευκαιρίες στους μη παραδοσιακούς ασφαλιστές, εκείνους δηλαδή που δεν είναι απλά πωλητές της… πώλησης.
Η συγκέντρωση στην ανάλυση των αναγκών και στις προτάσεις για την κάλυψή τους απαιτεί σύνθετη γνώση και, κυρίως, συνείδηση του ρόλου του ασφαλιστή, που πρέπει να βρίσκεται ένα βήμα μπροστά και από τον κίνδυνο αλλά και από την τεχνολογία.
Μπορεί –και όλοι το έχουμε διαπιστώσει– οι ηγεσίες των εταιρειών να μην είναι χαρισματικές, όπως άλλοτε. Αναμφίβολα, όμως, τόσο τα στελέχη όσο και οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές δείχνουν να υπηρετούν ευπρόσωπα και αποτελεσματικά τον Θεσμό! Γι’ αυτό και ο Θεσμός ξεφεύγει μέρα με τη μέρα από τη δογματική αλλά και την κοινωνική απαξίωση.
Συμβάλλει ασφαλώς και το οικονομικό και πολιτικό κλίμα. Όμως, χωρίς να το υποτιμάμε, δεν είναι πλέον αυτό το καθοριστικό στοιχείο.
Μικρές και συχνές ή σπάνιες αστοχίες και συμπεριφορές υπάρχουν ακόμη και πάντα θα υπάρχουν. Οι γενιές δεν αλλάζουν αυτόματα από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλάζουν όμως κι αυτές μαζί με τα πράγματα.
Κρατάμε, μάλιστα, μικρά καλάθια! Κρατάμε, όμως, πλέον καλάθια! Δεν πάμε με άδεια χέρια!
Εξαιρετικό ενδιαφέρον προβλέπουμε ότι θα έχει και η ελληνική ασφαλιστική αγορά ως αντικείμενο δράσης αλλά και η σύνθεση της αγοράς αυτής σε Φορείς και Πρόσωπα.
Η μεγάλη ανέκαθεν δυσκολία στη στρατολόγηση νέων ασφαλιστών παραμένει. Θέλουμε ιδιαίτερα να επισημάνουμε κάτι που ισχύει σε αγορές πιο προηγμένες από τη δική μας, την ελληνική. Δεν υπάρχει πλέον έδαφος για… δεύτερη δουλειά, αλλά δεν αντέχει κιόλας το επιχείρημα, ότι σε αυτή τη δουλειά του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή βγαίνουν πολλά χρήματα.
Εκτός από τις απολαβές, το ζητούμενο πρωτίστως θα λέγαμε ότι είναι η ιδιότητα, η αξιοπρέπεια και το κύρος. Να μπορεί κανείς να πει ότι είναι όχι απλώς ένας πωλητής ασφαλειών, αλλά ένας σύμβουλος διερεύνησης δυνατοτήτων που αποτρέπουν τα οικονομικά ναυάγια.
Ο χρηματοοικονομικός σύμβουλος ασφαλίσεων είναι ένας χρήσιμος, ποιοτικός, καθόλου ευκαιριακός επαγγελματίας, που συμβουλεύει το άτομο, προειδοποιεί τον επιχειρηματία και ελαφρύνει το κράτος από τις υποχρεώσεις του για κοινωνική αλληλεγγύη.
Αυτό το προφίλ δεν αρνούνται οι νέοι να το υπηρετήσουν. Και αυτοί οι νέοι μπορούν κάλλιστα να “στρατευθούν” στις τάξεις των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών και να παραμείνουν.
