H έκθεση “Restless Speed” της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη θα παρουσιαστεί από τις 15 Δεκεμβρίου και ώρα 19.00, στον πολυδιάστατο χώρο τέχνης “ΣΤΟart KΟΡΑΗ” της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Σημειώνεται πως τον Νοέμβριο 2016, η ζωγράφος παρουσίασε την έκθεση “Αrt in Movement” στο Μιλάνο και στο ιστορικό Palazzo Giureconsulti με την ευγενική χορηγία της Εθνικής Ασφαλιστικής, φυσική συνέχεια της οποίας είναι η έκθεση έργων Φόρμουλα 1 της ζωγράφου.

Η Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη 1976-1981. Παίρνει το πτυχίο της με έπαινο και το 1981, με υποτροφία του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, ξεκινάει της μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας απ’ όπου το 1986 παίρνει το διδακτορικό της.

Έργα της υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στο Μουσείο ASAMA της Ακαδημίας των Σπορ στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α., στο National Museum of Women in the Arts στην Washington, στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Βόλου, στην Τράπεζα Πειραιώς, στην Εθνική Τράπεζα, στο μουσείο ΒΟΡΡΕ, στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάνης, στο Μουσείο της Βαρκελώνης, στο κτήριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, στο Μουσείο Automobililanborghini στην Ιταλία, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στη Γενική Τράπεζα, στο Μουσείο Jeantodt -Ferrari, σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς και στις εταιρείες Fiat, Gerrari, Lamborghini Mercedes κ.α.

H Ιστορικός Τέχνης-Αρχαιολόγος, κα Μαργαρίτα Δρίλλια, γράφει για τη ζωγράφο:

«Η Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη συνδέει συνειρμικά την αισθητή έννοια της ταχύτητας με τη σταθερή και αμετάβλητη ανάγκη για ελευθερία που της επιβάλλει η φύση της.

Το αίσθημα έλλειψης κάθε περιορισμού και ανεμπόδιστης, αδέσμευτης εξωτερίκευσης φανερώνεται στο μέγιστο στα έργα της Φόρμουλα 1, φορτωμένα με το ασυμβίβαστο πάθος και το κύριο εκφραστικό μέσο της Μίνας: τον ιδιαίτερο, αυτοδύναμο και χαρακτηριστικό τρόπο χρήσης των χρωμάτων.

Η ζωγράφος ξεκίνησε να αποτυπώνει στον καμβά της το ερέθισμα που της προκαλεί το αντικείμενο «αυτοκίνητο» και όσα εκπορεύονται από τη φόρμα του, την κίνηση και την ταχύτητα του, στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Η θεματική των αγωνιστικών αυτοκινήτων -σχεδιαστικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων- πέρα από το ό,τι αποδεικνύει τη στενή σχέση της με το σύγχρονο περιβάλλον, της δίνει τη δυνατότητα να ευαισθητοποιήσει τόσο το οπτικό όσο και το ακουστικό νεύρο, καθώς ο θεατής «ακούει με τα μάτια» τον εκκωφαντικό ήχο της μηχανής και τη θηριώδη τριβή του ελαστικού στην άσφαλτο. Και στην αφετηρία, το θέμα της προσφέρει το μέσο να αποτυπώσει τη θέαση της «αθέατης» έντονης και επίπονης προσπάθειας του αγώνα ταχύτητας και επικράτησης, όχι επί των άλλων -στη συγκεκριμένη οδηγών- αλλά επί του χρόνου.

Η Μίνα καταφέρνει να ενώσει σε μία συνέχεια τις τρεις διαστάσεις του χώρου, το πλάτος και το ύψος που ορίζονται από την επιφάνεια του καμβά της και το μήκος ή αλλιώς βάθος που δημιουργεί η πινελιά της, με τη διάσταση του χρόνου (η ταχύτητα ορίζεται από το διάστημα που διανύει ένα σώμα στη μονάδα χρόνου), δημιουργώντας τελικά πολύπτυχα έργα που εκτείνονται σε τέσσερις κατευθύνσεις: το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τη διάρκεια».