“Εισπράττουμε” οργή των ασφαλιστών για κυβερνητική πρωτοβουλία

Για μια ακόμη φορά, η καθολική εφαρμογή του… “βλέποντας και κάνοντας” αποδεικνύεται μοιραία.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ούτε και να εξηγήσουμε τα κίνητρα που οδήγησαν στη σύνταξη του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κρατική αρωγή προς επιχειρήσεις για φυσικές καταστροφές και συντονισμός σχετικών θεμάτων», το οποίο έχει τεθεί σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση μέχρι την 1^η Μαρτίου.

Με το εν λόγω σχέδιο νόμου, επιχειρείται μεταξύ άλλων να θεσμοθετηθεί επιχορήγηση ασφαλισμένων επιχειρήσεων, όπως διαβάζουμε στο άρθρο 5: «1. Για τις επιχειρήσεις της παρ. 1 του άρθρου 2, οι οποίες έχουν ασφαλιστήριο συμβόλαιο, εφαρμόζονται τα άρθρα 2 και 3, τηρουμένων των λοιπών προϋποθέσεων, για το ποσό της ζημίας το οποίο δεν καλύπτεται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
2. Για την εφαρμογή του άρθρου 3 απαιτείται η ολοκλήρωση της διαδικασίας προσδιορισμού του ποσού της ζημιάς που καλύπτεται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο».

Στην Ανάλυση των Συνεπειών της Ρύθμισης διαβάζουμε: «Με το άρθρο 5 ρυθμίζονται αυτοτελώς τα θέματα επιχορήγησης επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Με στόχευση την κινητροδότηση της ιδιωτικής ασφάλισης, ρυθμίζεται ότι οι ασφαλισμένες επιχειρήσεις μπορούν να λαμβάνουν επιχορήγηση επιπλέον της αποζημίωσης για το ποσό της ζημίας το οποίο δεν καλύπτεται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Περαιτέρω, προς αποτροπή της καταβολής επιχορήγησης για ποσό καλυπτόμενο από την ιδιωτική ασφάλιση με πρόκληση αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών, ορίζεται ότι, για την εφαρμογή των διατάξεων της επιχορήγησης, απαιτείται η προηγούμενη ολοκλήρωση της διαδικασίας προσδιορισμού του ποσού της ζημιάς που καλύπτεται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο».

Με βάση τα όσα προβλέπονται γενικότερα στο σχέδιο νόμου (δείτε εδώ το σχέδιο νόμου) αναρωτιόμαστε:

• Πόθεν προκύπτει κινητροδότηση της ιδιωτικής ασφάλισης;
• Γιατί να ασφαλιστεί μια επιχείρηση, όταν διά νόμου προβλέπεται υποχρέωση κρατικής αποζημίωσης σε περίπτωση που επέλθει φυσική καταστροφή; Αυτό από μόνο του δεν συνιστά απαξίωση του Θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης;
• Γιατί, αντί να δώσει ουσιαστικά κίνητρα στις επιχειρήσεις για να ασφαλιστούν, έρχεται και επικαιροποιεί παλαιά νομοθετήματα, που έχουν έντονα επικριθεί;
• Εγείρονται ή όχι θέματα αντισυνταγματικότητας, αφού νομοθετεί υπέρ επιχειρήσεων;
• Γιατί προβλέπεται η αποζημίωση-κρατική αρωγή να είναι ακατάσχετη;
• Θα δημιουργήσει ή όχι τεράστια γραφειοκρατία, αφού προβλέπει την έκδοση σχετικών ερμηνευτικών διατάξεων;
• Υπάρχει ή όχι τραπεζική ωφέλεια από τη μεθόδευση που επιχειρείται;

Δυστυχώς, η ημιμάθεια όχι μόνο των θεσμοθετούντων, αλλά και των συμβούλων των υπουργών, που προσθέτουν μέτρα εντυπώσεων στην άβυσσο της άγνοιας των προϊσταμένων τους, αλλά και αυτοί κυρίως που υπογράφουν τέτοια νομοθετήματα συντελούν σε μια πλήρη σύγχυση ως προς τα όρια δικαιοδοσίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

Πυροδοτούν –και αυτό είναι το χειρότερο– μεθοδεύσεις προς άγραν ανήθικου οφέλους από όλους εκείνους που το ατύχημα επιδιώκουν να το καταστήσουν ευτύχημα!

Οι ασφαλιστικές εταιρείες και όλος ο κόσμος της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς γελάει κατ’ αρχάς, αλλά και εξοργίζεται με… μέτρα αρωγής που γεννούν τέτοιοι νόμοι.

Ως προς τα ασφαλιστικά έντυπα που σπεύδουν να χειροκροτήσουν τέτοια εξαμβλώματα, λυπούμεθα που δεν συμβουλεύονται τους έστω και λίγους επαΐοντες αναγνώστες τους.

Η εξειδίκευση δεν απονέμεται, κύριοι συνάδελφοι!

Τέλος, με αγωνία περιμένουμε την επίσημη έκφραση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, η οποία είναι και ο πλέον αρμόδιος φορέας για να τοποθετηθεί στο πλαίσιο της διαβούλευσης.

Δημήτρης Ρουχωτάς

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News