H ευθύνη των καπεταναίων της ασφαλιστικής αγοράς
Υπάρχουν πολλά “ναυάγια” που δυσκολεύουν τον πλου στο λιμάνι της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς. “Ναυάγια” επώνυμα, ελληνικής και ξένης ιδιοκτησίας. Οι “καπεταναίοι”, είτε είναι δικά μας παιδιά είτε εξ εσπερίας, οφείλουν να…
Στη μακρόχρονη επαγγελματική μας διαδρομή διδαχθήκαμε από τα γεγονότα, τη γέννησή τους, τη διάρκειά τους και την κατάληξή τους.
Με βάση αυτές τις διδαχές πορευόμαστε και επιχειρούμε να ερμηνεύουμε συμπεριφορές και να προβλέψουμε τις συνέπειές τους.
Άλλωστε, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη λαϊκή σοφία που ισχυρίζεται… εξ όνυχος τον λέοντα.
Η έγκαιρη αναγνώριση του “ίχνους” επιτρέπει να αναγνωριστεί το “είδος” πριν αυτό εμφανιστεί, και φυσικά, πριν εκδηλώσει τις συνέπειες που εκ του χαρακτήρος προκύπτουν.
Πολλές φορές έχουμε υπερασπιστεί τη θεωρία, ότι η διοίκηση μιας ασφαλιστικής εταιρείας είναι απαιτητική ως προς τα προσόντα και σύνθετη ως προς τις δεξιότητες.
Έχουμε προβληματιστεί με την άνοδο και πτώση σχημάτων στην ασφαλιστική βιομηχανία και έχουμε παρατηρήσει και τα φαινόμενα που προδικάζουν την άνοδο και τα γεγονότα που, κατά συρροήν εμφανιζόμενα, οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στην πτώση και την ανυποληψία.
Η ελληνική ασφαλιστική αγορά, ασφαλώς και αναντίρρητα, είναι μικρή και ρηχή σε εμβέλεια και όγκο. Αυτό όμως ακριβώς είναι που την κάνει χαρακτηριστική, και για όσους καταφέρνουν να επιβιώνουν και να διακρίνονται και για τους άλλους, τους πολλούς, που αποτυγχάνουν και εξαφανίζονται.
Στα μεταπολεμικά και όχι μόνον μεταπολιτευτικά χρόνια, όπου πολλές φορές το οικονομικό και πολιτικό status quo άλλαξε στον τόπο μας, άνθρωποι και σχήματα κατέκτησαν πρόσκαιρα τις κορυφές και θαυμάστηκαν. Συνήθως, όμως, αυτό που ακολούθησε ήταν το γκρέμισμα και η ασυνέχεια αλλά και, καμιά φορά, η ολέθρια συνέπεια!
Συμπεριφορές επαρμένες, η άγνοια της ασφαλιστικής επιστήμης αλλά και της ασφαλιστικής Ηθικής, η κατασπατάληση του Κεφαλαίου της Φήμης και, τέλος, η υποτίμηση της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας της αγοράς, οδήγησαν στο να υπάρχουν πολλά “Ναυάγια”, που δυσκολεύουν τον πλου στο λιμάνι της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
“Ναυάγια” επώνυμα, ελληνικής και ξένης ιδιοκτησίας, που κατέληξαν στα αβαθή της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, ουδέποτε ανελκύστηκαν, κι έτσι, ακόμη κι άχρηστα, δυσκολεύουν όλους –και αυτούς που θέλουν να αποπλεύσουν και αυτούς που θέλουν σε εισπλεύσουν.
Οι “καπεταναίοι” στην ασφαλιστική αγορά της Ελλάδας, είτε είναι δικά μας παιδιά είτε εξ εσπερίας, οφείλουν, πέρα και έξω από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, να διαθέτουν και να χαρακτηρίζονται ευδιάκριτα από ΕΥΘΥΝΗ.
ΕΥΘΥΝΗ απαιτεί ο σεβασμός του ονόματος του πλοίου που κυβερνάς, του πληρώματος που διαφεντεύεις, της προσδοκίας των συναλλασσόμενων που σε εμπιστεύτηκαν και πλήρωσαν τον… ναύλο.
Η ΕΥΘΥΝΗ, τέλος, πρέπει να αποδίδεται και στο τέλος κάθε ταξιδιού και να κοινοποιείται δημοσίως για παραδειγματισμό, είτε του ευκταίου είτε του απευκταίου.
Δυστυχώς, τα παραπάνω δεν λειτουργούν στην ελληνική ασφαλιστική αγορά σήμερα.
Ενώ συμβαίνουν…
ενώ εξελίσσονται…
Ο πατέρας του γράφοντος σημείωνε στερεότυπα σε ανάλογες περιπτώσεις: «Δεν έχουν αυτοί οι κύριοι μέση για φουστανέλα»!
Πόσο δίκιο είχε ο πατέρας μου!
Δημήτρης Ρουχωτάς
Υ.Γ.: Στην ευθύνη του αναγνώστη εναπόκειται να αναγνωρίσει ποιους αφορά το σχόλιό μου.
