Editorial Σεπτεμβρίου: Ανασύνταξη, τώρα!
Ποιος είναι εκείνος ο πολιτικός σχηματισμός που διαθέτει σχέδιο ανάπτυξης του Θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης;
Αντί άλλης απάντησης, εισπράττουμε επηρμένες δηλώσεις κοινωνικής, τάχατες, ευαισθησίας (ιδέ πρόσληψη καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών ή το πεντάευρο στα νοσοκομεία) ή υποσχέσεις παντός καιρού και παντός επιτηδεύματος, για μειώσεις φορολογικών συντελεστών επί ακινήτων ατόμων και κινητών ακινήτων…
Το αποδεδειγμένο γεγονός της ασχετοσύνης του πολιτικού μας δυναμικού, απ’ άκρου εις άκρον, περί του Θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης, ασφαλώς και δεν καλύπτεται από τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες και τις εγκυκλίους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προς το υποκατάστημά της, την Τράπεζα της Ελλάδος.
Η ανεπάρκεια της γνώσης, που οδηγεί στην υποτίμηση του ρόλου της Ιδιωτικής Ασφάλισης, πέρα από τα ιδεολογικά και κοσμοθεωρητικά κριτήρια, είτε δηλαδή λέγεσαι π.χ. Μαυραγάνης είτε …Σταθάκης, φοβούμεθα ότι δεν είναι προνόμιο αποκλειστικά των πολιτικών.
Φοβούμεθα, και το διατυπώνουμε με ευθύνη και παρρησία, ότι η ελληνική ασφαλιστική αγορά, πλέον των άλλων, υφίσταται και τις συνέπειες επαρκούς ελλείμματος στην εικόνα της, και στην Κοινωνία και στη Διοίκηση.
Με άλλα λόγια θα λέγαμε ότι λείπουν κομμάτια από την εικόνα σχετικά με το τι κάνει μια ασφαλιστική εταιρεία. Μια εταιρεία, που προσφέρει θέσεις εργασίας, εισφέρει φόρους, αποθεματοποιεί και αποταμιεύει, επενδύει και ερευνά, ασκεί κοινωνική δραστηριότητα, εκπαιδεύει και τελικά…, πολύ τελικά, αποζημιώνει καταστροφές ατόμων, ομάδων, κλάδων και –ο μη γένοιτο– κρατών.
Και πριν από την κρίση υπήρχε το έλλειμμα αυτό στην ασφαλιστική μας βιομηχανία, αλλά η πορεία των κερδών δεν “επέτρεπε” στις ηγεσίες των ασφαλιστικών εταιρειών να προβληματίζονται.
Τα ασφάλιστρα, αν και όταν δεν τα παρήγαγαν οι Ασφαλιστές, τα παρήγαγαν οι Τράπεζες. Και αυτό βόλευε.
Τα κέρδη των επενδύσεων κάλυπταν τις ανεπάρκειες αλλά και τις στρεβλώσεις στην κοστολόγηση των ασφαλιστικών προϊόντων.
Οι ex gratia αποζημιώσεις προς διάφορα οικονομικά και πολιτικά κέντρα δεν επέτρεπαν την κοινολόγηση του κύριου έργου της ασφαλιστικής δραστηριότητας.
Η ασφαλιστική βιομηχανία έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία της στην κοινωνία, όταν απέτυχε να σταθεί ενιαία και ορθολογιστικά απέναντι στα συμφέροντα των ιδιωτικών νοσοκομείων και των κλινικών. Επέλεξε τη συρρίκνωση των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών και την ανάπτυξη του bancassurance, εστράφη στις direct πωλήσεις και έχασε την ανθρωποκεντρική επαφή του ασφαλιστή με τον καταναλωτή, και πολλά άλλα…
Έχει τις ευθύνες του και ο πληθυσμός της ασφαλιστικής μας αγοράς.
Τώρα, όμως, είναι η ώρα της επί μηδενικής βάσεως ανασύνταξης.
Τώρα, που η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι καθολική, πρέπει να αναδειχθεί το μέγεθος, η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της ασφαλιστικής δραστηριότητας.
Άλλως, σε λίγα χρόνια, δεν ξέρουμε τι θα έχει απομείνει από την Ελλάδα, που τη βλάπτουμε τόσο πολύ οι Έλληνες. Οι Έλληνες με τα πολλά χαρίσματα και τις λίγες αρετές, όπως έγραφε ο Άγγελος Βλάχος.
