Editorial Σεπτεμβρίου: Αφιερωμένο στην ΤτΕ

Είναι της μοίρας μας γραφτό, τη στιγμή που άλλοι, ίσως πιο άξιοι από μας, ασχολούνται με τα ταφικά αναθήματα, εμείς, πεζά και ταπεινά, να ασχολούμαστε με τον ενταφιασμό της λογικής, το καμουφλάρισμα της σκοπιμότητας ή, στην καλύτερη περίπτωση, με τις συνέπειες πρωτοβουλιών ανθρώπων που μαθητεύουν …εποπτεύοντας!

Είναι βέβαιη και αναπόφευκτη η ολιγοπωλιακή πλέον μορφή της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, πράγμα για το οποίο εργάστηκαν επί δεκαετίες σταθερά οι ενδιαφερόμενοι.

Η ελληνική ασφαλιστική αγορά συνίσταται σήμερα από 5-6 παγκόσμιου βεληνεκούς παίκτες (ίσως και 13, για να ακριβολογούμε, τη στιγμή αυτή) και 17 ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες, ζώσες τουλάχιστον προς το παρόν.

Η ΤτΕ –ένας επόπτης την υπογραφή του οποίου χρειαζόταν και χρειάζεται ο κλάδος, για να αντλήσει κύρος και φερεγγυότητα–, πρακτικά μαθαίνει ένα αντικείμενο, το οποίο όχι μόνον ήταν έξω από τη σκοπιμότητα που γέννησε το σχήμα της, αλλά πολύ περισσότερο και το πολύ χειρότερο ανέλαβε ακριβώς τη χρονική στιγμή που η παγκόσμια ασφαλιστική βιομηχανία επανεξετάζει τις πρακτικές της και υπερασπίζεται την ιδιαιτερότητά της, μέσα στο νέο χρηματοοικονομικό περιβάλλον.

Όταν, τότε, έκοψαν ένα κομμάτι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, για να δημιουργήσουν την Τράπεζα της Ελλάδος, και ενώ η Ελλάδα είχε αναλάβει το τίμημα των χείριστων πολιτικών και οικονομικών επιλογών της, ακόμη και τότε υπήρχαν Έλληνες που μπορούσαν να συνεννοηθούν, να υποδείξουν και να διαπραγματευτούν, έστω και για την τιμή των όπλων, ρυθμιστικές και κανονιστικές λειτουργίες.

Σήμερα, πολύ φοβούμεθα και μακάρι να διαψευσθούμε από τα γεγονότα, η ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία θα υποστεί τις πειραματικές παρεμβάσεις στελεχών που αγχώνονται να επιδείξουν, σε κέντρα που δεν γνωρίζουν, ότι μπορούν να ανταποκριθούν, να ακολουθούν, να μην ενοχλούν.

Οι σημερινοί επόπτες κρατούν αποστάσεις από τους ανθρώπους της αγοράς. Η εποπτική σκοπιμότητα δεν συνδυάζεται με την επικοινωνία, με αποτέλεσμα το γνωστικό αντικείμενο να τους διαφεύγει.

Η εξυγίανση της αγοράς απαιτεί και προϋποθέτει την ύπαρξη αγοράς. Αγορά, όμως, ασφαλιστική. Αγορά που διαχειρίζεται κινδύνους. Αγορά που οι κανονιστικές ρυθμίσεις διευκολύνουν το αντικείμενο και δεν το μεταλλάσσουν.

Η ασφαλιστική επιστήμη βασίζεται στα Μαθηματικά, στις πιθανότητες, και διέπεται από την πρόβλεψη και την πρόληψη, τη σύγκριση και την αναγωγή.

Σε όλες τις ασφαλιστικές αγορές του κόσμου, χιλιάδες στελέχη μελετούν τα οικονομικά στοιχεία και αποτελέσματα των ασφαλιστικών εταιρειών και πάνω σε αυτά χτίζουν στρατηγικές. Είτε ασχολούνται με ασφαλίσεις κινδύνων του Διαστήματος, είτε Φυσικών Καταστροφών, είτε Ενυπόθηκων Δανείων, οι ασφαλιστές δημοσιεύουν στοιχεία συνολικής παραγωγής και επιμέρους κλάδων. Υπάρχουν εκατομμύρια μη ασφαλιστές επαγγελματίες που ενδιαφέρονται για τα στοιχεία και εργάζονται πάνω σε αυτά. Υπάρχουν φοιτητές και σπουδαστές που μαθητεύουν την ασφαλιστική επιστήμη και την ασφαλιστική πρακτική. Υπάρχουν και οι καταναλωτές, που επίσης ενδιαφέρονται.

Τίποτε άλλο. Με πολύ σεβασμό στη δουλειά που στον καθένα έχει ανατεθεί να φέρει εις
πέρας.