Editorial Οκτωβρίου: Ανασύνταξη, τώρα! Νο 2

Σε συνέχεια του Editorial του προηγούμενου μηνός –ευχαριστούμε για τα καλά σας σχόλια– και με αφορμή την παρουσία και τα λεχθέντα στην  Ύδρα του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών, κ. Νίκου Φράγκου, επανερχόμαστε…

Ο καθηγητής Φράγκος ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών επιχείρησε, με την παρουσία του αλλά και την ομιλία του στη 17η Συνάντηση της Ύδρας, να αμβλύνει κάπως την αρνητική τοποθέτηση της Κυβέρνησης απέναντι στον Θεσμό και τους ανθρώπους της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Αφού με νόημα διευκρίνισε ότι το Υπουργείο Οικονομίας ασχολείται με τη δραστηριότητα εκείνη της Ασφαλιστικής Βιομηχανίας που έχει να κάνει με τον Καταναλωτή, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών είναι αρμόδιο για τη σύνταξη και την εφαρμογή των κανονιστικών ρυθμίσεων σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος, άφησε ανοιχτό προς συζήτηση τον ρόλο της Ιδιωτικής Ασφάλισης και τη συμμετοχή της στον δεύτερο και τρίτο Πυλώνα.

Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αλλά και από του βήματος του Συνεδρίου, ο κ. Γενικός ήταν σαφώς διαλλακτικότερος του Υπουργού Σταθάκη ως προς τον ρόλο της Ιδιωτικής Ασφάλισης, ήταν όμως και πολύ προσεκτικός, να μη δεσμευτεί ούτε να διαφοροποιηθεί πολιτικά.

Δεν δέχτηκε σαν ικανοποιητικές τις επιδόσεις των ασφαλιστικών εταιρειών στον τομέα του εκσυγχρονισμού της λειτουργίας τους, προτρέποντάς τες να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν περαιτέρω τις τεχνολογικές εξελίξεις για να αναπτύξουν τις εργασίες τους. Προέτρεψε επίσης γενικότερα σε μεγαλύτερη προσπάθεια, προκειμένου να πείσουν οι Ασφαλιστές την Κυβέρνηση για τον ρόλο και τη συνεισφορά τους στην εθνική οικονομία.

Στο μόνο που ήταν σαφής και θετικός ο κ. Φράγκος ήταν στη δημιουργία Ιδιωτικών Ταμείων Συντάξεων.

Με αυτά, αλλά και άλλα, καταλήγουμε ότι χρειάζεται δουλειά εκ μέρους αυτών που ηγούνται της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας.
Δουλειά που, εκ του αποτελέσματος, δεν έχει γίνει.
Δουλειά που δεν πρέπει να εξαντλείται σε προσωπικές επαφές και ισορροπίες.
Δουλειά που απαιτεί τη συστράτευση όλου του κλάδου. Ευγενών και πληβείων.

Η ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία σαφώς υφίσταται και αυτή τα πλήγματα και τις επιπτώσεις της γενικότερης ζοφερής οικονομικής κατάστασης. Πλην όμως, σαφώς καταγράφει ατέλειες και αδυναμίες ίδιων χαρακτηριστικών.

Η εικόνα της, όχι μόνον στα μάτια των καταναλωτών αλλά και σε εκείνα της πολιτικής – κυβερνητικής εξουσίας, δεν είναι η δέουσα.

Ως προς αυτό, υπάρχουν ευθύνες και ανάγκη αυτοκριτικής.