Editorial, Ιούνιος 2018: «Βαβέλ» οι Εκθέσεις Φερεγγυότητας

Οι Εκθέσεις για τη Φερεγγυότητα και τη Χρηματοοικονομική Κατάσταση των ασφαλιστικών επιχειρήσεων εκθέτουν την εικόνα της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας. Δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτό είναι θετικό.

Οι “δημοσιεύσεις” των ασφαλιστικών εταιρειών αποτελούν τον ορισμό «Βαβέλ», καθότι οι δυνατότητες (υποτίθεται των Καταναλωτών) είναι σχεδόν ανύπαρκτες, όχι μόνον για την κατανόησή τους αλλά και για οποιαδήποτε συγκριτική παράθεση, με εμφανή και αποτελεσματική την πρόθεση η κάθε ασφαλιστική εταιρεία να δημοσιοποιήσει «με άλλα λόγια…» ό,τι προσθέτει στην εικόνα της.

Στις Εκθέσεις Φερεγγυότητας που δημοσίευσαν οι εταιρείες για τα πεπραγμένα τους τα δύο αυτά χρόνια (2016 και 2017) βρίσκει ο αναγνώστης, μεταξύ των άλλων, απίθανες γραμμικές παραστάσεις και διαγράμματα, “μπάρες” απεικόνισης που απαιτούν… υποδεκάμετρο για την προσέγγιση αριθμών, μετρήσεις περί αναγνωρισιμότητας της εταιρείας, κέρδη προ φόρων ή μεικτά ασφάλιστρα, εγγεγραμμένα τοιαύτα και “συγκριτικά” ποσοστά των τελευταίων χρήσεων, που για να τα βρεις πρέπει να ανατρέξεις είτε σε λογιστικές καταστάσεις είτε σε ισολογισμούς περασμένων χρήσεων!

Την ίδια στιγμή και για τον απολύτως ξεκάθαρο Δείκτη Φερεγγυότητας φαίνεται πως χρειάζεται να δοθούν εξηγήσεις και διευκρινίσεις, όχι μόνο στους καταναλωτές αλλά και στους δημοσιογράφους. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από τις παρανοήσεις και τα υπονοούμενα που ορισμένα δημοσιεύματα άφηναν, σχολιάζοντας τα μεταβατικά μέτρα των οποίων κάνουν χρήση οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Χρειάστηκε, λοιπόν, να τοποθετηθεί δημοσίως CFO ασφαλιστικής εταιρείας Ζωής, για να επισημάνει ότι τα μεταβατικά μέτρα εισήχθησαν με το Solvency II το 2016 και αποτελούν μέρος του συνολικού πλαισίου στην Ευρώπη, σε αναγνώριση του γεγονότος ότι ο νέος αυτός τρόπος υπολογισμού φερεγγυότητας μπορεί να μην είναι ο πλέον κατάλληλος για τον υπολογισμό των αποθεμάτων και των κεφαλαιακών απαιτήσεων για εταιρείες με προϋπάρχοντα ασφαλιστικά προϊόντα ζωής, τα οποία πωλήθηκαν στο παρελθόν κάτω από πολύ διαφορετικές οικονομικές συνθήκες.

Αναγκαίο είναι να επισημάνουμε, επίσης, ότι οι Δείκτες Φερεγγυότητας δεν θα πρέπει να εξετάζονται μονοδιάστατα και να χρησιμοποιούνται ως “ανταγωνιστικό πλεονέκτημα” της μιας ή της άλλης εταιρείας –άλλες οι υποχρεώσεις μιας ασφαλιστικής εταιρείας Ζωής, άλλες αυτές των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στις Γενικές Ασφαλίσεις.

Ειλικρινά, χωρίς να είμαστε καχύποπτοι, αντιθέτως εξ ορισμού διατεθειμένοι να υπερασπισθούμε τις αγαθές διαθέσεις των ασφαλιστικών εταιρειών αλλά και του επόπτη, διερωτώμεθα:

Μήπως για να διαβάσει κάποιος τις Εκθέσεις Φερεγγυότητας και συμπερασματικά να καταλήξει, απαιτείται η δημιουργία μίας νέας τάξης επαγγελματιών, συμβούλων του Καταναλωτή αλλά και του Ασφαλιστή – Διαμεσολαβητή;

Μια νέα τάξη επαγγελματιών που, σε εποχή ζοφερής ανεργίας, θα προσφέρει στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας…!

Αλήθεια, μήπως η τεχνητή ομίχλη στην εικόνα και τις δραστηριότητες του κλάδου στοχεύει να μοιάσουμε σε χώρες του προηγμένου Βορρά και να γλιτώσουμε τα χαρακτηριστικά του πένητος και πονηρού Νότου;