ΕΑΔΕ: Επιστολή στον Πρωθυπουργό για τους ασφαλισμένους της ΑΣΠΙΣ

Στην παρατεταμένη εκκρεμότητα του ζητήματος των ανακλήσεων των εταιρειών του Ομίλου Ασπίς, στις ανθρωπιστικές συνέπειες που έχουν προκύψει «από την παρατεταμένη αδράνεια ή ανικανότητα της πολιτείας να δώσει μια οριστική λύση στο ζήτημα» και στην επίπτωση του όλου προβλήματος στην αξιοπιστία της ασφαλιστικής αγοράς εστιάζει η επιστολή που απηύθυνε  η Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος, στις 18 Ιουλίου, στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, κ. Αντώνη Σαμαρά. 
  
Η επιστολή της ΕΑΔΕ έχει ως εξής:

«Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Ζήτημα κορυφαίας σημασίας τόσο για τον Ασφαλιστικό Κλάδο όσο και για την Εθνική Οικονομία αποτελεί η παρατεταμένη εκκρεμότητα του ζητήματος των ανακλήσεων των εταιρειών του Ομίλου Ασπίς. 

Πολλαπλασίων όμως διαστάσεων είναι οι ανθρωπιστικές συνέπειες που έχουν προκύψει από την παρατεταμένη αδράνεια ή ανικανότητα της πολιτείας να δώσει μια οριστική λύση στο ζήτημα.
Εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι, άλλοι με μικρά κι άλλοι με μεγάλα συμβόλαια, άλλοι με μικρά προβλήματα κι άλλοι στα όρια της απόγνωσης ή της καταστροφής, ζουν έναν εφιάλτη και μια δοκιμασία που κανένα Κράτος Δικαίου δεν τόλμησε ποτέ να επιβάλει στους πολίτες του.
Χιλιάδες ασφαλισμένοι αυτή τη στιγμή έχουν αντικρύσει το πρόσωπο της  εξαθλίωσης. Οι οικονομικές και ανθρωπιστικές συνέπειες είναι ανυπολόγιστες και μη μετρήσιμες.

• Πώς να αποτιμηθούν οι ζωές που χάθηκαν ή χάνονται, επειδή δεν υπήρξε η οικονομική δυνατότητα για πρόσβαση σε παροχές εξειδικευμένων παροχών υγείας που έδιναν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια;
• Πώς να αποτιμηθούν τα προβλήματα υγείας που επιδεινώθηκαν, επειδή κόπηκαν οι δίαυλοι επικοινωνίας των ασφαλισμένων με τους παρόχους υπηρεσιών υγείας και με τους θεράποντες ιατρούς, λόγω στέρησης των συμβολαίων τους και λόγω αδυναμίας πρόσβασης στις αποταμιεύσεις τους;
• Πώς να αποτιμηθούν οι συνέπειες από τη διακοπή συντάξεων γήρατος ή αναπηρίας, που για άλλους ήταν ένα σημαντικό συμπλήρωμα εισοδήματος και για άλλους ό,τι είχαν ή δεν είχαν στην ζωή;
• Πώς μπορεί να αποτιμηθεί η συναισθηματική συντριβή ενός γονέα που αποταμίευσε για να σπουδάσει ή να παντρέψει τα παιδιά του και ξαφνικά βλέπει τα όνειρά του να γίνονται κομμάτια;
• Πώς μπορεί να αποτιμηθεί η εφιαλτική πραγματικότητα ενός νοικοκύρη οικογενειάρχη, ο οποίος βλέπει τον Τραπεζίτη  να του χτυπάει την πόρτα για να του ζητήσει το σπίτι, επειδή η Ασφαλιστική δεν θα πληρώσει το κεφάλαιο που είχε υποσχεθεί με το συμβόλαιό της;
• Τι φταίνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι αποταμίευαν συστηματικά επί πάρα πολλά χρόνια τους κόπους τους σε μια εποπτευόμενη από το κράτος, μεγάλη εταιρεία της ασφαλιστικής βιομηχανίας; Μήπως έκαναν κάτι παράνομο, μήπως ρίσκαραν ή μήπως ήταν αφελείς;

Δεν θέλουμε να σας κουράσουμε με δεκάδες άλλες αυτονόητες απορίες, οι οποίες δεν θα προέκυπταν ποτέ αν είχαν απλώς αντιγραφεί εξ αρχής απλές και εφαρμόσιμες πρακτικές από άλλα πολιτισμένα κράτη.
Ταυτόχρονα, όμως, με τις προαναφερόμενες συνέπειες στους ασφαλισμένους, τεράστιο είναι και το κόστος για την Ασφαλιστική Αγορά, με αποτέλεσμα η παρατεταμένη εκκρεμότητα του ζητήματος να αποστερεί σημαντικά έσοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Συγκεκριμένα, την ώρα που όλοι θέλουμε να αναβαθμίσουμε την ασφαλιστική συνείδηση και να προτείνουμε την ιδιωτική ασφάλιση σαν επικουρική σανίδα σωτηρίας της νοσούσης κοινωνίας, αφήνουμε σε εκκρεμότητα ένα ζήτημα που πλήττει καίρια το πιο δυνατό σημείο της ασφαλιστικής βιομηχανίας: την αξιοπιστία.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι Ασφαλιστικές Εταιρείες αντί να ανεβάζουν τη διεισδυτικότητά τους στα κοινωνικά στρώματα λόγω των αδιεξόδων των κοινωνικών ταμείων, αντιθέτως να συρρικνώνεται η παραγωγή και τα ασφάλιστρα, ως ποσοστό του ΑΕΠ, να μειώνονται δραματικά.  
Πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη.

Ζητείται άμεση συνδρομή όλων των ενδιαφερομένων προκειμένου να κλείσει αυτό το μεγάλο ζήτημα και να αρχίσει η αγορά, απαλλαγμένη από αυτή την πληγή, να αναρρώνει και να διεκδικεί σταδιακά τη θέση που πραγματικά της ανήκει στην ελληνική κοινωνία.
Ελπίζουμε στις δικές σας πρωτοβουλίες για την επίλυση αυτού του μεγάλου προβλήματος».