Διαχείριση αλλαγών στον εργασιακό χώρο

Γράφει η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου
Ψυχολόγος BSc – Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, Συντονίστρια Σεμιναρίων*

Η ζωή των ανθρώπων των προηγούμενων γενιών παρέμενε σε μεγάλο βαθμό σταθερή, χωρίς σημαντικές αλλαγές. Οι άνθρωποι μεγάλωναν στο ίδιο μέρος με τους γονείς τους, συχνά ακολουθούσαν το επάγγελμά τους, οι γνώσεις τους ήταν κοντά σε αυτά που πίστευαν και γνώριζαν οι προηγούμενες γενιές. Επίσης, οποιαδήποτε αλλαγή αντιμετωπιζόταν ως κάτι επικίνδυνο. Ο κόσμος, όμως, σήμερα έχει αλλάξει. Σημαντικές αλλαγές συμβαίνουν ανά πάσα στιγμή: οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνιολογικές, πολιτικές, γεωπολιτικές, οργανωσιακές.

Το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον βρίσκεται και αυτό σε κατάσταση συνεχούς αλλαγής, που οφείλεται στην πρόοδο της τεχνολογίας, στα εξελισσόμενα δημογραφικά στοιχεία, στη διακύμανση της παγκόσμιας οικονομίας. Οι μεταβαλλόμενες ανάγκες και προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι επικεφαλής των εταιρειών απαιτούν συνεχή προσπάθεια ανταπόκρισης και προσαρμογής. Ορισμένες από τις πιο εμφανείς αλλαγές που επηρεάζουν τους χώρους εργασίας είναι οι ακόλουθες:

• Το υβριδικό μοντέλο εργασίας, που συνδυάζει ημέρες παρουσίας στο γραφείο και απασχόληση με τηλεργασία, απαιτεί επαναπροσδιορισμό των δεξιοτήτων.
• Το ευέλικτο ωράριο εργασίας, όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να επιλέξουν τις ώρες απασχόλησής τους, με την προϋπόθεση ότι πετυχαίνουν τους στόχους τους.
• Ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η ψηφιακή τεχνολογία και τώρα η τεχνητή νοημοσύνη, που έχει διεισδύσει σε κάθε πτυχή της επιχειρηματικότητας, αποτελεί μία διαδικασία που απαιτεί συνεχή εκπαίδευση, πειραματισμό και ευελιξία.
• Οι ευέλικτες και προσωρινές μορφές εργασίας με εξωτερικούς συνεργάτες να αναλαμβάνουν συγκεκριμένα projects, που απαιτούν εξαιρετική μόρφωση και εξειδίκευση.
• Η έμφαση σε πρακτικές για την ενσωμάτωση της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης.

Οι αλλαγές αυτές “καλούν” τις εταιρείες να είναι προσαρμοστικές και καινοτόμες στην ανάπτυξη νέων λύσεων, που βελτιώνουν το εργασιακό περιβάλλον και ενισχύουν την ευεξία των εργαζομένων.

Συχνά, όταν κυοφορείται κάποια αλλαγή, οι άνθρωποι αναρωτιούνται τι σημαίνει αυτό για τους ίδιους, για ποιον λόγο συμβαίνει και πώς θα είναι όταν η αλλαγή έχει πια συντελεστεί. Είναι μια διαισθητική διαδικασία για την αξιολόγηση του επιπέδου του κινδύνου και της δυσκολίας που εμπεριέχει η κάθε αλλαγή. Για αυτό, όταν ένας οργανισμός ανακοινώνει μια αλλαγή, είναι σημαντικό να είναι ρεαλιστική, να περιλαμβάνει τον χρόνο και την προσπάθεια που απαιτείται, το πώς θα υποστηριχθούν οι εργαζόμενοι για να αντεπεξέλθουν σε αυτή τη συνθήκη και ποιος θα είναι ο θετικός αντίκτυπος όταν ολοκληρωθεί.

Η ικανότητα των ανθρώπων να μπορούν να διαχειρίζονται τις αλλαγές μέσα στον εργασιακό χώρο συμβάλλει στη διατήρηση των καλών συναδελφικών σχέσεων, εξασφαλίζει ότι μπορούν να συνεχίσουν να συνεισφέρουν ουσιαστικά, ενισχύει την ικανότητα προσαρμογής στις συνθήκες που καλούνται να αντιμετωπίσουν και, τέλος, προάγει τον επαγγελματισμό τους προς τους ανωτέρους.

Όταν οι επιχειρήσεις καλούνται να διαχειριστούν οργανωσιακές αλλαγές, θα πρέπει να αναζητήσουν τις δυνάμεις και τους παράγοντες που ενεργοποιούν τον οργανισμό, να αξιοποιήσουν την κρυμμένη δεξαμενή των δυνάμεων, τον «θετικό πυρήνα», που περιλαμβάνει όλες τις αρμοδιότητες, τις ικανότητες, τις επιτεύξεις, τις καλές πρακτικές και τις αξίες που βρίσκονται στον πυρήνα του οργανισμού. Αυτή η διαδικασία είναι η πιο ισχυρή πηγή ενέργειας για αλλαγή.

Ο τρόπος που χρησιμοποιείται η γλώσσα, όταν επικοινωνείται η αλλαγή, είναι σημαντικός για την επίτευξή της. Οι άνθρωποι συχνά μιλάνε για αυτά που δεν θέλουν. Για παράδειγμα: «Θέλουμε να μην υπάρχει αντιπαράθεση μεταξύ δύο τμημάτων». Με αυτόν τον τρόπο η εστίαση εξακολουθεί να είναι στο πρόβλημα, που είναι η «αντιπαράθεση». Η εστίαση θα ήταν διαφορετική, εάν η επιθυμητή αλλαγή ήταν: «Να υπάρχει καλή συνεργασία μεταξύ δύο τμημάτων», και θα οδηγούσε σε διαφορετικές ενέργειες μέσα στον οργανισμό.

Οι άνθρωποι που καλούνται να υλοποιήσουν μια αλλαγή μέσα σε μια επιχείρηση θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη ότι είναι πιθανό να υπάρχει αρχικά αντίδραση, για αυτό χρειάζεται ευελιξία και να επικοινωνηθούν, εκτός από τις αλλαγές, και αυτά που θα παραμείνουν σταθερά. Επίσης, εάν είναι εφικτό, να χωρίζονται οι μεγάλες αλλαγές σε μικρότερα βήματα και να αναζητείται υποστήριξη.

Τέλος, μην ξεχνάτε, ειδικά όταν βρίσκεστε στο μέσο της διαδρομής για την αλλαγή, ότι, όσο μεγάλη και αν είναι, θα οδηγήσει στο τέλος σε μία νέα κανονικότητα.

* Η κα Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου παρέχει υπηρεσίες σε εταιρείες μέσω ατομικών συνεδριών, μικρών ομάδων εργασίας, εκπαιδευτικών σεμιναρίων και συμβουλευτικής (coaching). Διατηρεί προσωπικό γραφείο για την παροχή συνεδριών ψυχοθεραπείας και συμβουλευτικής σε άτομα, οικογένειες, ζευγάρια και ομάδες. Έχει υπάρξει ανώτατο στέλεχος Ασφαλιστικών Εταιρειών.
e-mail: [email protected]

Ακολουθήστε την ασφαλιστική αγορά στο Google News