Covid-19 … ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ (Editorial, Σεπτέμβριος 2020

Επανερχόμαστε μονότονα. Η επιμονή μας ενέχει, όμως, μια χρηστική σκοπιμότητα. Όταν και όσο μιλάμε για τη νέα εποχή, τη-μετά-κορωνοϊό, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι τα άγνωστα στοιχεία, ακόμα και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι τα περισσότερα –και επιστημονικά και ηθικά και επιχειρηματικά.

Καλόν είναι, λοιπόν, να μελετάμε τα γεγονότα, να επιλέγουμε τι μελετάμε και να είμαστε πολύ αυστηροί ως προς το τίνων γραπτά λαμβάνουμε υπόψη, για να “χτίζουμε” σιγά σιγά την άποψή μας –πάντοτε πρώτοι εμείς–, κρατώντας σοβαρές επιφυλάξεις.

Η πρωτόγνωρη κρίση που πλήττει την παγκόσμια οικονομία ούτε σε βάθος χρόνου ούτε σε εύρος συνεπειών δύναται να προσδιοριστεί.

Η διεθνής ασφαλιστική κοινότητα ταλανίζεται –και θα κρατήσει πολλά χρόνια ακόμη αυτή η ασάφεια– από το εάν και κατά πόσον καλύπτονται από τις ασφαλιστικές εταιρείες οι οικονομικές απώλειες των επιχειρήσεων, λόγω των lockdown που επιβλήθηκαν, στο πλαίσιο των προσπαθειών μείωσης της διασποράς του Covid-19.

Η καθολική γραμμή άμυνας της παγκόσμιας ασφαλιστικής βιομηχανίας, ότι δηλαδή δεν καλύπτεται ασφαλιστικά η απώλεια κερδών ένεκα της πανδημίας, εμείς θεωρούμε ότι είναι προσχηματική, αλλά κατ’ αρχήν σωστή ως τακτική. Όμως, τα πράγματα θα κριθούν όταν εκδικαστούν οι χιλιάδες ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες (αυθαίρετη εκτίμηση δική μας) υποθέσεις – απαιτήσεις στα Δικαστήρια. Ήδη, στην Ελλάδα, πολύ καλά γνωρίζουμε ότι οι υποθέσεις αυτές ξεπερνούν τις δεκάδες και αποτελούν ύλη μελέτης ισχυρών νομικών γραφείων.

Θυμίζουμε, για την… ιστορία, ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες εκλήθησαν, ύστερα από σαράντα και πλέον χρόνια, να αποζημιώσουν τις θηριωδίες του ναζισμού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επομένως, θεωρούμε ότι και μέχρι να συμβεί ό,τι καλύτερο περιμένουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι προβλέψεις που θα πρέπει αναγκαστικά να γράφουν, θα αποτελέσουν για τα επόμενα χρόνια μεγίστη ανάσχεση των θετικών προσδοκιών τους.

Η καταστροφή στη Βηρυτό βέβαιον είναι ότι αλλάζει επί τα χείρω τα δεδομένα στην ευρωπαϊκή αντασφαλιστική αγορά.

Στα καθ’ ημάς, εδώ στην Ελλάδα, οι εξελίξεις τουλάχιστον στον κλάδο αυτοκινήτων, αν και είναι πολύ νωρίς και δεν υπάρχουν στοιχεία καταγεγραμμένα, πρέπει να θεωρούνται θετικές ως προς την ελάττωση – μείωση των ζημιών. Ενδεχομένως, κάτι ανάλογο –και οφείλει η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών να το διευκρινίσει– να συμβαίνει και στον κλάδο υγείας, καθότι οι ασφαλισμένοι, λόγω Covid-19, ανέβαλαν εγχειρήσεις και περιόρισαν πολύ επισκέψεις και γενικότερα νοσηλείες στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια. Επομένως, και η χρονιά του 2020 μπορεί να προσδιοριστεί θετικά για την ελληνική ασφαλιστική αγορά, ως προς τα αποτελέσματα.

Ως προς το μέγα πρόβλημα της δραστηριοποίησης των δικτύων πωλήσεων, εφόσον οι παρακινητικές προσπάθειες περιορίζονται όχι στην ανθρώπινη επαφή αλλά στη διαδικτυακή, σαφώς θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις και θα φανεί αυτό στην ετήσια παραγωγή ασφαλίστρων. Όμως, ας σκεφτούμε επ’ αυτού, διότι ουδέν κακόν αμιγές καλού…

Μήπως οι ασφαλιστές έχουν υπερεπενδύσει στο συναίσθημα, και για την παρακίνηση και για την πώληση;

Μήπως πρέπει να εστιάσουν πλέον πιο ρεαλιστικά στην ανάδειξη της ανάγκης και όχι στη “μόχλευση” συναισθήματος;

Θα είχε ενδιαφέρον αυτοί που ασχολούνται με τη συναισθηματική νοημοσύνη να τοποθετηθούν στους προβληματισμούς μας.

Επειδή, όμως, εισερχόμεθα και εποχιακά σε μια άλλη περίοδο, σημειώνουμε ότι:

• για την ελληνική ασφαλιστική αγορά συνεχίζουν να υπάρχουν εκκρεμότητες, και ως προς τη σύνθεση της ασφαλιστικής βιομηχανίας και ως προς τις δραστηριότητές της^.
• είναι ανοιχτά τα γνωστά “μέτωπα” που διχάζουν και βλάπτουν για πολλά χρόνια τώρα την Εθνική Ασφαλιστική, αλλά και εσχάτως οι φήμες εκείνες, που μάλλον εδράζονται σε πραγματικές προθέσεις, για κάποιες εξαγορές και κάποιες αποχωρήσεις από την ελληνική ασφαλιστική αγορά –μπορούμε να διαβεβαιώσουμε, αλλά όχι να ονοματίσουμε, ότι συγκεκριμένες ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες θα ήθελαν και επιζητούν να εξαγοραστούν ή να αποκτήσουν στρατηγικό εταίρο^.
• έχει θιγεί, όσον αφορά τις προθέσεις και τις προτεραιότητες της Πολιτείας, το… όνειρο της συμμετοχής των ασφαλιστικών εταιρειών σε κάποιους νέους τομείς, όπως οι φυσικές καταστροφές, οι αγροτικές ασφαλίσεις, η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στην υγεία^.
• η εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στον δεύτερο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης, που προτείνει η «Επιτροπή Πισσαρίδη», δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι πρακτικό αποτέλεσμα θα έχει –αν έχει– για τις ασφαλιστικές εταιρείες της αγοράς μας, τη στιγμή μάλιστα που είναι απόντες από τον διάλογο οι ασφαλιστές^.
• είναι μπροστά μας οι εκλογές στην Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, από τις οποίες ορισμένοι εκτιμούν ότι ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν. υπάρχουν όμως και άλλοι, όπως και εμείς, που νομίζουμε ότι υπάρχει δυναμική ανανέωσης!
• παρακολουθούμε μια αμήχανη εποπτεία, που εξακολουθεί, εκούσια ή ακούσια, να βρίσκεται μακράν της αγοράς την οποία εποπτεύει.

Κατά τ’ άλλα, ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ και ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ σε εκείνους που κρατούν την ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία αξιοπρεπή και λειτουργική!