Χωρίς τη …σανίδα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή ποιος θα επιζήσει;
Editorial, Ιούλιος-Αύγουστος 2018
Πόσοι από όσους διαβάζετε αυτές τις γραμμές, διαβάσατε στις αρχές του 1982 το βιβλίο του Άλβιν Τόφλερ, «Το τρίτο κύμα»;
Η ζωή μας τρέχει…
Μπουσουλάει ήδη ανάμεσά μας ο άνθρωπος που θα φτάσει να ζήσει τα… 150 χρόνια! (το ανέφερε ο κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου στο συνέδριο της Eurolife ERB).
H ελληνική ασφαλιστική αγορά και οι χιλιάδες λειτουργοί της, κυρίως και καταφανώς οι διαμεσολαβούντες, που ήταν, είναι και θα είναι το βασικότερο και κρισιμότερο κανάλι διανομής των ασφαλιστικών υπηρεσιών, παρατηρούν, προσδοκούν, φαντάζονται το
ΑΥΡΙΟ που έρχεται νομοτελειακά.
Βομβαρδίζονται καθημερινά και αυτοί από την πρόγνωση μιας ψηφιακής καταιγίδας, πιέζονται και ακραία υποχρεώνονται να προσαρμοστούν, τους υπόσχονται – χωρίς όμως να δεσμεύεται κανείς– και, τέλος, προσπαθούν να τους πουλήσουν ένα ωραιοποιημένο ΑΥΡΙΟ, που θέλει θυσίες ΣΗΜΕΡΑ.
Τι σημάδια βλέπουμε στην ελληνική ασφαλιστική αγορά;
Αναγνωρίζει η Πολιτεία το οικονομικό και κοινωνικό έργο της ασφαλιστικής βιομηχανίας;
Ο συμπληρωματικός ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης είναι παραδοχή ή συμβιβασμός;
Οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι επενδυτές; Διαπαιδαγωγούν στα αγαθά της αποταμίευσης και της ανάληψης της ατομικής ευθύνης; Η ανάληψη εκ μέρους των δυναμένων της ατομικής ευθύνης τους ενισχύει τις δυνατότητες παροχών από το Κοινωνικό Κράτος στους μη δυνάμενους;
Μήπως η ιδιωτική ασφάλιση, ως οικονομικό εργαλείο, είναι αποτελεσματικότερη από την αρχέγονη, βίαιη και άδικη υπερφορολόγηση;
Μήπως οι έκτακτες εισφορές που οι πολιτικοί επιλέγουν και επιβάλλουν, κυρίως στα λαϊκά στρώματα, που δεν διαθέτουν κανάλια διαφυγής, θα μπορούσαν να ελαχιστοποιηθούν με την παρώθηση και παράθεση κινήτρων για ασφάλιση των νοικοκυριών, της υγείας, της ενδεχόμενης φυσικής καταστροφής;
Όχι, δεν είναι θεωρίες όλα αυτά.
Είναι προβληματισμοί που έσπειρε η πείρα του χθες στα μυαλά και στις ψυχές των πολιτών του σήμερα, στην Ελλάδα, στην πατρίδα μας.
Το πόσο γρήγορα θα καρπίσουν αυτοί οι προβληματισμοί –γιατί είναι σίγουρο πως θα καρπίσουν– εξαρτάται από τους κήρυκες.
Κήρυκες είναι οι διαμεσολαβούντες ασφαλιστές!
Αυτοί έρχονται σε καθημερινή επαφή με τους πολίτες, με τις μάζες, με τις ελίτ αλλά και τους ξωμάχους.
Όπως οι… ταξιτζήδες, στόμα με στόμα, διαμορφώνουν πολιτικό κλίμα, έτσι και οι διαμεσολαβούντες ασφαλιστές, πόρτα πόρτα, διακηρύττουν τη σημασία και τον ρόλο του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης.
Εσείς κύριοι επικεφαλής των ασφαλιστικών εταιρειών, εσείς που υπερ-εκτιμάτε, όπως δηλώνετε, την ασφαλιστική διαμεσολάβηση, κατανοείσθε ότι εκτός από τα ασφάλιστρα που σας φέρνουν οι διαμεσολαβούντες, σας φέρνουν και τις θέσεις εργασίας τις δικές σας και των στελεχών σας. Σας φέρνουν τη δυνατότητα να υπάρχετε ΑΥΡΙΟ, για να ζήσετε την παντοδυναμία της τεχνολογικής επανάστασης.
Να ζήσετε το τρίτο κύμα.
Χωρίς τη… σανίδα του διαμεσολαβητή – ασφαλιστή κανείς δεν θα επιζήσει, είτε μπουσουλώντας είτε βαδίζοντας υπερήφανα.
