Από το κακό στο χειρότερο η περίθαλψη στην Ελλάδα

Τι ρόλο μπορεί να παίξει η ασφαλιστική αγορά;

Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στον χώρο της Υγείας, ποιες οι μελλοντικές τάσεις και προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η ελληνική κοινωνία στον τομέα αυτόν, αλλά και τι συμβαίνει σε άλλες χώρες ήταν τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε η μελέτη που εκπόνησε το ΚΕΠΕ και συγκεκριμένα ο Καθηγητής κ. Νικόλαος, Φίλιππας, Πρόεδρος του Δ.Σ. και Επιστημονικός Διευθυντής του ΚΕΠΕ, ως Επιστημονικός Υπεύθυνος, η Δρ. Φωτεινή Οικονόμου και ο κ. Αθανάσιος Χαρέμης, Εξωτερικοί Ερευνητικοί Συνεργάτες του ΚΕΠΕ.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στα κεντρικά γραφεία της Interamerican, στις 8 του Δεκέμβρη, παρουσία του Δ/ντος Συμβούλου, κ. Γιώργου Κώτσαλου, διοικητικών στελεχών της Interamerican, εκπροσώπων του παραγωγικού δικτύου και εκπροσώπων του Τύπου.

Μια πρώτη γεύση των συμπερασμάτων αυτής της μελέτης μας είχε ήδη δώσει ο κ. Φίλιππας κατά την Ομιλία του στο 4^ο Συνέδριο Labor & Insurance του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου στις 11 Νοεμβρίου,  τονίζοντας και πάλι ότι «σε ένα νέο κόσμο που αλλάζει και προσαρμόζεται διαρκώς με μεγάλες ταχύτητες, όποιος καθυστερεί και αναβάλλει, θα οδηγηθεί με βεβαιότητα σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση του βιοτικού του επιπέδου».

Ωστόσο, μεταρρυθμίσεις ειδικά στον χώρο της υγείας έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, οι οποίες βοήθησαν στο να επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος για μείωση των δαπανών και ισοσκελισμό των εσόδων-εξόδων, δεν εξασφάλισαν, όμως, την επάρκεια και την ποιότητα στις υπηρεσίες υγείας που παρέχονται.

Αντίθετα, σύμφωνα με τον Δείκτη Euro Health Consumer για το 2013, η Ελλάδα υποχώρησε στη σχετική κατάταξηκατά 3 θέσεις συγκριτικά με το 2012, καταλαμβάνοντας την 25η θέση στον ευρωπαϊκό πίνακα κατάταξης των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης.

Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο δείκτη, η Ελλάδα:

• σημείωσε την ταχύτερη μείωση των κρατικών δαπανών για κοινωνική περίθαλψη τα τελευταία χρόνια μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, αφού οι δαπάνες μειώθηκαν (ως ποσοστό του ΑΕΠ) κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 2012, υποχωρώντας στο 25,7% του ΑΕΠ.
• κατέχει την 9η θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ και αρκετά πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (22% του ΑΕΠ το 2014), όσον αφορά το μέγεθος του κοινωνικού της κράτους, αφού οι σχετικές δαπάνες υπερβαίνουν το 31% του ΑΕΠ, ενώ
• το πιο δυσάρεστα εκπληκτικό είναι ότι το ποσοστό κοινωνικών δαπανών που καταλήγει στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα είναι μόλις 10% και είναι το δεύτερο χαμηλότερο μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ εκτός από την Τουρκία.

Απ’ όσα αναφέρθηκαν κατά την παρουσίαση της μελέτης, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το πρόβλημα, όσον αφορά την υγεία στη χώρα μας, είναι διττό και εντοπίζεται:  

• αφενός, στο πού θα βρεθούν οι πόροι, όταν το κράτος αδυνατεί και ο Έλληνας δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να πληρώνει από την τσέπη του, σε μια χώρα που γερνά με ταχείς ρυθμούς, άρα έρχεται αντιμέτωπη με όλο και αυξανόμενες ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης
• αφετέρου, στον κατακερματισμό και την ελλιπή και αναποτελεσματική οργάνωση του συστήματος υγείας.

Η ασφαλιστική αγορά, χρόνια τώρα, τονίζει και τον συμπληρωματικό ρόλο που μπορεί να παίξει τόσο σε επίπεδο χρηματοδότησης, μέσω των ασφαλιστικών προγραμμάτων που διαθέτει, όσο και σε επίπεδο τεχνογνωσίας, πάνω στη διαχείριση συστημάτων υγείας διεθνώς.

Ωστόσο, ο ρόλος αυτός ούτε έχει αναγνωριστεί, αλλά κυρίως δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε.

Φταίει η αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να ξεφύγει από κάποια στερεότυπα, του τύπου «η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα θα σημάνει την άλωση του πρώτου από τον δεύτερο»; Φταίει ότι και η υγεία, κυρίως η υγεία, γίνεται πεδίο έντονων πολιτικών-κομματικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων; Φταίει το αμαρτωλό παρελθόν της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς ή μήπως το ότι δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει, τόσο προς την πολιτεία όσο και προς τους πολίτες, έναν απλό και κατανοητό λόγο για το ποια είναι, τι προσφέρει, σε ποιους και σε ποιο βαθμό;

Όποια κι αν είναι η απάντηση, χρήσιμο είναι να αξιοποιηθούν στο έπακρο, τόσο από τις ασφαλιστικές εταιρείες όσο και από τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, τέτοιου είδους μελέτες, αφού δίνουν επιχειρήματα για την αξία του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης, ειδικά στις σημερινές δύσκολες συνθήκες.  

Ολόκληρη η μελέτη του ΚΕΠΕ εδώ.