Αντίο, Ασφαλιστικέ Διαμεσολαβητή!
Καλώς να ορίσεις, Διανομέα Ασφαλιστικών Προϊόντων!
Του Χρήστου Κατσάκου
Στην εφημερίδα Καθημερινή, στις 10.05.17, υπάρχει μια πολύ έξυπνη και επίκαιρη γελοιογραφία του κ. Ανδρέα Πετρουλάκη. Υποτίθεται ότι βρισκόμαστε σε ένα μουσείο, στο οποίο υπάρχουν τρία εκθέματα: το ένα με τα οστά ενός δεινοσαύρου, το άλλο με τα οστά ενός μαμούθ και το τρίτο με έναν ανθρώπινο σκελετό, ο οποίος κρατά έναν χαρτοφύλακα.
Τα εκθέματα παρακολουθεί ένας πατέρας με τον γιο του, ο οποίος, δείχνοντας το τρίτο έκθεμα, ερωτά: «Μα αυτό το είδος πότε εξαφανίστηκε;» και ο πατέρας απαντά: «Το 2017».
Με αυτή τη γελοιογραφία, η οποία μόνο για γέλια δεν είναι, περιγράφεται η δεινή θέση στην οποία βρίσκονται πλέον οι ελεύθεροι επαγγελματίες, λόγω φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.
Εστιάζοντας, μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών, στον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή και λαμβάνοντας υπόψη, πλέον των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, την IDD (Insurance Distribution Directive 2016/97 της 20.01.16), στο βάθρο με τον γενικό χαρακτηρισμό «ελεύθερος επαγγελματίας» θα τοποθετούσα τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή.
Η IDD, η οποία θα πρέπει να ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία και να ισχύσει από 23.02.18, θα πρέπει να μελετηθεί και να αναλυθεί προσεκτικά από όλους τους ενδιαφερόμενους.
Οι διανομείς ασφαλιστικών προϊόντων, όπως θα ονομάζονται πλέον οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, θα πρέπει να επανεξετάσουν την ιδιότητα την οποία επέλεξαν. όχι μόνον μέσα στο πλαίσιο των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, αλλά και των υποχρεώσεων (να μελετηθεί προσεκτικά η IDD) που προκύπτουν από την εφαρμογή της IDD.
Είναι γεγονός ότι φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές προβληματίζουν τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, επειδή είναι οι μόνοι μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι δεν έχουν καμία δυνατότητα φοροδιαφυγής.
Εάν στις ανωτέρω υποχρεώσεις προστεθούν οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες που αναλαμβάνει με την ιδιότητά του ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής ή ο διανομέας ασφαλιστικών προϊόντων, κατά τη γνώμη μου και ταπεινή μου άποψη οδηγείται σε εξαφάνιση, τουλάχιστον με τη μορφή η οποία ισχύει.
Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις (ασφαλιστικές εταιρείες) ομοίως θα πρέπει να μελετήσουν προσεκτικά, να αναλύσουν σε βάθος την IDD και να λάβουν υπόψη τις κάθε είδους υποχρεώσεις που βαρύνουν τους διαμεσολαβούντες, διότι κατά τη γνώμη μου και ταπεινή μου άποψη, μακροπρόθεσμα και υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν δημιουργήσει τις ανάλογες δομές, θα βγουν κερδισμένες.
Χαμένοι της ιστορίας οι διαμεσολαβούντες, όχι μόνον από την απώλεια αξιοπρεπούς εισοδήματος αλλά και από τη μείωση προσωπικότητας την οποία θα υποστούν.
Σύμφωνα με τα λεξικά: ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ, εκτός των άλλων, είναι το πρόσωπο το οποίο μεσολαβεί στην επίτευξη συμφωνίας μεταξύ δύο μερών.
Στην περίπτωσή μας είναι το πρόσωπο το οποίο διαθέτει γνώσεις, εμπειρίες και ικανότητες, οι οποίες του επιτρέπουν να παίξει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη μιας συμφωνίας (πράξη ασφαλίσεως).
ΔΙΑΝΟΜΕΑΣ είναι το πρόσωπο το οποίο αναλαμβάνει την παράδοση ενός προϊόντος (πράγματος, πακέτου) από ένα πρόσωπο σε ένα άλλο πρόσωπο.
Τώρα, το γιατί το πρόσωπο το οποίο έχει όλες τις προϋποθέσεις και αναλαμβάνει μάλιστα και τις ευθύνες από τη διαμεσολάβησή του σε μια ασφαλιστική πράξη δεν ονομάζεται Διαχειριστής ασφαλιστικών κινδύνων δεν μπορώ να το καταλάβω.
Η απαξίωση σε όλο της το μεγαλείο!
Πώς θα προαχθεί ο θεσμός των ασφαλίσεων, όταν απαξιώνονται βασικοί και απαραίτητοι λειτουργοί; Πώς θα διαφυλαχθούν τα συμφέροντα των ασφαλιζομένων, όταν δεν θα υπάρχει ελευθερία κινήσεων στην τοποθέτηση κινδύνων, επειδή ο διανομέας (!!!) εκ των πραγμάτων θα αναγκασθεί, λόγω των γενικότερων συνθηκών, στην καλύτερη περίπτωση να είναι έμμισθος υπάλληλος μιας ασφαλιστικής εταιρείας;
Για ακόμη μια φορά έχω την αίσθηση ότι τα πρόσωπα που νομοθετούν δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο επί του οποίου καλούνται να νομοθετήσουν, όπως επίσης δεν έχουν καμία αντίληψη της πραγματικότητας και των πρακτικών, οι οποίες επικρατούν.
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι εξυπηρετεί το ότι ο διανομέας θα πρέπει να δηλώσει στον πελάτη τον τρόπο με τον οποίο αμείβεται (ευτυχώς δεν υποχρεούται να δηλώσει και το ύψος της αμοιβής του).
Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι εξυπηρετούν οι ανούσιες ως επί το πλείστον επανεκπαιδεύσεις και επαναπιστοποιήσεις, σε έναν τομέα στον οποίο δεν υπάρχουν νέες ανακαλύψεις, τροποποιήσεις, όπως υπάρχουν στους τομείς νομικής, ιατρικής, φαρμακευτικής, λογιστικής. Ποιος φοροτεχνικός ή δικηγόρος υποχρεούται σε επανεκπαίδευση και επαναπιστοποίηση;
Ας δεχθούμε την άποψη του νομοθέτη (κάτι θα ξέρει ή κάτι έχει στο μυαλό του αυτός, το οποίο δεν ξέρουμε εμείς). Γιατί, όμως, η επανεκπαίδευση και επαναπιστοποίηση να μην αφορά θέματα νομικού, φορολογικού, κοινωνικού, ιατρικού, μετεωρολογικού, γεωλογικού ενδιαφέροντος, για τα οποία θα πρέπει να έχει έστω μια σφαιρική άποψη ένας διαχειριστής ασφαλιστικών κινδύνων;
Σε ό,τι αφορά την IDD, ο Φεβρουάριος του 2018 είναι πολύ κοντά και θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να μελετήσουν, να αναλύσουν και να σχεδιάσουν αναλόγως τη μελλοντική τους πορεία.
Σε ό,τι αφορά ειδικά τους διαμεσολαβούντες, αυτοί, πλέον της IDD, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους και τη μεταχείρισή τους από την πολιτεία.
Λύσεις υπάρχουν. επώδυνες ίσως, αλλά υπάρχουν.
