Οι Τράπεζες, καλώς ή κακώς, κάνουν τη δουλειά τους.

ΑΝ… «Η καταιγίδα “Τζακ” είναι δική σου δουλειά, όλες οι υπόλοιπες δική μας»¹.
ΑΝ… «Επενδύουμε στις κορυφαίες ελληνικές επιχειρήσεις. Χτίζουμε αξία που διαρκεί»².

ΤΟΤΕ… ΔΙΕΡΩΤΩΜΕΘΑ,
Πού είναι και ποια είναι τα μηνύματα που η ασφαλιστική μας αγορά εκπέμπει προς το καταναλωτικό κοινό στις ημέρες μας;

«Ημέρες» ζοφερές θα μας πείτε. Είναι, όμως, οι «ημέρες μας» και η ζωή συνεχίζεται…

Εμείς, ΑΝ είχαμε μία ασφαλιστική εταιρεία και επαγγελματίες συνεργάτες, δηλαδή δίκτυα ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, ή και «επισκέπτες Επαγγελματικούς Συμβούλους, που ποτέ δεν αφήνουν μόνη την επιχείρηση»³,

ΤΟΤΕ θα φροντίζαμε, ώστε να αναδεικνύουμε δημοσιεύματα όπως αυτό της Καθημερινής (22/6/2025), υπό τον τίτλο:

ΑΝΤΡΙΟΥ ΣΚΟΤ: ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΡΝΑΜΕ…
«(…) Η δημογραφία δεν είναι πεπρωμένο. Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση, ότι ο αυξανόμενος αριθμός ηλικιωμένων είναι κακός για την οικονομία. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε έναν αυξανόμενο αριθμό ηλικιωμένων εδώ και δεκαετίες και κανείς δεν πιστεύει ότι είχαμε κάποιον ουσιαστικό αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη. Αν έχεις περισσότερους ηλικιωμένους οι οποίοι δεν εργάζονται και αρρωσταίνουν σοβαρά, τότε έχεις κακά νέα για την οικονομία. Αν έχεις περισσότερους ηλικιωμένους, αλλά επενδύεις στον τρόπο που γερνάνε, ώστε να είναι πιο υγιείς, παραγωγικοί και αφοσιωμένοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, τότε έχεις καλά νέα για την οικονομία. Στους τομείς της κλιματικής αλλαγής και της τεχνητής νοημοσύνης μιλάμε για την ανάγκη ριζικών προσαρμογών. Γιατί δεν κάνουμε το ίδιο και για τη γήρανση; Λίγα πράγματα είναι πιο σημαντικά από το πώς γερνάμε. Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες βελτίωσης. Αρκεί να αδράξουμε την ευκαιρία».

Οι Ασφαλιστικές Εταιρείες εξ ορισμού διαφέρουν από τις Τράπεζες. Και στην πράξη έχουν –και το αποδεικνύουν διαχρονικά– ως θεμέλιο λίθο της ύπαρξής τους όχι το άμεσο ΚΕΡΔΟΣ, δηλαδή την “εκμετάλλευση” μιας ανάγκης του Καταναλωτή, ατομικής ή επιχειρηματικής, ΑΛΛΑ τη συμμετοχή στην άμβλυνση των οικονομικών συνεπειών που απειλούν και τα άτομα και τις επιχειρήσεις.

Διασπείρουν τους κινδύνους που αναλαμβάνουν, φροντίζουν να τους προλαμβάνουν, συνεργαζόμενοι με τον ασφαλισμένο, παρέχοντας υψηλή τεχνογνωσία και εξελιγμένη τεχνολογία, και αμείβονται για το απευκταίο. Αμείβονται για υπηρεσίες που προσβλέπουν όχι στη στιγμή της επέλευσης του κινδύνου, αλλά σαφώς στην ελαχιστοποίηση των ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ, όταν και όπως αυτός επέλθει.

Κάποτε, τα “ψιλά γράμματα” ήταν η πονηρή παγίδα σε κάποιες συμφωνίες ή συμβόλαια. Σήμερα, ας γίνουν τα ΜΗΝΥΜΑΤΑ που θα εδραιώσουν στην αντίληψη της κοινής γνώμης την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ημών και των… άλλων.

Αρκεί αυτοί που διοικούν τις ασφαλιστικές εταιρείες να μην ενδίδουν στο δέλεαρ της εικόνας ενός τραπεζικού κατεστημένου, το οποίο, ούτως ή άλλως, κλονίζεται και επικρίνεται.

Δημήτρης Ρουχωτάς