Το πλεονέκτημα του να είσαι ασφαλιστής στην Επαρχία

Γιώργος Καζάνης, Ασφαλιστικός Σύμβουλος

Η αισιόδοξη προσέγγιση των πραγμάτων είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας ή βοηθά και η ανοιχτωσιά του τόπου που ζει κανείς; Στην περίπτωση του κ. Γιώργου Καζάνη, ασφαλιστικού συμβούλου της Επιθεώρησης Δ. Κελεσίδη της Εθνικής Ασφαλιστικής, η αισιόδοξη φύση του ενισχύεται και ενδυναμώνεται από το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, έχει εγκαταλείψει την πολύβουη πρωτεύουσα και ζει στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας.

«Όλα αυτά τα χρόνια που έχω δουλέψει στην Αθήνα έχω συνηθίσει να χτυπάω άγνωστες πόρτες και να δέχομαι αρνήσεις, αλλά ως παιδί της επαρχίας, ποτέ δεν θεώρησα τη ζωή της Αθήνας ανθρώπινη, ειδικά αν σκεφτείς ότι πρέπει να περνάς τις περισσότερες ώρες της μέρας μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Αντίθετα, η ζωή στην επαρχία μου δίνει το κίνητρο, την ηρεμία και την αναζωογόνηση που χρειάζομαι, για να μπορώ να δουλέψω πολύ πιο άνετα. Ο κόσμος με ξέρει και με εμπιστεύεται. Εξίσου καλά τους γνωρίζω και εγώ μέσω της καθημερινής συναναστροφής μαζί τους και ξέρω τις ανάγκες τους. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κρίση δεν τους έχει ακόμα αγγίξει κάνει τη δουλειά μου πιο εύκολη», επισημαίνει ο κ. Καζάνης, προσθέτοντας, ωστόσο, ότι το καθημερινό τρέξιμο δεν λείπει. «Δύο με τρεις φορές την εβδομάδα βρίσκομαι στην Αθήνα, γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω φτιάξει ένα ικανοποιητικό πελατολόγιο εδώ, με το οποίο προσπαθώ να κρατώ τακτικές επαφές, έτσι ώστε, αν χρειαστούν οτιδήποτε, να ξέρουν ότι είμαι παρών».

Πώς, όμως, προέκυψε η επαφή του κ. Καζάνη με τον ασφαλιστικό κλάδο; «Ήταν σε μια εβδομάδα καριέρας που διοργάνωσε πριν από δέκα χρόνια το Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο οποίο ήμουν τότε μεταπτυχιακός φοιτητής. Η Επιθεώρηση του Δ. Κελεσίδη συμμετείχε, μου έκαναν συνέντευξη, τους άρεσα, μου άρεσαν και ξεκινήσαμε. Στην αρχή, όπως συμβαίνει με όλους όσους αποφασίζουμε να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο επάγγελμα, συνάντησα δυσκολίες και ήμουν λίγο αρνητικός. Αλλά στην πορεία, κυρίως μέσα από κάποιες ζημιές που προέκυψαν και τις αποζημιώσεις που πήραν οι πελάτες μου, είδα ότι το επάγγελμα αυτό πραγματικά αξίζει».  

Ο ίδιος, ανήκοντας στο agency της Εθνικής, εστιάζει στον κλάδο Ζωής, παρόλα αυτά έχει αξιόλογη παραγωγή και μεγάλη εμπειρία και στους γενικούς κλάδους, στους οποίους και βραβεύτηκε το 2013. «Το 2006 είχα βραβευτεί πάλι στους γενικούς κλάδους και κυρίως στον κλάδο Πυρός και ήμουν μάλλον ο πρώτος που έδωσα το έναυσμα στην Επιθεώρηση να εστιάσει και εκεί», επισημαίνει, τονίζοντας ότι τόσο η ασφάλιση ζωής και πυρός όσο και η ασφάλιση αυτοκινήτου αποτελούν βασικές ανάγκες και εντάσσονται στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης υπηρεσίας που θέλει να προσφέρει ως ασφαλιστής στους πελάτες του.

Σε αντίθεση με αρκετούς συναδέλφους του και παρόλο που έχει πάρει την πιστοποίηση του ασφαλιστικού πράκτορα εδώ και χρόνια, δεν σκέφτηκε να εγκαταλείψει το agency.
«Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να ανήκεις σε μία ομάδα και να ξέρεις ότι υπάρχει υποστήριξη. Δεν είναι τόσο η εκπαίδευση, η παρακίνηση, η ανταλλαγή απόψεων, οι συναντήσεις για τα νέα της αγοράς και για να θέσουμε στόχους, που αναμφισβήτητα είναι σημαντικά, αλλά η εξυπηρέτηση σε απτά, καθημερινά προβλήματα. Προσωπικά, αυτό με έχει γλιτώσει από άπειρο χρόνο και σε πολλές περιπτώσεις μου έχει λύσει τα χέρια. Και πραγματικά είμαι ευγνώμων για τη βοήθεια που μου προσφέρουν, τόσο οι άνθρωποι της γραμματείας της Επιθεώρησης, που δίνουν κάθε μέρα τον καλύτερό τους εαυτό, κάτω από μεγάλη πίεση, αν σκεφτεί κανείς πόσοι άνθρωποι καθημερινά απευθύνονται σε αυτούς, όσο και ο Ομαδάρχης, η Διευθύντρια και ο Επιθεωρητής μου». Επιπλέον, αν και θεωρεί ότι ο κόσμος, ειδικά στην επαρχία, πρώτα πιστεύει στον ασφαλιστή και μετά στην εταιρεία που αυτός αντιπροσωπεύει, το γεγονός ότι αυτή η εταιρεία είναι η Εθνική, η παλαιότερη ασφαλιστική εταιρεία της αγοράς, και η γκάμα των προϊόντων της τον καλύπτει, δεν έχει λόγο να αναζητήσει και άλλες συνεργασίες. Άλλωστε, όπως επισημαίνει, «το γεγονός ότι γνωρίζω τις διαδικασίες που ακολουθούνται και με ποιους πρέπει να μιλήσω για ζημιές, αποζημιώσεις και ό,τι άλλο προκύψει είναι επίσης σημαντικό, όπως σημαντικές είναι και οι κινήσεις βελτίωσης και αυτοματοποίησης αρκετών διαδικασιών, που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην εταιρεία και μας έχουν βοηθήσει να απεμπλακούμε από αρκετή γραφειοκρατία και χάσιμο χρόνου, καθώς τα περισσότερα θέματα μπορούν πλέον να λυθούν εξ αποστάσεως». Βεβαίως, ο ίδιος επιμένει να περνά τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα από τα κεντρικά «για να παίρνω “μυρωδιά”, να κρατάω την επαφή με τους ανθρώπους της εταιρείας», όπως λέει χαρακτηριστικά.  

Η θετική θεώρηση των πραγμάτων που διακατέχει τον συνομιλητή μας φάνηκε όταν η συζήτηση ήρθε στις Πράξεις 30 και 31 της ΤτΕ. Αν και διαπιστώνει ότι η αγορά δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί αυτές τις αλλαγές και ίσως θα έπρεπε η εφαρμογή τους να γίνει σταδιακά, θεωρεί ότι εκ πρώτης όψεως τα μέτρα είναι στη σωστή κατεύθυνση. «Πρακτικές δυσκολίες, βεβαίως, υπάρχουν, και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αλλά κι από αυτό ακόμα αναδεικνύεται ο ρόλος του ασφαλιστή, και πόσο καλά κάνει τη δουλειά του».

Ειδικά για το θέμα της προείσπραξης θεωρεί ότι είναι θέμα εκπαίδευσης του πελάτη από τον ίδιο τον ασφαλιστή. «Προσωπικά πάντα προσπαθούσα να είμαι αυστηρός στο θέμα της έγκαιρης πληρωμής του ασφαλίστρου, γιατί παλιότερα, είχα κάποια ανοίγματα με ασφάλιστρα που πληρώνονταν μέσω εισπράκτορα, για τα οποία τρέχω ακόμα. Βεβαίως, βάσει του νόμου δεν έχουμε την είσπραξη, αλλά στην επαρχία είναι λίγο δύσκολο να απεμπλακείς, είτε γιατί δεν θέλουν να περιμένουν στην ουρά της τράπεζας για να πληρώσουν, είτε γιατί λόγω ηλικίας δεν ξέρουν από e-banking. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να περάσουν από το γραφείο και να τους βοηθήσω να το πληρώσουν μέσω e-banking, δίνοντάς τους την απόδειξη ή αν πάρω εγώ τα χρήματα πηγαίνω κατευθείαν και τα καταθέτω. Είναι νόμος για μένα, και τον ακολουθώ πιστά: δεν κρατάω ξένα χρήματα στα χέρια μου. Γιατί θα είναι η χειρότερη τιμωρία να μου πουν κρατάς χρήματα».

Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του κ. Καζάνη και για το έντυπο αναγκών, καθώς δεν θεωρεί ότι προσθέτει γραφειοκρατικό όγκο στη δουλειά του. αντίθετα, «είναι μία πάρα πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσεις ξανά τον πελάτη και να δεις τις ανάγκες του κι ας είναι να του ασφαλίσεις μόνο το αυτοκίνητο. Ανοίγεις μια πόρτα, για να κάνεις και άλλα πράγματα μαζί του. Ειδικά αν είναι νέος, έχει οικογένεια, παιδιά, ξεκινά τώρα τη ζωή του, θεωρώ υποχρέωσή μου να το κάνω. Πολύ περισσότερο σήμερα, με την ανασφάλεια που υπάρχει στον τομέα της υγείας και της σύνταξης, η ιδιωτική ασφάλιση είναι ένα πολύ καλό αποκούμπι. Δεν παραγνωρίζω, βέβαια, ότι η κοινωνία αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, αλλά υπάρχουν λύσεις και εναλλακτικές, ώστε να μπορεί να είναι καλυμμένος σε κάποια βασικά πράγματα».

Με αυτά τα δεδομένα, ο κ. Καζάνης είναι αισιόδοξος ότι κάποια στιγμή η ιδιωτική ασφάλιση στην Ελλάδα θα φτάσει τα επίπεδα των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, και από αυτή την ανάπτυξη θα έχουν όφελος και οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι. «Έχει μέλλον η αγορά για τον επαγγελματία ασφαλιστικό σύμβουλο. Αν δουλεύουμε σωστά και είμαστε εκεί, θα έχουμε και εμείς μερίδιο σε αυτή την πίτα, καθώς μέρος των ασφαλίστρων θα έρθει και στις δικές μας τσέπες ως προμήθεια. Όσο είμαστε επαγγελματίες και κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα από τα ανταγωνιστικά δίκτυα. Το επίπεδο εξυπηρέτησης που προσφέρουμε δεν μπορεί να το προσφέρει κανένα άλλο κανάλι», προσθέτει.

Εκείνο που τον κάνει επιφυλακτικό, ωστόσο, είναι ότι, όπως όλα δείχνουν, θα μείνουν λίγες ασφαλιστικές εταιρείες στην αγορά. «Δεν ξέρω αν τελικά είναι καλό να μικρύνει ο ανταγωνισμός. Είμαι λίγο επιφυλακτικός, αν θα λειτουργήσει θετικά προς τον καταναλωτή μία αγορά με λίγες εταιρείες, αφού κατά κανόνα τα μονοπώλια λειτουργούν εις βάρος του ανταγωνισμού και των ανθρώπων. Όπως και να έχει όμως, η δική μας δουλειά ως ασφαλιστές είναι να εξασφαλίζουμε πρωτίστως τον πελάτη και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε».  

Δήμητρα Καζάντζα