Τη δημιουργία αγοράς δύο ταχυτήτων καταδεικνύει η Ημερίδα ΕΑΔΕ-ΕΕΑ
Με αφορμή την Ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιουλίου από την Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών, η «Ασφαλιστική Αγορά», χωρίς να παραλείπει, όπως έχει υποχρέωση, την περιγραφή, καταλήγει και στο συμπέρασμα της δημιουργίας αγοράς δύο ταχυτήτων.
Οι παράγοντες που εκπροσωπούν την τάξη των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών έχουν συνταχθεί με συγκεκριμένες ασφαλιστικές εταιρείες και παραιτηθεί από αντίστοιχες.
Όχι οι παρόντες εκπρόσωποι ασφαλιστικών εταιρειών, αλλά οι απόντες από την Ημερίδα είναι το στοιχείο εκείνο που επιβεβαιώνει, δυστυχώς, ότι όχι μόνον δεν υπάρχει ενιαία γραμμή, αλλά ότι υπάρχει ρήγμα και προσπάθεια για τη δημιουργία αγοράς δύο ταχυτήτων.
Εργάζονται και οι μεν και οι δε, επιμελώς και μεθοδικώς, προς αυτή την κατεύθυνση.
Μακάρι να κάνουμε λάθος!
«Η Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση στο Κρίσιμο Σταυροδρόμι»
Το θέμα της ημερίδας ΕΑΔΕ – ΕΕΑ
Η αγωνία και ο προβληματισμός που διακατέχει το χώρο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα στο επάγγελμα φάνηκε, για άλλη μια φορά, στην ημερίδα που διοργάνωσαν η ΕΑΔΕ και το ΕΕΑ, η οποία συγκέντρωσε έναν μεγάλο αριθμό διαμεσολαβητών από όλες τις βαθμίδες.
Η ημερίδα άνοιξε με χαιρετισμούς από μέρους των κ.κ. Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, Γεν. Γραμματέα Ε.Ε.Α.,Αλέξανδρου Ραφαηλίδη, Προέδρου Ε.Α.Δ.Ε., οι οποίοι αναφέρθηκαν στις δυσκολίες αλλά και τις ευκαιρίες που δημιουργεί η κρίση. Αναγνώρισαν την ανάγκη θεσμοθέτησης κανόνων και διαφάνειας, τονίζοντας, ωστόσο, ότι θα πρέπει να αποφευχθούν οι στρεβλώσεις και η υπέρμετρη επιβάρυνση των διαμεσολαβητών με επιπλέον διαχειριστικό κόστος.
Ακολούθησε ο χαιρετισμός του Προέδρου της Ε.Α.Ε.Ε., κ. Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων: «Ασφαλιστές είμαστε όλοι και όλοι μαζί πρέπει να δουλέψουμε για όσα μας ενώνουν». Για τον ίδιο, το μεγαλύτερο πρόβλημα της αγοράς είναι ότι είναι περισσότερο υπασφαλισμένη απ’ ό,τι ήταν πέρυσι, ενώ την ίδια στιγμή το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο δεν κατανοεί ότι η υπασφάλιση κοστίζει. Αναφέρθηκε, επίσης, στην ανάγκη να ανακτήσει η ασφαλιστική αγορά την αξιοπιστία της, εάν θέλει να παίξει ουσιαστικό ρόλο στο κενό που αφήνει η κοινωνική ασφάλιση. «Εξαιτίας μας και εξαιτίας της για πολλά χρόνια έλλειψης εποπτείας δεν μας αναγνωρίζει κανείς τις αποζημιώσεις που δίνουμε τόσα χρόνια τώρα», είπε χαρακτηριστικά. Τέλος, ο κ. Σαρρηγεωργίου επεσήμανε ότι την επόμενη μέρα, μετά την κρίση, θα υπάρχει δουλειά, αλλά μόνο για τους επαγγελματίες. Στην κατεύθυνση αυτή, έκανε λόγο για περιχαράκωση του επαγγέλματος, αυτοπεριορισμό και αυτορρύθμιση, που θα θέτουν εκτός τους κακούς επαγγελματίες «που κάνουν κακό στο μέλλον μας».
Η κα Μ. Αντωνάκη, στη συνέχεια, περιέγραψε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο οικονομικό περιβάλλον, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη, ενώ ειδικότερα για την ασφαλιστική αγορά αναφέρθηκε στα ζητήματα που έχουν τεθεί στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ατζέντας και είναι η προστασία του καταναλωτή, τα εγγυητικά κεφάλαια, το Solvency II, οι Συντάξεις (Pension Funds, Λευκή Βίβλος για τις Συντάξεις), η διαμεσολάβηση, με την αναθεώρηση της IMD2, ο συστημικός κίνδυνος. Αναφερόμενη στο μέλλον της αγοράς, η κα Αντωνάκη επεσήμανε ότι μπήκαν 1,8 δις κεφάλαια, πράγμα που δείχνει ότι οι μέτοχοι πιστεύουν ότι η ιδιωτική ασφάλιση έχει μέλλον. «Αφού ο θεσμός έχει μέλλον, έχουν μέλλον και οι άνθρωποί της», είπε χαρακτηριστικά.
Παίρνοντας τη σκυτάλη, ο κ. Δ. Ζορμπάς μίλησε για το νέο Νόμο για το Επικουρικό Κεφάλαιο, τις Επιπτώσεις από ανακλήσεις αδειών Εταιρειών, αλλά και για το νόμο για τα ανασφάλιστα οχήματα. Όπως είπε, ο νόμος για το Επικουρικό ήταν αναγκαίος για να εξακολουθήσει αυτό να υπάρχει. Τα έσοδά του από εισφορές ήταν 170 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που έπρεπε να πληρώσει περίπου 700 εκατ. λόγω ανακληθεισών αδειών. Σήμερα, το έλλειμμα έχει περιοριστεί κατά 200 εκατ., στα 424 εκατ. ευρώ. Παρόλα αυτά, οι ημερομηνίες πληρωμής αυτή τη στιγμή είναι για 4 χρόνια μετά. «Το τραγικό είναι όταν έρχεται ένας τετραπληγικός και του λες θα σε πληρώσω 4 χρόνια μετά», μας είπε στην κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχαμε μαζί του, δίνοντας την ανθρώπινη διάσταση του προβλήματος.
Ο κ. Ζορμπάς τάχθηκε υπέρ της εν λειτουργία εκκαθάρισης των εταιρειών των οποίων ανακαλείται η άδεια, ενώ χαρακτήρισε καταστροφικό τον ανταγωνισμό τιμών που υπάρχει, και όχι μόνο γιατί δημιουργεί συμπίεση εισοδήματος. Απαντώντας μάλιστα σε σχετικό ερώτημα της κας Μ. Δημητριάδη, γιατί δεν ορίζεται ένα ελάχιστο τεχνικό ασφάλιστρο, είπε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, καθώς αντίκειται στη νομοθεσία. «Αυτό που μπορεί, ωστόσο, να γίνει είναι οι εταιρείες να αποθεματοποιούν με βάση το τεχνικό ασφαλιστρο».
Όσον αφορά τα ανασφάλιστα, ανέφερε ότι μετά την ψήφιση του νόμου ασφαλίστηκαν περί τα 600.000 οχήματα, με το μεγαλύτερο όγκο ασφαλίστρων να κατευθύνεται στα παραδοσιακά δίκτυα. Οι έλεγχοι της τροχαίας επίσης έχουν εντατικοποιηθεί –έχουν γίνει μέχρι στιγμής περίπου 70.000 έλεγχοι και έχουν βρεθεί 6.500 ανασφάλιστα.
Με αφορμή αυτό, τόνισε την ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος ανανέωσης των ασφαλιστηρίων. Όπως φαίνεται, δρομολογείται η κατάργηση του προσωρινού σήματος, έτσι ώστε η επέτειος της ασφάλισης να ταυτίζεται με την επέτειο ανανέωσης. Όπως ανέφερε, οι εταιρείες δεν ενημερώνουν άμεσα το Κέντρο Πληροφοριών για τα προσωρινά σήματα, πράγμα που δημιουργεί προβλήματα κατά τους ελέγχους της τροχαίας, τα οποία θα λυθούν αν αλλάξει το σύστημα. «300.000 οχήματα γυρνάνε από εταιρεία σε εταιρεία χωρίς να είναι ασφαλισμένα», είπε χαραkτηριστικά.
Οι Υποχρεώσεις και ευθύνες του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή σύμφωνα με τα σχέδια πράξεων απόφασης του Διοικητού της ΤτΕ, η υποχρέωση αντικειμενικής προσυμβατικής ενημέρωσης – Ευθύνες και δυσχέρειες εφαρμογής στους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές, η υπεραξία του Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων και η αποκλειστικότητα επιχειρήθηκαν να αναλυθούν μέσα από τη συζήτηση πάνελ, στο οποίο μετείχαν οι κ.κ. Γ. Βασιλάτος, Δ. Γαβαλάκης, Ε. Γρυπάρη και Δ. Λύχρου.
Από όσα ειπώθηκαν σχετικά με τις πράξεις του Διοικητή της ΤτΕ, κρατάμε τους προβληματισμούς που έθεσε η κα Λύχρου σχετικά με:
1. Την εξαιρετικά σύνθετη γραφειοκρατία και οικονομική επιβάρυνση που δημιουργούν οι νέοι κανόνες που θεσμοθετούνται,
2. Το πώς θα διακρίνουν και θα εντοπίζουν οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές το λειτουργικό κίνδυνο, το δικό τους και των εταιρειών,
3. Το πώς εξασφαλίζεται η αντικειμενική ενημέρωση όταν είναι συνδεδεμένοι με μία εταιρεία.
4. Την αντικειμενική πληροφόρηση του ασφαλισμένου με δικά τους έντυπα, το οποίο θεωρούν ότι έρχεται σε σύγκρουση με το ότι θα πρέπει αμελλητί να εφαρμόζουν τις εντολές των επιχειρήσεων για το προϊόν και γενικά ποιος έχει την τελική ευθύνη απέναντι στον καταναλωτή.
Εκτός των άλλων, η αγωνία των διαμεσολαβητών είναι και πώς μέσα από τους νέους τρόπους είσπραξης και συνεργασίας θα εκτιμηθεί η εμπορική αξία της παραγωγής που φέρνουν οι διαμεσολαβητές στις εταιρείες. Μια παραγωγή, την οποία, όπως αναφέρθηκε σε πολλές περιπτώσεις, έχασαν οι διαμεσολαβητές όταν καταγγέλθηκε η σύμβασή τους για σπουδαίο λόγο. «Σπουδαίος λόγος δεν υφίσταται παρά μόνο όταν τελεσιδικήσει η υπόθεση ποινικά. Μέχρι όμως να γίνει το δικαστήριο, ο άνθρωπος έχει χάσει το χαρτοφυλάκιό του», επεσήμανε η κα Ε. Γρυπάρη, η οποία αναγνώρισε παράλληλα και το πρόβλημα που υπάρχει από τη μεταφορά χαρτοφυλακίου από εταιρεία σε εταιρεία.
Πάγιο αίτημα των διαμεσολαβητών είναι το να ενημερώνονται για την πορεία των εταιρειών από την εποπτική αρχή, έτσι ώστε να γνωρίζουν αν οι πελάτες τους είναι εξασφαλισμένοι. Στην κατεύθυνση αυτή η παρουσία και λειτουργία όλο και περισσότερων εταιρειών ελεύθερης παροχής υπηρεσιών, αλλά και εταιρειών φαντασμάτων, όπως τις χαρακτήρισαν, και πώς αυτές αντιμετωπίζονται από τη ΔΕΙΑ, σαφώς βρίσκονται στο επίκεντρο του προβληματισμού τους. Μάλιστα, για τις τελευταίες αναφέρθηκε ότι έχουν γίνει 3 τουλάχιστον καταγγελίες στη ΔΕΙΑ, αλλά δεν έχουν πάρει ακόμα απάντηση.
Οι συμβάσεις με τις εταιρείες, η είσπραξη των ασφαλίστρων, οι προμήθειες, αλλά και το μέλλον των δικτύων απασχόλησαν το δεύτερο πάνελ της ημερίδας, το οποίο αποτελούσαν οι κ.κ. Γ. Καραβίας, Γ. Χατζηθεοδοσίου, Κ. Μπερτσιάς και Όλ. Νικολαΐδου.
Ο κ. Μπερτσιάς στην τοποθέτησή του αναγνώρισε τη δυσκολία που υπάρχει στο να γίνεται η είσπραξη εντός 7 ημερών, ενώ εκτίμησε ότι δεν χρειάζεται καινούργια νομοθεσία για το συγκεκριμένο θέμα. Παράλληλα, τόνισε ότι ο διαμεσολαβητής είναι αναγκαίος στη διαδικασία της είσπραξης, γιατί εξασφαλίζει τη μη ακύρωση του ασφαλιστηρίου.
«Αναρωτιέμαι αν και οι ίδιες οι εταιρείες θέλουν να αναλάβουν την είσπραξη, καθώς έχουμε πλήθος ακυρώσεων σε συμβόλαια που πληρώθηκαν μέσω ταχυπληρωμής», επεσήμανε η κα Νικολαΐδου, η οποία έθιξε με τη σειρά της και το θέμα των ΕΠΥ.
Αναφερόμενος στις συμβάσεις, ο κ. Γ. Χατζηθεοδοσίου τις χαρακτήρισε “συμβάσεις σκλαβιάς”, επισημαίνοντας ότι παρατηρείται σε πολλές περιπτώσεις να καταγγέλλονται συμβάσεις συνεργατών με πολύχρονη παρουσία και μεγάλη παραγωγή, γιατί δεν κάνουν νέα παραγωγή. Ο ίδιος επανέλαβε την πρότασή του να αναλάβουν καθ’ ολοκληρίαν την είσπραξη οι εταιρείες, υπό τον όρο να αναγνωριστεί ότι η παραγωγή είναι των διαμεσολαβητών και όταν λύεται μία συνεργασία το χαρτοφυλάκιο να μην επιτρέπεται να μεταφέρεται σε άλλο δίκτυο.
Από τις παρεμβάσεις του κοινού στο τέλος της ημερίδας, και ειδικότερα την ερώτηση που έθεσε ο κ. Μ. Χαμπάκης, φάνηκε, ωστόσο, ότι πρόβλημα υπάρχει και με τις συμβάσεις που συνάπτουν μεγάλα πρακτορειακά σχήματα με τους συνεργάτες τους. Στην επόμενη ημερίδα, που σχεδιάζουν για το φθινόπωρο ΕΑΔΕ και ΕΕΑ, περιμένουμε να ακούσουμε περισσότερα για το συγκεκριμένο ζήτημα, αφού η τάση της αγοράς είναι οι μικρότεροι διαμεσολαβητές να επιλέγουν τη συνεργασία με μεγάλα σχήματα, για να καταφέρουν να επιβιώσουν.
Όπως επεσήμανε, μάλιστα, ο κ. Γ. Καραβίας, τρία είναι τα μέτωπα: οι συγχωνεύσεις και η επένδυση στο internet και την τεχνολογία, και το μέλλον των διαμεσολαβητών εξαρτάται από αυτά.
Οι ερωτήσεις-τοποθετήσεις του κοινού που ακολούθησαν εστίασαν στις direct-ιντερνετικές πωλήσεις και στις ευθύνες των διαμεσολαβητών και πώς αυτές καλύπτονται από το συμβόλαιο αστικής ευθύνης που διαθέτουν.
Όπως επεσήμανε ο κ. Καραβίας, το τελευταίο διάστημα υπάρχει μία έξαρση ζημιών στα συμβόλαια αστικής ευθύνης. Ωστόσο, δεν αρκεί η προφορική ενημέρωση. Για να λειτουργήσει το συμβόλαιο, πρέπει όλα να υπάρχουν γραπτώς. Επίσης, ξεκαθαρίστηκε ότι απαγορεύεται ο διαμεσολαβητής να συνάψει συμβόλαιο αστικής ευθύνης με την εταιρεία με την οποία συνεργάζεται.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η παρέμβαση του κ. Κώστα Λάμπρου, ο οποίος εκτιμά ότι με τον Κώδικα Δεοντολογίας πάνε να επαναφέρουν το σπουδαίο λόγο από την …πίσω πόρτα. Ο ίδιος έθιξε το θέμα της αποκλειστικής συνεργασίας με μία εταιρεία, τονίζοντας ότι οι διαμεσολαβητές δεν φέρουν καμία ευθύνη για προϊόντα που άλλοι έφτιαξαν και άλλοι εποπτεύουν.
Επίσης, σχολιάζοντας τις διαφημιστικές καμπάνιες της αγοράς είπε: «Η αξιοπιστία σκοντάφτει στις μεταξύ μας σχέσεις. Δεν μπορούν να τη φέρουν οι διαφημιστές».
Κλείνοντας την ημερίδα ο κ. Ραφαηλίδης σχολίασε ότι οι ερωτήσεις-τοποθετήσεις του κοινού, πλην εξαιρέσεων, ήταν άσχετες με τα θέματα στα οποία επικεντρώθηκε η ημερίδα και αναρωτήθηκε αν οι ομιλητές τα είπαν τόσο καλά, και γι’ αυτό δεν υπήρχαν απορίες.
• Σαφώς όσα ειπώθηκαν δεν ακούστηκαν για πρώτη φορά. Είναι θέματα που συζητούν και μεταξύ τους και με τα στελέχη των εταιρειών οι διαμεσολαβητές. Είναι θέματα που τουλάχιστον η «Α.Α.» ως κλαδικό έντυπο τα καλύπτει δημοσιογραφικά ανελλιπώς, εστιάζοντας στις εξελίξεις και τις τάσεις, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε τοπικό επίπεδο.
Η συγκεκριμένη ημερίδα, όμως, μας άφησε ένα κενό για άλλο λόγο. Νιώσαμε ότι για άλλη μια φορά έγινε απλώς αναπαραγωγή προβληματισμών και παράλληλοι μονόλογοι. Ο κόσμος, όμως, της διαμεσολάβησης, που, όπως σωστά το έθεσε το θέμα της ημερίδας, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι χρειάζεται κάτι παραπάνω. Στην κατεύθυνση αυτή, είναι απαραίτητη, αφενός, καλύτερη προετοιμασία από μέρους των διοργανωτών –πιο σαφείς και επικεντρωμένες ερωτήσεις και ακόμα πιο σαφείς και εστιασμένες απαντήσεις των μελών των πάνελ–, και αφετέρου να αφουγκραστούν οι φορείς τις ανησυχίες των μελών τους και να εστιάσουν σε ένα θέμα τη φορά. Επίσης, θα θέλαμε να ακούσουμε μια πιο ουσιαστική και σε βάθος αυτοκριτική.
