Σε τι αποσκοπεί η στέρηση των προμηθειών των εισπραχθέντων ασφαλίστρων της International Life;

Δεν υπηρετεί την αξιοπιστία της αγοράς η μη καταβολή των προμηθειών –αμοιβές δικαιώματος– στους διαμεσολαβούντες όλων των βαθμίδων για τα εισπραχθέντα ασφάλιστρα της International Life.

Δεν υπηρετεί την αξιοπιστία της ασφαλιστικής αγοράς ο επόπτης που επιτρέπει να συμβαίνει αυτό, για να μην πούμε ότι το επιλέγει να συμβαίνει.

Τα εισπραχθέντα ασφάλιστρα για τα συμβόλαια που ισχύουν, βασικά Υγείας, της συγκεκριμένης εταιρείας International Life δεν προκύπτουν με τη συμβολή ούτε του ασφαλιστικού διαχειριστή ούτε εκείνων που τον όρισαν διαχειριστή, δηλαδή της εποπτεύουσας αρχής, δηλαδή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Προκύπτουν από την επαγγελματική ευσυνειδησία, την ευθύνη και την επάρκεια των διαμεσολαβούντων όλων των βαθμίδων, οι οποίοι φέρουν στους ώμους τους ευθύνες που δεν τους ανήκουν, αλλά τους επιβάλλει η πίστη τους στον Θεσμό και το επάγγελμα που ασκούν.

Ο πελάτης-ασφαλισμένος γνωρίζει και εμπιστεύεται με το μικρό του όνομα τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή: τον ασφαλιστικό σύμβουλο, τον πράκτορα, τον μεσίτη. Αγνοεί και δεν τον ενδιαφέρει ούτε ο κ. Περιστέρης ούτε η κα Σεληνιωτάκη ούτε ο κ. Στουρνάρας.

Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, είτε λέγονται ασφαλιστικοί σύμβουλοι, είτε συντονιστές, είτε πράκτορες, είτε μεσίτες, μέσα σε ένα περιβάλλον καχυποψίας και αγανάκτησης των πελατών-ασφαλισμένων, στήριξαν και στηρίζουν τον Θεσμό, έστω και αν οι θεσμοί απαξίωσαν την ενημέρωσή τους, τους στέρησαν την υποστήριξη και απαντήσεις στους προβληματισμούς τους, και τώρα βάζουν χέρι στα δικαιώματά τους.

Η απόπειρα να στερηθούν τα δεδουλευμένα δικαιώματά τους οι διαμεσολαβητές των συμβολαίων Υγείας της International Life πέραν του ότι δεν στέκει στην εμπορική λογική, παραβιάζει και την ηθική λειτουργία της αγοράς.

Η απόφαση της εποπτικής αρχής να κρατάει σε λειτουργία επί μήνες τη συγκεκριμένη εταιρεία, με στόχο την αξιοπιστία της λειτουργίας της αγοράς, όχι μόνον δεν δικαιολογεί τη μη καταβολή ή την καθυστέρηση καταβολής προμηθειών στους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές, αλλά αντίθετα αποδεικνύει τη στρεβλή και απαράδεκτη αντίληψη για τον ρόλο και το έργο τους.

Οι διαμαρτυρίες των Επιμελητηρίων και της Ένωσης Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος επιβεβαιώνουν του λόγου μας το αληθές.

Για μια ακόμη φορά –και φοβούμεθα όχι για τελευταία– διερωτώμεθα:

Ποιος υπηρετεί και ποιος υποσκάπτει με τις υπηρεσίες του ή με τις παραλείψεις του τον Θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης; Οι “θεράποντες” ή οι “Επόπτες”;