Ο Ασφαλιστής και οι …άλλοι!

Το «Ευχαριστώ» του πελάτη προς τον Ασφαλιστή είναι το υπέρτατο έπαθλο και η μέγιστη αμοιβή για κάθε επαγγελματία. Όσοι και όποιοι στερούν από τον ασφαλιστή αυτό το αποτέλεσμα, είναι οι χειρότεροι εχθροί του.

Με το δεδομένο αυτό, οφείλουν οι εκπρόσωποι των διαγνωστικών κέντρων και των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, όταν έρχονται σε επαφή με τους πελάτες των ασφαλιστών, να είναι όχι μόνον ιδιαίτερα προσεκτικοί αλλά και απολύτως διαλλακτικοί.

Έχουν παρατηρηθεί συμπεριφορές (γραφειοκρατικές υπερβολές ή και αξιώσεις παράτυπες) που παραβλέπουν τα ύψιστα συμφέροντα του ασφαλιστή και καταστρέφουν τις μακροχρόνιες και σκληρές προσπάθειες που αυτός καταβάλλει, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ασφαλισμένου και να “εισπράξει” το έπαθλό του.

Το ύφος και η “τυπολογία” των διαγνωστικών και των νοσηλευτηρίων –σπάνια σε επίπεδο επιστημονικού προσωπικού και συχνά σε επίπεδο …γραμματειακής υποστήριξης-διεκπεραίωσης– έχουν λάβει διαστάσεις που επιβάλλουν την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Οι διοικήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών οφείλουν να λάβουν υπόψη τους τις εμπειρίες των συνεργατών τους ασφαλιστών και να θέσουν πολύ σοβαρά το ΘΕΜΑ στις διοικήσεις των συνεργαζομένων με την εταιρεία τους διαγνωστικών και κλινικών.

Πέρα από τις …αντικειμενικά παράλογες οικονομικές αξιώσεις, πρόβλημα με καταστροφικές συνέπειες στον θεσμό συνιστά η αντιμετώπιση του ασφαλισμένου, που προσέρχεται με ψυχολογία ασθενούς στα ευαγή ιδρύματα.

Προσέρχεται για να αποζημιωθεί και όχι για να υποστεί βάσανα αποδεικτικών διαδικασιών και συμβασιακών υποχρεώσεων.

Ας γίνει επιτέλους το αυτονόητο, το επιβεβλημένο.

Το «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» του Ασφαλισμένου δεν πρέπει να “εκχωρείται” ούτε να “χαρίζεται”.
Ανήκει στον Ασφαλιστή! Ανήκει στον Θεσμό της Ασφάλισης!