Οξυγόνο διαλόγου αναζητούν οι ασφαλιστές

Την προσεχή Δευτέρα, 4 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αναμένεται να διεξαχθεί ένας διάλογος εφ’ όλης της ύλης μεταξύ στελεχών ασφαλιστικών εταιρειών και ασφαλιστικών διαμεσολαβητών. Οι προσδοκίες των διοργανωτών είναι υψηλές, μιας και θα τεθούν ζητήματα που απασχολούν όχι μόνον τον κλάδο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, αλλά την αγορά στο σύνολό της. Υπ’ αυτή την έννοια, οι απαντήσεις που θα δοθούν –ή δεν θα δοθούν– θα είναι σε κάθε περίπτωση άκρως ενδιαφέρουσες και ενδεικτικές των διαθέσεων και της στρατηγικής των ανθρώπων και των σχημάτων που θα εκπροσωπούνται.

Παρακολουθούμε στενά τον παλμό της αγοράς και τους προβληματισμούς των ανθρώπων που την απαρτίζουν, είτε είναι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές είτε είναι στελέχη ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Αφουγκραζόμαστε, όμως, και τις ανάγκες των καταναλωτών και γινόμαστε αποδέκτες των σχολίων τους για την ιδιωτική ασφάλιση.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, μείζον θέμα, που θα πρέπει να τεθεί στο τραπέζι του διαλόγου της 4^ης Νοεμβρίου, είναι η εικόνα της ιδιωτικής ασφάλισης στα μάτια των Ελλήνων πολιτών, είτε είναι ήδη αποδέκτες των υπηρεσιών της είτε όχι. Η αξιοπιστία της αγοράς μας έχει πληγεί από τα σοβαρά λάθη του παρελθόντος, δημιουργοί των οποίων δεν είναι παρά άνθρωποι. Άνθρωποι της αγοράς μας, άλλωστε, συνήργησαν ακόμη και στο έγκλημα της Ασπίδος, το κυλώνειο άγος της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς. Ένα έγκλημα, για το οποίο εγκαλείται ακόμη και το Ελληνικό Δημόσιο για ελλιπή εποπτικό έλεγχο της εταιρείας, και από το οποίο διεκδικούν θιγόμενοι πολίτες 2,5 εκατ. ευρώ. Πρωτοφανή, δηλαδή, πράγματα…

Χρειάζονται, λοιπόν, στοχευμένες, αποτελεσματικές και δεσμευτικές πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του Θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης στη θέση που του αρμόζει. Πολύ περισσότερο, σήμερα, υπό τις παρούσες συνθήκες, που η ιδιωτική ασφάλιση αξιώνει θεσμοθετημένο ρόλο στο συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας μας και δέχεται συγκεκριμένη πολεμική από διάφορους κύκλους για την πρόθεσή της αυτή. Κύκλους που, δυστυχώς, συνεργάζονται και με “ασφαλιστικούς”.

Επικεντρώνοντας, τώρα, στα θέματα που απασχολούν τον κλάδο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης –και όχι μόνο– τη δεδομένη χρονική στιγμή, που είναι νωπό ακόμα το μελάνι στις Πράξεις 30 & 31 της ΤτΕ, αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συζήτηση επί των ακόλουθων ζητημάτων:

1.       Προείσπραξη των ασφαλίστρων και απόδοσή τους εντός 7 ημερών

Πώς θα αντιμετωπιστεί από τις ασφαλιστικές εταιρείες το μέγα αυτό ζήτημα; Πώς θα ελεγχθεί η εφαρμογή του και τι επιπτώσεις θα έχει στους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές; Τι θα γίνει με τους διακανονισμούς που υπάρχουν μεταξύ εταιρειών-διαμεσολαβητών και τι περιθώριο θα δοθεί στους τελευταίους να ρυθμίσουν τα χρεωστικά τους υπόλοιπα;

2.       Εμπορική πολιτική και Κανονισμός Πωλήσεων ασφαλιστικών εταιρειών

Θα υπάρξει δέσμευση από πλευράς ασφαλιστικών εταιρειών, ότι θα εφαρμόζουν με τρόπο γενικό και ενιαίο τις προβλέψεις του Κανονισμού Πωλήσεων σε όλο τους το δίκτυο πρόσκτησης ασφαλιστικών εργασιών, αποφεύγοντας κάθε διακριτική και άνιση μεταχείριση σε βάρος των συνεργατών τους;

3.       Εταιρείες Ελεύθερης Παροχής Υπηρεσιών (Ε.Π.Υ.)

Για τις εταιρείες ΕΠΥ φαίνεται να μην ισχύει η επιβολή κανόνων προείσπραξης και απόδοσης των ασφαλίστρων εντός 7ημέρου. Πώς θα αντιμετωπιστεί το “φαινόμενο” της δημιουργίας αγοράς δύο ταχυτήτων και πώς θα αποτραπούν οι διαμεσολαβητές από το να “μεταφερθούν” σε κάποια ΕΠΥ;

4.       “Μαύροι” κωδικοί

Υπάρχει πρόθεση να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, που δημιουργεί συνθήκες άνισου ανταγωνισμού και αποτελεί άλλη μια μελανή σελίδα στην ασφαλιστική μας αγορά; 

5.       Μείωση ασφαλίστρων και “πόλεμος” τιμών

Η παρότρυνση των καταναλωτών να “μετακινηθούν” σε φθηνότερα τιμολόγια δεν συνιστά πράξη απαξίωσης και ευτελισμού της ασφαλιστικής κάλυψης; Πού θα σταματήσει o “κατήφορος” και ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για τη βιωσιμότητα των εταιρειών και την εικόνα της αγοράς μας;

6.       Προμήθειες και δικαιώματα συμβολαίων

Οι προμήθειες των δικτύων βαίνουν μειούμενες, ενώ αντίθετα το ποσοστό του δικαιώματος συμβολαίου αυξάνεται; Τι θα γίνει με αυτές τις προκλητικές “εθνικές πατέντες”;

7.       Εναλλακτικά δίκτυα και απευθείας πωλήσεις

Όταν οι εταιρείες προβαίνουν σε απευθείας πωλήσεις θα εφαρμόζουν τις διατάξεις του Κανονισμού Συμπεριφοράς των Δικτύων Πρόσκτησης ασφαλιστικών εργασιών, όπως προβλέπει η Πράξη 30; Η “τακτική” των προσφορών και των δώρων προς τους πελάτες θα εκλείψει πλέον, μαζί με την καλλιέργεια φρούδων ελπίδων προς αυτούς;

8.       Καταγγελίες συμβάσεων και πιέσεις για μετατροπές συμβολαίων

Έχουμε δει στο παρελθόν εταιρείες να πιέζουν τα δίκτυά τους, προκειμένου να πείσουν τους ασφαλισμένους να αλλάξουν τα συμβόλαιά τους (κυρίως νοσοκομειακά προγράμματα). Γίνονται αντιληπτές σε όλη τους την έκταση οι συνέπειες τέτοιων πρακτικών, τόσο για τους ίδιους τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές όσο και για την εικόνα της ασφαλιστικής μας αγοράς; Οι καταγγελίες συμβάσεων, όταν γίνονται καταχρηστικά και αναίτια, με στόχο τη μη καταβολή προμηθειών, δεν είναι άλλη μια κακή πρακτική που πρέπει να εκλείψει;

Η εκδήλωση της 4^ης Νοεμβρίου είναι, παράλληλα, μία ευκαιρία και για τις ασφαλιστικές εταιρείες να θέσουν δημοσίως και επισήμως τις παρατηρήσεις και τους προβληματισμούς τους, όπως αυτοί προκύπτουν από τη συνεργασία τους με τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές. Παρατηρήσεις και προβληματισμοί που τις ωθούν, σε πολλές περιπτώσεις, να συζητούν  για αυστηρότερες ρυθμίσεις όσον αφορά τον κλάδο των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, στον οποίο αναλογεί μερίδιο ευθύνης για ό,τι επικρατεί στην αγορά μας (οι μεταφορές χαρτοφυλακίων από τη μια εταιρεία στην άλλη, με στόχο τη μεγαλύτερη προμήθεια, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα).

Ο “κατάλογος” ζητημάτων που απασχολούν την αγορά μας φυσικά δεν εξαντλείται σ’ αυτά που επιλεκτικά παραθέσαμε παραπάνω. Εξάλλου, πάντα σε μια ενώπιος ενωπίω συζήτηση, προκύπτουν και τίθενται πλειάδα θεμάτων, λιγότερο ή περισσότερο σχετικών. Το ζητούμενο, σε κάθε περίπτωση, είναι η εξεύρεση λύσεων και προϋπόθεση, για να επιτευχθεί αυτό, είναι ο ειλικρινής και απροσχημάτιστος διάλογος.

Ευελπιστούμε να είναι τέτοιας μορφής ο διάλογος της 4ης Νοεμβρίου και να αρθούν όλοι οι συμμετέχοντες σ’ αυτόν στο ύψος των περιστάσεων, που απαιτούν άμεσες και μακροπρόθεσμα βιώσιμες λύσεις.

Η ελληνική ασφαλιστική αγορά δεν αντέχει άλλα “λάθη” και ημίμετρα. Όλα αυτά ας αφεθούν στο παρελθόν, οριστικά και αμετάκλητα, αν θέλουμε να ατενίζουμε το μέλλον με βάσιμες ελπίδες για ανάπτυξη.

Βέβαια, το πώς τα λάθη μπορούν να αφεθούν στο παρελθόν, τη στιγμή που οι υπεύθυνοι για τα λάθη αυτά εξακολουθούν να πρωταγωνιστούν, είναι ένα ερώτημα!