Νίκος Ζόμπολας: «Αισιοδοξώ για το μέλλον των “αποκλειστικών πρακτόρων”» (Ιούνιος 2009)
Όλοι μας έχουμε προσέξει σε μία από τις βόλτες μας στο κέντρο το επιβλητικό κτήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος, που εδώ και 40 περίπου χρόνια φέρει την επιγραφή «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΖΟΜΠΟΛΑΣ ΑΕ Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι Επιχειρήσεων». Συνεργάτης της “Εθνικής Ασφαλιστικής” ο Αθανάσιος Ζόμπολας δημιούργησε με μεράκι το ασφαλιστικό αυτό πρακτορείο και σήμερα ο γιος του Νίκος (Στατιστικός με μεταπτυχιακό Αναλογιστικής), συνεχιστής αυτής της πορείας και νέος οικοδεσπότης, μας υποδέχεται για να μας γνωρίσει τον κόσμο των ασφαλειών, όπως φαίνεται μέσα από τη δική του αισιόδοξη ματιά για το μέλλον των αξιόπιστων Πρακτόρων «αποκλειστικής συνεργασίας».
Το επάγγελμα του ασφαλιστή δεν ήταν για τον κ. Ζόμπολα η αρχική του επιλογή, αλλά η αναλογιστική επιστήμη. «Έτυχε και στην πορεία μου ταίριαξε», μας λέει για να συμπληρώσει στη συνέχεια πως το επάγγελμα αυτό έχει μία μοναδική γοητεία, καθώς σου δίνει την ευκαιρία να ασχολείσαι με πολλούς και διαφορετικούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. «Αν αγαπάς την επαφή με τους ανθρώπους, βιώνεις καθημερινά την πρόκληση να διαχειρίζεσαι τις ανάγκες τους και να τηρείς τις ισορροπίες ανάμεσα σ’ εκείνους και την ασφαλιστική εταιρεία».
Ο λόγος, φυσικά, για την “Εθνική Ασφαλιστική”, που είναι και ο αποκλειστικός συνεργάτης του συγκεκριμένου ασφαλιστικού πρακτορείου. Στην ερώτησή μας γιατί δεν έχει διευρύνει τον κύκλο των δραστηριοτήτων του και σε άλλες ασφαλιστικές εταιρείες, η απάντηση ήταν σαφής και πολύ συγκεκριμένη: «Δε βρήκα νόημα στο να επεκταθώ. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα έκανα κάτι τέτοιο θα ήταν το χαμηλότερο ασφάλιστρο και η αύξηση παραγωγής. Αυτό όμως αυτόματα θα σήμαινε τη συνεργασία με ασφαλιστές και ασφαλιστικές χωρίς ποιότητα και με προβλήματα εισπράξεων και παρακολούθησης του πελάτη και κυρίως τη δημιουργία ενός πελατολογίου με μικρό εισόδημα και μειωμένη ασφαλιστική συνείδηση. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα μ’ ενδιέφερε καθόλου». Για εκείνον, ο κυριότερος άξονας που καθορίζει όλη αυτή τη μακρόχρονη διαδρομή του γραφείου του είναι οι υπηρεσίες που αφορούν στη ζημιά. Αυτή, όπως μας είπε, είναι και η ευκαιρία που περιμένει ως ασφαλιστικός πράκτορας για να αποδείξει τόσο την αξία της ασφάλισης για τον καθένα από μας όσο και την αξιοπιστία του γραφείου του οποίου ηγείται. Και είναι γεγονός πως αφενός το κύρος και η φερεγγυότητα της “Εθνικής” αλλά, κυρίως, η δική του συμβολή καταφέρνουν καθημερινά και τα δύο.
Και ενώ θα περιμέναμε ο κλάδος αυτοκινήτου να είναι αυτός με το μεγαλύτερο ποσοστό στο χαρτοφυλάκιο του πρακτορείου, βρεθήκαμε μπροστά σε μια ιδιαιτερότητα. Η «Α. ΖΟΜΠΟΛΑΣ ΑΕ» εξακολουθεί, όπως συνέβαινε ανέκαθεν, να δραστηριοποιείται κυρίως στον κλάδο Πυρός με ένα ποσοστό κοντά στο 80%(!) και με σταθερή αύξηση στον ανερχόμενο κλάδο ζωής και ομαδικών. Και δεν είναι το μόνο δείγμα της στροφής των καταναλωτών και σε άλλους κλάδους ασφάλισης πέραν του αυτοκινήτου. Ο κ. Ζόμπολας μας διαβεβαιώνει ότι η νέα γενιά είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένη από τις προηγούμενες σε θέματα ασφάλισης, ακόμη κι όταν αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες. Εκτός από τα συχνά πλέον συμβόλαια που σχετίζονται με κάποιο στεγαστικό δάνειο, χαρακτηριστικά είναι τα νοσοκομειακά που συνάπτουν γονείς αμέσως μετά τη γέννηση των παιδιών τους ή τα αποταμιευτικά που λειτουργούν συχνά ως το δώρο του νονού προς το νέο “πνευματικό του τέκνο”.
Η αγορά σήμερα από τη σκοπιά ενός “αποκλειστικού” πράκτορα
Ως παλιό γραφείο, με μεγάλο ύψος παραγωγής, σταθερή αξιοπιστία και αποκλειστική συνεργασία, η «Α. Ζόμπολας ΑΕ» τυγχάνει, όπως είναι λογικό, μιας αντίστοιχης μεταχείρισης από πλευράς “Εθνικής Ασφαλιστικής” και επομένως «δεν είναι πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, παρά μόνο της μη άμεσης επιβράβευσης αυτής της προσήλωσης». Κοιτάζοντας, ωστόσο, την εικόνα της ασφαλιστικής αγοράς σήμερα, ο κ. Ζόμπολας εστιάζει σε εκείνες τις ασφαλιστικές εταιρείες με τα σαθρά θεμέλια. Εκείνες που δημιουργήθηκαν μέσα σε μια νύχτα και έφτασαν να λειτουργούν μέχρι σήμερα απλώς επειδή δεν τους ασκήθηκε ποτέ ουσιαστικός έλεγχος. Οι τακτικές που ακολουθούν (μέσα σ’ αυτές και η συνεχής προσπάθεια για μείωση του ασφαλίστρου σε συνδυασμό με την ελλιπή ανταπόκρισή τους σε περίπτωση ζημιάς) δημιουργούν όχι μόνο αθέμιτο ανταγωνισμό αλλά πλήττουν συνολικά την ασφαλιστική αγορά, γεννώντας ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Αισιόδοξος για τη μελλοντική δράση της ΕΠΕΙΑ που «κινείται ενεργά σε θετική τροχιά», θεωρεί ότι η εξυγίανση της αγοράς θα βοηθήσει πολύ τόσο αυτούς που θα “μείνουν” όσο και το σύγχρονο καταναλωτή και την Εθνική Οικονομία.
Από τη μια, λοιπόν, η κακή πολιτική των εταιρειών και από την άλλη η ανεύθυνη στάση ορισμένων, (συνήθως μόνο «κατ’ όνομα») μεσιτών. Εκείνων που «άλωσαν το χώρο», όπως χαρακτηριστικά μας είπε, με τις μεγάλες και αδικαιολόγητες μειώσεις των ασφαλίστρων και με την αμέριστη στήριξη των ασφαλιστικών εταιρειών σε κάθε τους απόπειρα προς αυτή την κατεύθυνση. Σήμερα, προς βραχυπρόθεσμο όφελος λίγων, βιώνουν τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις οι πολλοί, με την απαξίωση αφενός των ασφαλίστρων και των αμοιβών και αφετέρου του ονόματος και του επαγγέλματός τους. «Είναι σίγουρο δε, ότι οι Ασφαλιστικές εταιρείες θα καταλάβουν αργά ή γρήγορα τη σημασία, το θετικό ρόλο και το όφελος που θα προκύψει για αυτές από το ελάχιστος κόστος συνεργασίας και μάλιστα αποκλειστικής με τους πράκτορες», υποστηρίζει ο κ. Ζόμπολας.
Αυξήσεις ασφαλίστρων και οικονομική κρίση: μόνο θετικά τα αποτελέσματα
Ενόψει της αύξησης των ασφαλίστρων, που αναπόφευκτα θα προκαλέσει η εφαρμογή των νέων κατώτατων ορίων στα κεφάλαια και στις αποζημιώσεις για την αστική ευθύνη οχημάτων, ο κ. Ζόμπολας είναι και πάλι αισιόδοξος. Θεωρεί ότι οι σημερινοί καταναλωτές είναι σε θέση να καταλάβουν πλέον την αδυναμία των εταιρειών να ανταποκριθούν στις ανάγκες που προκύπτουν, μένοντας μόνο σε ένα πτωχευτικό ασφάλιστρο. Και ίσως είναι η πρώτη φορά που υπάρχει ένα τόσο απτό και κυρίως αληθινό επιχείρημα που μπορούν να μεταχειριστούν οι πράκτορες για να πείσουν τους πελάτες τους!
Κλείνοντας τη συζήτησή μας, την ίδια στιγμή που πολλά λέγονται και ακούγονται για την υπάρχουσα οικονομική κρίση, ο κ. Ζόμπολας κρίνει σκόπιμο να μας υπενθυμίσει πως σε καιρούς ανασφάλειας η ασφάλιση μοιάζει να είναι η καλύτερη επένδυση. Και χαμογελώντας στο αύριο, δίνει την υπόσχεση στους υπάρχοντες και τους εν δυνάμει ασφαλισμένους του ότι η πίστη τους στο θεσμό αυτό δεν πρόκειται να τους προδώσει.
