Νίκος Δήμου: «Ο ασφαλιστής δεν πουλάει συμβόλαια…»

«Η ασφάλιση δεν είναι ένα κοινό είδος ή υπηρεσία. Δεν μπορεί να προωθείται και να πωλείται με τον ίδιο τρόπο που πωλούνται τα τρόφιμα ή τα ταξίδια.
Η ασφάλιση δημιουργήθηκε για να καλύψει μια βαθιά υπαρξιακή ανάγκη –ή μάλλον έλλειψη– του ανθρώπου. Θα μπορούσε κανείς να πει πως οι ρίζες της είναι μεταφυσικές. Αποτελεί σχεδόν θρησκευτικό υποκατάστατο (Μόνον ο απόλυτα πιστός, που βασίζεται στη Θεία Πρόνοια, δεν χρειάζεται την ανθρώπινη. Τον Μεσαίωνα δεν υπήρχαν ασφαλιστικές εταιρείες…).
Ο άνθρωπος στον κόσμο νιώθει μόνος και ανασφαλής. Υπόκειται στη φθορά, την κακή τύχη, την αρρώστια, τον θάνατο. Η ασφάλιση δεν μπορεί βέβαια να ακυρώσει τίποτα από αυτά
–προσπαθεί όμως να απαλύνει τα αποτελέσματά τους, να κάνει μικρότερο τον πόνο και λιγότερη τη μοναξιά.
Ο ασφαλιστής δεν πουλάει συμβόλαια. Πουλάει παρηγοριά, παραμυθία, συμπόνια, ανθρώπινη συμπαράσταση. Ο ρόλος του είναι κοινωνικός και ανθρωπιστικός. Αν το καταλάβει αυτό, θα γίνει πιο επιτυχημένος ασφαλιστής και πιο ικανοποιημένος άνθρωπος. Όσο περισσότερο σέβεται τις ανθρώπινες αξίες, τόσο θα ανεβαίνει και η δική του». 

Τάδε έφη ο κ. Νίκος Δήμου, στις 10 Νοεμβρίου του 1989, στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Συντονιστών Παραγωγών Ασφαλίσεων Ελλάδος.