Στον απόηχο της δημοσιοποίησης του πορίσματος της Επιτροπής των “σοφών” και εν αναμονή του νομοσχεδίου που θα καταθέσει η Κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού, απευθυνθήκαμε σε 35 βουλευτές-μέλη της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, η οποία είναι αρμόδια επί θεμάτων του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και του Υπουργείου Υγείας.
Τι “εισπράξαμε” από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, όταν τους ρωτήσαμε σχετικά με την επιχειρούμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση και τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Ιδιωτική Ασφάλιση;

Τρεις βουλευτές (η κα Φρόσω Καρασαρλίδου – ΣΥΡΙΖΑ και οι κ.κ. Ανδρέας Μιχαηλίδης – ΣΥΡΙΖΑ και Βασίλειος Γιόγιακας – ΝΔ) τοποθετήθηκαν στα ερωτήματά μας.
Έξι βουλευτές (οι κ.κ. Κων/νος Μπάρκας – ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Αθανασίου – ΣΥΡΙΖΑ, Νικόλαος Ηγουμενίδης – ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Βρούτσης – ΝΔ, Γεράσιμος Γιακουμάτος – ΝΔ και η κα Εύη Χριστοφιλοπούλου – ΠΑΣΟΚ) είχαν την ευγένεια ή αισθάνθηκαν την υποχρέωση να μας απαντήσουν ότι δεν προλαβαίνουν (;) να τοποθετηθούν, λόγω φόρτου εργασίας.
Δύο βουλευτές (οι κ.κ. Σάκης Παπαδόπουλος – ΣΥΡΙΖΑ και Νίκος Παναγιωτόπουλος – ΝΔ), αν και μας εξέφρασαν την πρόθεση να απαντήσουν, τελικά δεν μας …απάντησαν.
Όλοι οι υπόλοιποι δεν μας αξίωσαν απάντησης, ούτε καν για να μας ενημερώσουν ότι δεν προτίθενται να τοποθετηθούν (έλλειμμα και αγωγής)!

Δεν δικαιούνται να μην ομιλούν!

Απευθυνόμενοι ειδικά στους κ.κ. βουλευτές που επέλεξαν τη… σιωπή, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Στο σημείο που έχει φτάσει η κατάσταση του ασφαλιστικού μας συστήματος, δεν δικαιούνται πλέον να μην ομιλούν! Ως αντιπρόσωποί μας οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση και να τοποθετηθούν δημοσίως για το αν θεωρούν αναγκαία τη διαμόρφωση ενός νέου ισοζυγίου μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στις συντάξεις. Τη στιγμή που για πρώτη φορά, στην περίοδο της μεταπολίτευσης, η Κυβέρνηση (διά του αρμόδιου Υπουργού) φαίνεται να συζητά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οι βουλευτές έχουν την υποχρέωση να εκθέσουν τις απόψεις τους και –γιατί όχι;– να εκτεθούν. Το πολιτικό κόστος που φοβούνται(;) ότι μπορεί να υποστούν είναι αμελητέο, σε σχέση με ό,τι διακυβεύεται για το μέλλον του συνταξιοδοτικού μας συστήματος και για τη δυνατότητά του να καταβάλλει συντάξεις.

Σήμερα, οι Έλληνες πολίτες πληρώνουμε τον λογαριασμό για τις αποφάσεις που κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους, χρόνια τώρα, δεν έλαβαν. Το πολιτικό κόστος –ή μήπως ο πολιτικός καιροσκοπισμός;– λειτούργησε ανασταλτικά σε κάθε προηγούμενη προσπάθεια αναμόρφωσης του ασφαλιστικού μας συστήματος, όπως έχουν κάνει οι περισσότερες χώρες ανά τον κόσμο. Πληρώνουμε τον λογαριασμό για τα λάθη, τις επιλογές, την αναβλητικότητα και τον στρουθοκαμηλισμό που επέδειξαν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, οι οποίες αντιμετώπισαν φοβικά την Ιδιωτική Ασφάλιση και δεν αξιοποίησαν τις δυνατότητές της, συμπληρωματικά προς την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι καιροί όμως ου μενετοί… και ελάχιστοι οι εκλεκτοί.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η δυνατότητα των συστημάτων ασφάλισης να αποδίδουν επαρκείς συντάξεις στο μέλλον αποτελεί θέμα προβληματισμού σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως μπορείτε να δείτε:

Προβληματισμός σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για την επάρκεια των συντάξεων στο μέλλον

Η συμμετοχή των Ευρωπαίων ασφαλιστών στον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας.

Τα ερωτήματά μας και οι απόψεις των τριών βουλευτών

Στους βουλευτές θέσαμε τα ακόλουθα δύο ερωτήματα:
1. Η Ελληνική Πολιτεία στο παρελθόν αποφάσισε να κρατήσει το σύνολο της συνταξιοδοτικής προστασίας των πολιτών στο δημόσιο σύστημα, με ασφαλιστικές εισφορές που είναι οι υψηλότερες στην Ευρώπη (26%). Σήμερα, μόνον οι χώρες Γαλλία, Ισπανία και Ελλάδα έχουν κρατήσει κατ’ αποκλειστικότητα αυτόν το ρόλο. Πιστεύετε ότι πλέον πρέπει να δομηθεί ένα ισοζύγιο μεταξύ του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα, στην παροχή συνταξιοδοτικής προστασίας;

2. Ποια είναι η συνολική εκτίμησή σας, ως πολίτης και ως πολιτικός, για τον τρόπο που εργάζονται οι ασφαλιστικές εταιρείες στη χώρα μας;
Οι απαντήσεις τους έχουν ως εξής:

Φρόσω Καρασαρλίδου*, Βουλευτής Ν. Ημαθίας, ΣΥΡΙΖΑ

1. «Θεωρώ ότι το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα, ως υποσύστημα του ευρύτερου κοινωνικό-οικονομικού συστήματος, για να παίξει ουσιαστικά και αποτελεσματικά τον ρόλο του στην κοινωνία θα πρέπει να λειτουργεί με βάση τις θεμελιώδεις αρχές του. Δηλαδή, την αρχή της διανεμητικότητας, την αρχή της ισότητας και την αρχή της αλληλεγγύης.
Το γεγονός ότι, για παράδειγμα, στην Ελλάδα το συνταξιοδοτικό σύστημα έχει επιφορτιστεί επί σειρά ετών από τις ασκούμενες πολιτικές με σοβαρές παθογένειες, που έχουν οδηγήσει στην υπονόμευση
των προαναφερόμενων θεμελιωδών αρχών του, αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτείται αλλαγή του διανεμητικού και κοινωνικού του χαρακτήρα. Αντίθετα, απαιτείται, κατά τη γνώμη μου, εξορθολογισμός και αντιμετώπιση των παθογενειών του, προκειμένου να λειτουργεί οικονομικά βιώσιμα και κοινωνικά αποτελεσματικά. Παράλληλα, θεωρώ ότι η ιδιωτική ασφάλιση χρειάζεται να βελτιώσει σοβαρά και ποιοτικά τη λειτουργία της στα πεδία που δραστηριοποιείται».

2.«Κατά τη γνώμη μου οι ασφαλιστικές εταιρείες στη χώρα μας δεν λειτουργούν με αποτελεσματικότητα και εποπτεία. Ειδικότερα την εποπτεία που αναφέρεται στην προστασία των καταναλωτικών ασφαλιστικών προϊόντων. Η εκτίμησή μου αυτή σημαίνει ότι απαιτείται, μεταξύ των άλλων, η δημιουργία μιας ανεξάρτητης μονάδας από την Τράπεζα της Ελλάδος για την εποπτεία της λειτουργίας των ασφαλιστικών εταιρειών, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις προστασίας των καταναλωτών (ασφαλισμένοι σε ατομικές ή ομαδικές ασφαλίσεις)».

{gallery}REPORTAZ/ASFALISTIKO/karasarlidou{/gallery}

* Η κα Φρόσω Καρασαρλίδου γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου 1962, στο Γιαννακοχώρι Νάουσας. Από το 1982 ζει και εργάζεται στη Νάουσα. Είναι παντρεμένη με τον Πάνο Παρχαρίδη και έχουν μια κόρη.
Επάγγελμα: Νοσηλεύτρια στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Νάουσας από το 1983 ως το 2008. Ιδιοκτήτρια μικρής επιχείρησης από το 2008 ως σήμερα. Το 2008 παραιτήθηκε, προκειμένου να ανοίξει τη δική της μικρή επιχείρηση, που δραστηριοποιείται στην επεξεργασία και παραγωγή αντικειμένων από γυαλί (www.eratini.gr).
Κοινοβουλευτικές Δραστηριότητες: Εκλέχτηκε βουλευτής Ημαθίας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις εκλογές
της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Πολιτικές/Κοινωνικές Δραστηριότητες: Από το πρώτο διάστημα που άρχισε να εργάζεται ως νοσηλεύτρια στο ΓΝΝΝ συμμετείχε έντονα στο συνδικαλιστικό κίνημα από θέσεις ευθύνης.
1982-1986: Πρόεδρος του κλαδικού σωματείου στο ΓΝΝΝ, 1985-1993: Πρόεδρος του Εργασιακού σωματείου του ΓΝΝΝ, 1989-1996: Εκλεγμένη εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Δ.Σ. του ΓΝΝΝ, 1989-1993: Εκλεγμένη εκπρόσωπος στο Υπηρεσιακό συμβούλιο του Υπ. Υγείας-Πρόνοιας.
Σε πολιτικό επίπεδο, εντάχθηκε αρχικά στο ΚΚΕ, διαγράφηκε το 1989 και από τότε και μετά, συμμετείχε σε όλες τις πολιτικές μορφοποιήσεις της ανανεωτικής αριστεράς από θέσεις ευθύνης. Αρχικά ως μέλος στον Ενιαίο Συνασπισμό και στο Γραφείο Πόλης της οργάνωσης. Στη συνέχεια στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και στη συνέχεια μέλος του συντονιστικού της Οργάνωσης Μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας. Ήταν υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τα αυτοδιοικητικά σχήματα που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2010 & το 2014.
Συμμετείχε σε κοινωνικούς αγώνες, σε Κινήσεις Πολιτών, σε εθελοντικές ομάδες δράσης, σε κοινωνικά κινήματα, σε ομάδες αλληλεγγύης, σε επιτροπές ειρήνης, σε ομάδες ενεργών πολιτών και σε ομάδες κοινωνικής παρέμβασης.

Ανδρέας Μιχαηλίδης*, Βουλευτής Ν. Χίου, ΣΥΡΙΖΑ

1.«Η προσωπική μου θέση, όπως και αυτή του κόμματος στο οποίο ανήκω, είναι πως παρά τις ποικίλες και πανθομολογούμενες παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος συνολικά στη χώρα μας, ο δημόσιος τομέας πρέπει να συνεχίσει να διατηρεί κυρίαρχο ρόλο στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Μόνο με ισχυρή παρουσία του δημόσιου τομέα μπορούν να διασφαλιστούν βασικές αρχές τις οποίες υπερασπιζόμαστε, όπως ο καθολικός και αναδιανεμητικός χαρακτήρας του συνταξιοδοτικού συστήματος, καθώς και η αλληλεγγύη –διά της ισότιμης και δίκαιης αντιμετώπισης– μεταξύ επαγγελματικών ομάδων και γενεών.
»Αναφορικά με τη σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μπορούν να γίνουν δύο επισημάνσεις: πρώτον, στην πλειοψηφία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο δημόσιος τομέας εξακολουθεί να διατηρεί πρωτεύοντα, ισχυρό και ρυθμιστικό ρόλο στην παροχή συνταξιοδοτικής προστασίας σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα. Δεύτερον, δεν θα πρέπει να λησμονείται πως η Ελλάδα καθυστέρησε σημαντικά σε σχέση με τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης να συγκροτήσει ένα δημόσιο σύστημα συνταξιοδοτικής προστασίας, ενώ επιπλέον αυτό παραμένει ως τις μέρες μας αναποτελεσματικό και άνισο.
» Ορμώμενος από αυτήν την τελευταία διαπίστωση, σπεύδω να τονίσω πως η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του συνταξιοδοτικού συστήματος σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται και τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης: η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος συνολικά είναι απολύτως αναγκαία. Το νομοσχέδιο που θα καταθέσει η κυβέρνηση τις επόμενες εβδομάδες αντανακλά ακριβώς αυτήν την αναγκαιότητα. Βασικοί στόχοι του νομοσχεδίου θα είναι η διαμόρφωση ενός συνταξιοδοτικού συστήματος βιώσιμου, κοινωνικά και διαγενεακά
δίκαιου, ευέλικτου, με ενιαίους και απλοποιημένους κανόνες. Στα πλαίσια αυτά θεωρώ πως ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να διαδραματίσει έναν συμπληρωματικό ρόλο, υπό την προϋπόθεση όμως ότι αυτό δεν θα υποβαθμίσει ούτε θα υπονομεύσει το δημόσιο και αναδιανεμητικό χαρακτήρα του συστήματος».

2.«Δεδομένων των ποικίλων διαφορών μεταξύ των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης, καθώς και του σύνθετου χαρακτήρα του, δεν είναι εύκολη η διατύπωση μιας γενικής εκτίμησης, η οποία επιπλέον μπορεί να ήταν αφοριστική και άδικη. Καταρχάς, είναι αυτονόητο ότι η παρατεταμένη οικονομική ύφεση έχει πλήξει σημαντικά και τις ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες συχνά καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να μην υπογραμμίσει κρίσιμα λάθη στον ασφαλιστικό κλάδο, κατά την πρώτη δεκαετία του 2000, με κορύφωση την κατάρρευση του ομίλου Ασπίς, τα οποία έπληξαν την αξιοπιστία του κλάδου συνολικά στα μάτια μεγάλης μερίδας του καταναλωτικού κοινού. Στο άμεσο μέλλον, εκτός από την οριστική και δίκαιη διευθέτηση του ζητήματος της Ασπίς που ήδη δρομολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώ πως προέχει η ενίσχυση της διαφάνειας του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη λειτουργία των επιχειρήσεων στον χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης, κάτι που μεταξύ άλλων θα ενισχύσει την αξιοπιστία τους».

{gallery}REPORTAZ/ASFALISTIKO/mixailidis{/gallery}

* Ο κ. Ανδρέας Φρ. Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Χίο. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της Χίου. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε στη Ρευματολογία. Από το 2008 είναι διδάκτορας της Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας.
Από τα νεανικά του χρόνια εντάχθηκε στη Νεολαία της ΕΔΑ, στον Ρήγα και στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Στη συνέχεια στον ενιαίο Συνασπισμό από ιδρύσεώς του και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2003 εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Χίου ως επικεφαλής της «Κίνησης Ενεργών Πολιτών», λαμβάνοντας ποσοστό 11%.
Έχει επιμεληθεί πολλές ιατρικές – ιστορικές εκδόσεις και έχει συγγράψει και εκδώσει μελέτες και βιβλία. Είναι επιμελητής σύνταξης του ιατρικού περιοδικού «Medicus Hippocraticus» της Ιατρικής Εταιρείας Χίου.
Είναι Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Χίου από το 2000.
Τον Απρίλιο 2014 εξελέγη μέλος του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Χίου, είναι Έφορος του Ιατρικού Ιστορικού Μουσείου Χίου από της ιδρύσεώς του, το 2012, και έχει χρηματίσει εκπρόσωπος του Ι.Σ.Χ. στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (2009-2014).
Το 2012 εξελέγη Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλιοθήκης Κοραή Χίου και παραμένει μέχρι σήμερα. Τον Δεκέμβριο του 2013 εξελέγη Πρόεδρος Μορφωτικού Συνδέσμου Βαρβασίου – Βιβλιοθήκη «Ο Φάρος».
Από τον Ιανουάριο ως τον Αύγουστο του 2015 διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Χίο.

Bασίλης Γιόγιακας*, Βουλευτής Ν. Θεσπρωτίας, ΝΔ

1.«Το βέβαιο είναι ότι το ισχύον ασφαλιστικό σύστημα έχει φτάσει τα όριά του. Τα ελλείμματα που έως και σήμερα εξακολουθεί να δημιουργεί δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια δημοσιονομική βόμβα στα θεμέλια της χώρας. Το ότι είναι και ελλειμματικό και μη βιώσιμο, το κάνει επίσης και κατάφωρα άδικο: οι πιο φτωχοί ηλικιωμένοι συμβιβάζονται με συντάξεις πείνας, ενώ οι νέοι εργαζόμενοι τροφοδοτούν μια “μαύρη τρύπα” χωρίς να γνωρίζουν εάν, πότε και με ποιους όρους θα πάρουν σύνταξη. Έχοντας αυτά κατά νου, μια νέα δομή του ασφαλιστικού συστήματος πρέπει να διασφαλίζει ότι θα είναι ανταποδοτικό, βιώσιμο και κοινωνικά αλληλέγγυο.
»Όπως γνωρίζετε, είναι προ των πυλών ένα νέο νομοθέτημα για το ασφαλιστικό. Το μόνο δεδομένο που έχουμε μέχρι τη συζήτησή μας, είναι το πόρισμα της επιτροπής “σοφών”. Μεταξύ άλλων προτείνεται, για πρώτη φορά, ένα σύστημα νοητής κεφαλαιοποίησης, όπου οι εισφορές που έχει καταβάλει ο κάθε ασφαλισμένος, σε όλο τον εργασιακό του βίο, συγκεντρώνονται σε έναν ατομικό λογαριασμό. Παρ’ όλα αυτά δεν πρόκειται για ένα αμιγώς κεφαλαιοποιητικό σύστημα, στο οποίο συμμετέχει ο ιδιωτικός τομέας. Είναι ένα δημόσιο, διανεμητικό σύστημα, αφού το επιτόκιο με το οποίο τοκίζονται οι συγκεντρωμένες εικονικές εισφορές θα ορίζεται με νόμο και όχι από την αγορά, ενώ τα κεφάλαια των ατομικών λογαριασμών θα πηγαίνουν στην πληρωμή των εκάστοτε συνταξιούχων.
»Είναι γεγονός ότι το πόρισμα της επιτροπής αφήνει πολλά σημεία αδιευκρίνιστα. Για παράδειγμα, πόσες θα είναι οι εισφορές και ποια θα είναι τα ποσοστά αναπλήρωσης βάσει των οποίων θα καθορίζεται η ανταποδοτική σύνταξη; Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να υπάρξει η καλύτερη δυνατή διασύνδεση της ανταποδοτικότητας των εισφορών με τις παροχές. Η σύνταξη δεν μπορεί να καταλήγει να είναι επίδομα πρόνοιας για όσους επί χρόνια πλήρωναν υψηλές εισφορές! Ο σεβασμός στην αρχή της ανταποδοτικότητας μπορεί να ανοίξει παράθυρο ευκαιρίας για τη θεσμοποιημένη συμμετοχή της ιδιωτικής ασφάλισης στην αρχιτεκτονική του νέου ασφαλιστικού».
2.«Η προσωπική εμπειρία μου είναι συνολικά θετική. Είτε για θέματα ρουτίνας, είτε για κάποιο έκτακτο περιστατικό, μπορώ να πω ότι έχω εξυπηρετηθεί με συνέπεια και επαγγελματισμό.
» Έχω την εντύπωση ότι η κινητοποίηση αρχών, όπως ο Συνήγορος του Καταναλωτή, αλλά και οργανώσεων προστασίας των καταναλωτών έχει ωθήσει τις εταιρείες του κλάδου να βελτιώσουν και οι ίδιες τους μηχανισμούς με τους οποίους διαχειρίζονται τα παράπονα των πελατών τους. Η αξιοπιστία, η ειλικρίνεια και η συνέπεια ήταν και θα είναι οι αξίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και θα συνεχίζει να στηρίζεται η ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς και στη χώρα μας».

{gallery}REPORTAZ/ASFALISTIKO/Giogiakas{/gallery}

*Ο κ. Βασίλης Γιόγιακας είναι βουλευτής Θεσπρωτίας της Νέας Δημοκρατίας. Είναι Ιατρός – καρδιολόγος, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει διατελέσει Νομαρχιακός Σύμβουλος Θεσπρωτίας (1998 – 2006) και Νομάρχης Θεσπρωτίας (2006 – 2010). Εξελέγη βουλευτής Θεσπρωτίας στις Εθνικές Εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου 2015. Είναι μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής. Έχει διακριθεί με το 3ο βραβείο καλύτερου νέου καρδιολόγου (1997), έχει συμμετάσχει σε διεθνή ιατρικά συνέδρια και αρθρογραφεί σε περιοδικά ιατρικού περιεχομένου.

Στόχος η υιοθέτηση ενός βιώσιμου συστήματος

Ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγάλη πρόκληση: πώς θα εξασφαλιστούν ικανοποιητικές συντάξεις για τους πολίτες της στο μέλλον;
Τα παραδοσιακά συνταξιοδοτικά συστήματα δέχονται σημαντικές πιέσεις, επειδή το ποσοστό του πληθυσμού των συνταξιούχων έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες και η τάση αυτή θα συνεχιστεί για τα επόμενα χρόνια. Κι αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που τα δημόσια οικονομικά είναι ήδη πιεσμένα. Στην Ελλάδα, βεβαίως, το πρόβλημα εντείνεται περαιτέρω, όχι μόνο λόγω των εξαιρετικά δυσμενών οικονομικών συνθηκών, του ύψους της ανεργίας και της μαύρης εργασίας, της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα Ταμεία, λόγω του PSI, αλλά κυρίως λόγω της ασυνεννοησίας που μας χαρακτηρίζει και που, δυστυχώς, εκπορεύεται από μικροπολιτικά και συντεχνιακά συμφέροντα.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν υπάρχουν περιθώρια άλλης αναβολής. Ας ελπίσουμε το αναμενόμενο νομοσχέδιο για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση να οδηγήσει στην υιοθέτησης ενός βιώσιμου συστήματος, που θα λαμβάνει υπόψη όχι μόνον την ευρωπαϊκή εμπειρία αλλά και τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό για το μέλλον.

Οι ευθύνες των διαχειριστών είναι βαρύτερες από τις συνέπειες που υφίστανται οι πολίτες

Ο ρόλος που διεκδικούσε και διεκδικεί η ασφαλιστική βιομηχανία ως προς την κάλυψη των αναγκών στο Συνταξιοδοτικό και στην Υγεία ήταν και παραμένει συμπληρωματικός της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Εδώ και πολλές δεκαετίες, στην Ελλάδα, παρά τα όσα συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο, πολιτικο-ιδεολογικές αγκυλώσεις και λαϊκίστικες εμμονές δεν επέτρεψαν τη ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων, με αποτέλεσμα σήμερα, που κατέληξε και επήλθε η χρεοκοπία του Κοινωνικού Ασφαλιστικού Συστήματος, να βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδα διλήμματα.
Διλήμματα ημιμαθών πολιτικών ηγητόρων αλλά και συνδικαλιστών πεπερασμένης εξουσιοδότησης.
Διλήμματα, στα οποία ούτε και οι εκπρόσωποι της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας κατάφεραν να εισφέρουν, ως όφειλαν, πειστικά επιχειρήματα και να τεκμηριώσουν απαντήσεις.
Η αυτοδίκαιη επιλογή των πολιτών, του Φορέα στον οποίο επιθυμούν να αναθέσουν την ευθύνη κάλυψης της πανανθρώπινης και πρωταρχικής ανάγκης της νοσοκομειακής τους κάλυψης και της σύνταξής τους αμφισβητείται.
Η αυτονόητη ελάφρυνση του πτωχευμένου Κοινωνικού Συστήματος από τη δυνατότητα των “εχόντων” να απευθύνονται στην Ιδιωτική Ασφάλιση, αποκρύπτεται.
Η αποτελεσματική χρηματοδότηση προς τις ιδιωτικές κλινικές εκ μέρους των ασφαλιστικών εταιρειών δεν παραδειγματίζει τους …αρμόδιους και υπεύθυνους της χρεοκοπίας των δημόσιων νοσοκομείων.
Τα αυτονόητα που εφαρμόζονται σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο και φυσικά στη λαβωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν συγκινούν τους ταγούς της Πολιτικής, που διαχειρίζονται ολέθρια, δυστυχώς, τις τύχες μας.
Παρά ταύτα, εμείς, με συνέπεια και συνέχεια, τοποθετούμεθα ευθαρσώς και, επειδή τα γραπτά μας μένουν για να υπηρετούν την αλήθεια, τα θέτουμε στην κρίση των αναγνωστών μας.
Δ.Ρ.