Εχθρός του ασφαλιστή είναι ο κακός ασφαλιστής

Ο προβληματισμός γύρω από το μέλλον και τις προοπτικές του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή γίνεται ολοένα και πιο έντονος, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις διατυπώνονται με κάθε ευκαιρία.

Εντύπωση μας προξένησε –θετική πάντοτε– η ανταπόκριση που κατέγραψε το άρθρο του έγκριτου κ. Χρήστου Κατσάκου, στο τελευταίο μας τεύχος, με τίτλο: «Διαμεσολαβητής Ασφαλίσεων – Θα υπάρχει ή δεν θα υπάρχει; Θα είναι ελεύθερος επαγγελματίας ή μισθωτός;». Δεν είμαστε συνηθισμένοι στο να καταγράφουμε τόσο μεγάλη ανησυχία και τόσο έντονο προβληματισμό.

Παρακολουθήσαμε, στο ίδιο διάστημα, μία πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Προέδρου της Ενώσεως Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, κ. Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου, στην εκδήλωση που πραγματοποίησε στα γραφεία της Εταιρείας του (Victory Promise) ο κ. Σταμάτης Συγγρός.

Είπε ο κ. Σαρρηγεωργίου: «Πάντοτε ήμουν και ιδιαίτερα σήμερα είμαι υπέρ της αύξησης των διαμεσολαβητών εκείνων που διακρίνονται για τα προσόντα τους και την τεχνική τους κατάρτιση. Απορρίπτω τη μαζική εισροή διαμεσολαβούντων στο επάγγελμα, με μοναδικό στόχο την αύξηση της παραγωγής. Οι διαμεσολαβούντες και η παρουσία τους αντικατοπτρίζουν τη σοβαρότητα και την πολυπλοκότητα του δύσκολου επαγγέλματος που επιτελεί ο ασφαλιστής».

Ανάλογη τοποθέτηση, το ίδιο πάλι διάστημα, ακούσαμε από τα χείλη του κ. Παναγιώτη Λελεδάκη, Προέδρου του Πανελληνίου Συνδέσμου Ασφαλιστικών Συμβούλων, σε εκδήλωση του Επιθεωρητή της Εθνικής Ασφαλιστικής, κ. Αντώνη Χρυσού.

Ο κ. Λελεδάκης τόνισε, σαφώς και κατηγορηματικώς, τα προσόντα και την ηθική που οφείλουν να χαρακτηρίζουν αλλά και να αποδεικνύονται στην πράξη από τον διαμεσολαβητή.

Ο διαμεσολαβητής δεν κρίνεται μόνον από τον πελάτη. Κρίνεται και συγκρίνεται ως προς τη συμπεριφορά του και την αποτελεσματικότητά του από τον καταναλωτή, με βάση τα όσα έχουν αποκομίσει από την κρίση και τη συμπεριφορά ακόμα και των τραπεζικών στελεχών οι πολίτες-καταναλωτές!

Τέλος, σε όλα αυτά, θέλουμε να προσθέσουμε νέους προβληματισμούς που εμφανίζονται για την ποιότητα και την αξιοπιστία όλων όσων επιτελούν και συνθέτουν τις πηγές μάθησης και εκπαίδευσης των διαμεσολαβούντων. Σαφώς και δεν πρέπει άτομα αμφιβόλου και μη επαρκούς παιδείας και τεχνογνωσίας να επωμίζονται ρόλους εκπαιδευτών.

Τα παθήματα του παρελθόντος, για τα οποία έχουν μεγάλες ευθύνες οι ασφαλιστικές εταιρείες, πρέπει να γίνουν μαθήματα. Η άκριτη στρατολόγηση και η άμετρη παρακίνηση, με μοναδικούς στόχους τη σύναψη “τεμαχίων” ασφαλιστηρίων, αποτελεί έγκλημα για τον κλάδο και οι “χορηγοί” αυτών των φαινομένων πρέπει να χαρακτηρίζονται ως υπονομευτές του ασφαλιστικού θεσμού και σαν τέτοιοι να καταγγέλλονται.

Αν κάτι καλό έχει προκύψει από τη μακροχρόνια οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο μας, είναι και τα σαφή συμπεράσματα που έχουν προκύψει. Οι καταλογισμοί είναι ευδιάκριτοι και άλλοθι πλέον για κανέναν δεν υπάρχει.

Εάν η μείωση του αριθμού των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών έχει αγγίξει τα επίπεδα που όλοι γνωρίζουμε, καλόν είναι, αντί να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, να απομυθοποιήσουμε εκείνους και εκείνα που συνετέλεσαν στην απαξίωση του κλάδου της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης και να μη διστάζουμε να τα καταγγέλλουμε.

Οι άξιοι άνθρωποι ουδέποτε θα υποκατασταθούν από τις μηχανές και οι μηχανές ουδέποτε θα λειτουργήσουν χωρίς τους άξιους ανθρώπους.